"Wesoła Śmiertka"

Stella

Stella powoli szła za Retesem. To tutaj mieszka. W Śmiertce. Weszła z nim do jego pokoju i zamknęła drzwi. Chciałaby je zamknąć na klucz, ale to w końcu pokój Retesa. Podeszła bliżej niego, a jej ogon zaczął delikatnie muskać jego ogon.
-To co?-spytała.

Retes

- A co chciałabyś wiedzieć? - spytał i pierwszy raz od dłuższego czasu mógł odetchnąć z ulgą. We własnym domu go nie znajdą. A na w razie czego zamknął drzwi na klucz i zastawił dodatkowo krzesłem. - Środki bezpieczeństwa. - powiedział. Mógł jeszcze zrobić dobrą pułapkę, ale nie miał odpowiedniej ilości trotylu.... Pech. Usiadł koło Stell z powrotem i włączył swój ogon do wspólnej zabawy z ogonem Stell.

Stella

-Ja? Nic. Wszystko wiem. Ale to ty chciałeś porozmawiać.-powiedziała spokojnie, uśmiechając się do Retesa. Jej ogon owinął się wokół jego ogona.-Masz jakieś pytania? Nie, nie jestem zła.

Retes

- Więc jeżeli nie jesteś zła... To ja tym bardziej nie mam żadnych pytań. - powiedział z uśmiechem wilczek. - Proszę cię tylko, żebyś nie brała do siebie słów tamtej wadery... Nie jestem taki jak ona. - wstrętny, parszywy kłamca. Jasnym przecież było, że Retes był dokładnie taki jak ona. Ale może ktoś dałby radę go zmienić?

Stella

-No cóż, wiesz, że nikomu nie można do końca wierzyć. Każdy, nawet jeśli kłamie, mówi trochę prawdy. Ale ja nie jestem zła. Bo czemu? To Cheeky strzeliła cię z liścia.-powiedziała spokojnie Stella, przysuwajac się do Retesa.

Retes

Retes tylko uśmiechnął się i ponownie złożył delikatny, lecz namiętny pocałunek na wargach Stelli. Ile samic zdobył w czasie swojego życia? Ile zdobędzie, a ile straci? Czy może coś da radę go zmienić...? Na razie chyba nic takiego zdarzyć się nie miało, wilczek jaki był, taki pewnie będzie...

Stella

-Retes... A Enary mówi prawdę...? Ja sama wiem, co jest prawdą, a co nie, ale chcę znać twoje zdanie. czy to prawda o tobie.-wyszeptała cicho Stella wilczkowi, czekając na odpowiedź.

Retes

Retes chwilowo zdębiał. Miał powiedzieć, że nie wie? Skłamać, czy powiedzieć prawdę.
- Enary... Może jest taka za jaką ją wszyscy uważają, jednak... teraz mówiła prawdę. - rzekł spokojnie i musnął ustami policzek Stelli. Teraz zapewne widzi ją ostatni raz, jednak kiedyś po nią wróci. Kiedy będzie dorosła, za jakiś czas... Teraz pewnie i tak go zostawi. Skoro powiedział prawdę.

Stella

-Rozumiem.-powiedziała spokojnie Stella nadal siedząc. Teraz zrozumiała, że nie może ot tak wybiec z płączem. Będzie twarda. Wyprostowała się lekko i odsunęła swój ogon od Retesa.-Ale nie przekreślam cię za to.

Retes

- Hmm...? - spytał inteligentnie Retes. Spodziewał się złości, gniewu, liścia i natychmiastowej ucieczki. A tu co? Nie, kobiety mają zbyt skomplikowany umysł, żeby ot tak zrozumieć, co też im chodzi po głowie. Wilczek skierował nic nierozumiejące spojrzenie na Stellę i uniósł pytająco brew.

Stella

Stella spojrzała na Retesa.-Nie mogę cię całego przekreślić tylko za to. Poznałam cie dobrze i wiem, jaki jesteś naprawdę. Myślałeś, że zwieję? Nie. Ale najbardziej zadowolona jestem z tego, że powiedziałeś prawdę.

