"Wesoła Śmiertka"

Stille

Shinq lekko była oszołomiona. Kaijji krzyczała i kpiła sobie z jej wiedzy! Wadera przekręciła zacnie oczami, po czym zaczęła tą opowieść.
- Kilka dni temu, poszłam nad Jezioro Zmian. Pogoda bardzo mi sprzyjała. Słońce świeciło, lecz chmury od czasu do czasu zakrywały je. O dziwo, nie padał deszcz. Weszłam do jeziora, do wody i wyszłam jako nowa i innego koloru wilczyca. Jednak, straciłam cząstkę pamięci. Nie wiem czy kogoś kochałam, a nawet czy miałam partnera. Położyłam się na takim ni mokrym ni suchym piasku. Obok mnie i tej rośliny, którą później ujrzałam, nie było ani skrawka trawy. Nagle wyrosła właśnie ta roślina. Zaczęła się gibać na boki i ruszać listkami. Trochę znam się na jej języku, wiec tak jak mówiła, wzięłam z jej listków proszek. Taki zielony. Jeden zachowałam dla siebie a drugi daję ci, abyś zbadała go. - powiedziała lekko uśmiechając się do niej. Obecność Haruki'ego trochę ją peszyła. Nie znała go, toteż wydawał jej się dziecinny.

Xythuel

Xyth wpadł do lokalu z wyszczerzem. Pomachał Kajince, kilku innym osobom i niczym cień skierował się w stronę schodów. Dawno nie był w swoim pokoju. Rozejrzał się po korytarzu chodząc po nim... Jest! Te niewielkie drzwiczki... Pamiętał je. Xytherian otworzył je i z zadowoloniem siadł w kącie na szmatce. Tak, to mógł nazwać domem...

*** opis pokoju - dla Viy'a ***
Dębowe drzwi z mosiężną klamką. Nie jest umieszczona wysoko, więc każdy szczeniak może dosięgnąć ją łapą, i otworzyć drzwi. Za nimi jest niezbyt wielki pokoik, wyglądający raczej jak strych. Wszędzie leżą puste butelki i inne śmieci które stanowią harmonię tego miejsca. W prawym kącie nie ma nic prócz szmatki.

Viy Curay

Przybiegł tu za bratem. [i] - Może być - Powiedział szybko rozglądając się po swoim pokoju. Odgarnął pare śmieci, przesunął skrzynkę bardziej do przodu i gotowe!Stolik nocny skończony. Po chwili położył się na szmatce - był już zmęczony dzisiejszym dniem... tyle się działo. Zdobył nowych wrogów a także brata...

Xythuel

Xythuś zaś czuwał, a tak dla zabawy. Nie przeszeszkadzając bratu, wyśliznął się z pokoju uprzednio go zamykając, nie na klucz oczywiście, tylko po to by nikt mu nie przeszkadzał. Gdy znalazł się na dole rozsiadł się na jedntm z foteli i z wielce wielkim spokojem, począł mruczeć, nucić coś pod nosem.

Debra

,,Nowa" Ferine weszła do sklepu. Rozejrzała się i usiadła na jednym z foteli. Spojrzała na usługi i zaczęła się zastanawiać, co wybrać. Przypomniała jej się ta dawna przygoda z obranianiem tamtej wadery. Ach, dawne czasy i stara Ferine... Wstała i wyszła.

zt.

Viktoria

Viki spojrzała na Focus. Ostatnim razem widziała ją, gdy wparowała do jej legowiska podczas... Nie ważne. Machnęła wesoło ogonem.
- Cześć Focus - uśmiechnęła się. Później zwróciła się do Retes'a.
- Tak jest, panie władzo - znów zaśmiała się. Jej perlisty śmiech rozchodził się po wszystkich zakątkach "Śmiertki".

Retes

Jakiego ducha? o_O

Retes zerknął na Viktorię i pokręcił głową. No i weź tu z taką bądź poważny. Retes westchnął tylko. Wybaczać w końcu trzeba. Sam poczuł dziwną ulgę, kiedy to zrobił. Oby tylko Viktoria była grzeczna, bo i tak mocno nadszarpała zaufanie u swojego syna. Szczeniak przysiadł na jednym z foteli.

Viktoria

Poprawione ^^ Już mi się mylą te postacie

Viki wstała i usiadła na fotelu obok Shajena. Czyżby lisowaty znów przysnął? Cóż, to już nie nowość dla Viktorii. Rozejrzała na się po "Śmiertce". Nie było dużo ludu. A więc spokój i cisza... To czego brakowało od dawna fioletowej waderze.

Kaji Meyit

Kajeczka uśmiechnęła się jeszcze szerzej, widząc dezorientację wadery, kiedy poddawała w wątpliwości wiedzę zawartą w księgach, które ta czytała. No bo, skąd zielona wilczyca miała wiedzieć, czy są tam prawdziwe informacje, skoro nie jest przedstawicielką tej profesji? Kajinka zaczynała współczuć osobnikom, które zaczytywały się w różnych woluminach, a później okazywało się, iż zawarte tam treści są nic niewarte. Zamiast pójść do jakiegoś Maga i zweryfikować to wszystko, to nieeee! Postawa poradzę sobie sam i un.
Zarechotała, przyglądając się bliżej zielonemu pyłowi. Wtem odsunęła się i klasnęła donośnie, ponownie wybuchając śmiechem.
- Nyah, nyah - wymruczała, szturchając szmaragdowy sznur łapą i sprawiając, iż jego segmenty odginały się dziwacznie, aby zaraz wrócić na swoją pozycję. Spojrzała swymi lśniącymi ślepiskami na waderę, szczerząc uroczo ząbki. - Nie masz przy sobie, moja droga samouczko, jakiegoś kamyczka szlachetnego? - zapytała wesołym tonem.

Vanilie

Młoda wilczyca przyszła do Wesołej Śmiertki, ciekawiło ją co też serwują w tym lokalu. Rozejrzała się uważnie, widząc Retesa lekko się uśmiechnęła. Podeszła nieco bliżej.
- Dzień Dobry, cześć Retes.
Powiedziała na przywitanie i się szeroko uśmiechnęła. Bardzo zacnie tu było, czy też jest zacnie. I zapowiada się całkiem interesująco.

Viktoria

Viki spojrzała na Van. Hym, ładne imię... i w ogóle ładna samiczka. Ach, ciekawe jaką rodzinę będzie miał Retes, Sasome i Maloe... Rodzina fioletowej wadery była na początku niewielka, a za parę miesięcy (lub lat) może już być ogromna. Na jej pysku pojawił się uśmiech. Bo jej właścicielka ma polewkę z "dziewczyny" swojego kolegi... Kto ma pytania pisać na PW lub GG.

Kayrin

Mała waderka przy truchtała w to miejsce. - Dzień Dobry! - Powiedziała już od progu. Interesował ją eden dość dziwny składnik, a kto udzieli jej lepszej odpowiedzi - niż mag? No właśnie. Mała szarpnęła Kaji za nogę, by ta spojrzała na nią. Jej ogon wesoło praz energiczne machał w te i we wte.

Kalipso

Kalipso przydreptała w to miejscu śledząc jakiegoś innego szczeniaka, chyba miał takie samy plany co ona sama. Kiedy do jej uszu dotarło wesołe przywitanie przesadnie kolorowego szczeniaka, nieco się zirytowała, lecz weszła od razu za nim i obserwując go kątem oka stanęła przy drzwiach. Zaciekawiło ją wnętrze sklepiku, a tym bardziej jego nazwa.