Retes

Retes zrobił podobną minę do mema zwanego "are you fu king kidding me?", jednak jego twarz zaraz przybrała normalny wyraz.
- Więc co zamierzasz z tym fantem zrobić? - spytał spokojnie, jednak na jego pysku objawił się dziwny uśmiech.

Kaji Meyit

Złapała zręcznie pudełeczko, które rzuciła jej Koku i zarechotała na widok cudnego napisu na nim. Otworzyła je natychmiast i uśmiechnęła się szeroko, wesoło i ukontentowaniem. Wyciągnęła srebrny zegarek i schowała go zaraz nie wiadomo gdzie, zwracając szmaragdowe ślepiska na zebrane tu wilki. Cóż, klientka, która zamówiła herbatkę wyszła, toteż Kajeczulka nie musiała jej przygotowywać. Wzruszyła ramionami z wyszczerzem, po czym złapała za kawałek ciastka i zjadła go z mlaśnięciem. Wyszedł im doprawdy wyborny placek!
- Dobra robota, Maloe-chan - pochwaliła młodą asystentkę, czochrając ją przy okazji po grzywie z rechotem.
Zwróciła tylko przelotną uwagę na Retesa i Stellę, dumając przy okazji nad tym, jak to te dziecioczki szybko dorastają. Zaśmiała się sama do swych myśli, siadając w najbliższym fotelu.

Stella

-Fantem? Tym, że zanm prawdę?-spytała zdziwiona.-Postanawiam zachować to wyłącznie dla siebie. Nie, nie jestem taka jak inni. Podziwiam w tobie to, że powiedziałeś mi prawdę. I wiesz co? Mało mi to przeszkadza.-uśmiechnęła się wesoło.

Retes

- No, ale co teraz zrobisz, Gwiazdo? - ponowił pytanie. Wątpił, żeby Stella zechciała z nim zostać. Chyba aż taka nie jest. Nie wydaje się wilczycą, którą interesują jednorazowe przygody. Może zechce się zaprzyjaźnić? On tylko nie szukał przyjaciół... Miał swoją elitę. Wbił w waderę zaciekawione spojrzenie. Pozostaje jej tylko odejść. Chyba, że wilczek znowu się myli i Stell znów go czymś zaskoczy.

Stella

-Co mam zrobić...?-powiedziała cicho Stella. Sama się zastanawiała. Czy zostać, raz spędzić trochę czasu z Retesem i już nigdy go nie spotkać... A może jednak będzie inaczej? Będzie jedną z jego fanek? Czy wyjść? Czy zostać przyjaciółką?-Zostanę.

Retes

Retes nieznacznie zbliżył się do Stelli. Niemal stykali się nosami.
- Zostaniesz... - powtórzył spokojnie, a na jego twarz wypłynął szeroki uśmiech. - I co masz zamiar robić, Gwiazdeczko? - spytał mrużąc oczy i wpatrując się w Stellę z coraz większym zainteresowaniem.

Stella

-Czy ja mam odpowiadać na serię pytań?-powiedziała cicho Stella z małym uśmiechem na pyszczku.-Wkońcu jesteśmy w twoim mieszkaniu w Śmiertce, nie w moim.

Retes

- Jednak to ty jesteś tutaj damą. - powiedział spokojnie Retes. - I do ciebie należy decyzja... - dodał powoli wbijając spojrzenie w oczy Stelli. Rzeczywiście zmieniła się przez ten czas. Na lepsze. Już nie przypominała mu rozpieszczonego bachora.

Stella

Wilczyca przygryzła wargę i chwilę się zastanawiała.
-No nie wiem... Może chociaż dowiem się czegoś więcej o tobie? Narazie wiem, że jesteś w Nocy, twoja mama to Viktoria, siostra Maloe, a ty jesteś Wojownikiem.-powiedziała spokojnie.