Kaji Meyit

Zastrzygła swymi dziurawymi uszyskami, nie słysząc odpowiedzi ze strony zielonej wadery, a miast tego powitanie od trzech nowych, przybyłych tu wilków. Jakaż radość ją ogarnęła, iż tak młode istotki zapragnęły przybyć do jej przybytku! Jakaż radość ją wypełniła na ten słodki widom młodości wkraczającej w objęcia cudownej, wspaniałej strefy śmierci!
- Witam, witam! - przywitała się entuzjastycznie, doskakując do kolorowego szczenięcia jednym susem i odtrącając na razie kwestię szmaragdowego pyłu. - W czym mogę służyć, dzieciaki? - zapytała wesoło, jak zwykle szczerząc się szeroko i ukazując białe, ostre kiełki.

Kayrin

- Chciałam spytać się o pewien składnik - Powiedziała wadera strzygąc [o.O] uszami. Było to dość ciekawe miejsce, a jakże ciekawą osobą była sama Kaji. Samiczka zlustrowała waderę. Największą uwagę zwróciły jej wielkie, długie uszy. Uprzedzając pytanie magiczki rzekła: - Chodzi o Nafyrus - Wskazała na mały flakonik.

// Brak weny...\\

Kalipso

- Ja przyszłam po pewien eliksir, jeżeli taki jest oczywiście. - powiedziała powoli i z równie leniwym tempem podeszłą do niebieskie wilczycy - Czy jest może eliksir od którego swędzi tyłek? - zapytała i pokazała rządek śnieżnobiałych ząbków w uśmiechu, knując jakiś niecny plan. To będzie słodka zemsta!

Kaji Meyit

Zarechotała głośno, zwłaszcza usłyszawszy nazwy rzeczy, którymi szczeniaki były zainteresowane. Podeszła w podskokach do jednej z półek i nucąc pod nosem marsz pogrzebowy chwyciła malutką fiolkę zawierającą Nafyrus - nie była zakorkowana, ponieważ substancja ta źle zachowywała się w zamkniętych flakonach. Może miała klaustrofobię? Kto ją tam wie! - a drugą łapą chwyciła dwa inne specyfiki, które mają działanie takie, jakiego zażądała sobie młoda, brązowa wadera. Kajeczka zaśmiała się, odkorkowując je i sprawdzając, czy aby termin ważności jeszcze nie minął. Kiedy upewniła się, iż wszystko jest w porządku, wróciła do dwóch maluchów, szczerząc śliczne, bialutkie kiełki.
- Tutaj są te rzeczy, dzieciaki - powiedziała, wyciągając przed siebie łapy, aby mogły przyjrzeć się bliżej.
Któżby przypuszczał, że niedługo nastąpi Armagedon? Który, nawiasem wspominając, miał być wczoraj. Ale to się wytnie, ne?

Kayrin

Wadera nagle przestała interesować się rzeczoną miksturą, zauważywszy dziwnie świecący się flakonik, przybiegła do niego. Niby nic niezwykłego, lecz wadera przeciskała się przez nogi Kaji przez co mogła stracić równowagę. Łeh, nic specjalnego- Pomyślała i znów przecisnęła się przez łapy wilczycy.

Kalipso

Kalipso zdziwiła się widząc reakcje drugiego szczeniaka i wywróciła oczami. Sama wzięła do łapek jedną z fiolek i zaczęła ją powoli obracać w łapkach. - Trzeba wszystko wymieszać i wylać czy dać do wypicia? - zapytała zaciekawiona płynnej miksturze bardziej niż swoim pytaniem. Po dłuższej chwili gapienia się na eliksir obróciła go tak żeby akurat jej zawartość się nie wylała.

Kayrin

- Uuuu, ciekawe! - Powiedziała wadera i żuciła się na nią. Hmmm.. czasami coś palnie. Niekiedy też "palnie" kogoś. Potrąciła chyba kogoś, nie obchodziło jej to - ona chciała płyn! Płynmnnn. Wtedy nastąpił rzeczony ARMAGEDON!

//Brak weny... -.- \\