Cukrowa Polana

Stille

Shinq zrobiła spacer po okolicy. Akurat natrafiła na to miejsce. Całkiem ciekawe. Spojrzała na wilki i widząc fontannę, zamarła. Czekoladowa przyjemność, szkoda tylko, że to nie ona ją używała. Wilczyca potrząsnęła łbem i położyła się na trawie. Nie chciała przeszkadzać Catalinie i Ruell'owi. Tak czy siak odpoczywała.

Haruki

Pojawia sie znudzony zza krzaków. Jego oczy były puste, bez żadnych emocji. Spojrzał na Shinq. Podszedł do niej. Usiadł i milczał.

Jennifer

Catalina uśmiechnęła się jednak widząc zakłopotanie wilka. Jej zdaniem w czerni i z rogami na łbie wyglądał tak groźnie, tak szekszy. No, ale cóż... Może czuć się chyba nieco zdenerwowany tak gwałtowną zmianą wyglądu poprzez zwyczajną, mogłoby się wydawać kąpiel w czekoladzie, ha... Ona jednak wolała nie sprawdzać, czy to na pewno przez czekoladę. Lubiła swoje białe futro.

Rüell

Ell jednak należał do wilków ceniących to, co się ma. Mając więc wciąż swoje futro i nie musząc być łysym zwrócił swoje oczyska na przybyłą tu parę wilków. Albańczyk spojrzał na skrzydlatą waderę ze wstrętem. Uznał natychmiastowo, że do takich mutacji nie dochodziło nawet w jego brudnym kraju. Jakaś katastrofa, Czarnobyl czy co... Wszyscy się tu mutują... Nawet go dopadł ten "zaszczyt".

Stille

Shinq spojrzała na basiora, który usiadł obok niej. Nie znała go nawet.
- Czego pan tu szuka? - spytała go, machając monotonnie ogonem i przechylając łeb nieco w prawo. Po chwili ciszy wstała i otrzepała się z ziemi. Zauważyła jak Ruell się na nią patrzy. Może i coś mu nie pasowało, ale waderę to nie obchodziło. Każdy się rodzi inny. Gdyby wszyscy byli tacy sami, to nie mogli by być rozpoznawalni.

Jennifer

Catalina jednak nie zwracała uwagi na czarnobylskiego mutasa i nie zaszczyciła przybyłych spojrzeniem. Ba, nawet jej się głowy odwrócić nie chciało. Widocznie upodabniała się do swojej niezwykle leniwej właścicielki. I tak jak ona zastanawiała się, kto obdarzył ją takim darem, że żarła niezliczone ilości niezdrowego żarcia i nie tyła. Koleżanki w stadzie jej zazdrościły, jednak teraz wygląd stracił dla wadery znaczenie. Nosiła tylko małą różyczkę za uchem, tak dla zasady...

Rüell

Rüell przewrócił oczyma teatralnie i zabrał się za porównywanie Cataliny do obcego mutanta. Ocena nie trwała długo, bowiem wilk uznał iż Catalina, jako iż nie mieszkała tu od samych początków, tak szybko się nie zmieni. Chyba. Ell chcący powstrzymać swą chęć poznawania obcej krainy narysował obok Cataliny obrazek. Przedstawiał on karykaturę wilka ze skrzydłami, trzema głowami i rogami oraz znak zapytania. Pytanie miało znaczyć - skąd się to wszystko bierze?

Jennifer

Catalina przestudiowała uważnie rysunek, po czym w pełnym skupieniu narysowała Układ Słoneczny, z tym szczegółem, że pomiędzy Jowiszem, a Saturnem była jeszcze jedna planeta, na której stała dziwna istota o sylwetce człowieka, jednak nienautarlnie dużej głowie i czarnych, wielkich gałach. Istota ta miała szalony uśmiech i trzymała gigantyczne działo w kratkę. Wilczyca zakończyła dorysowywanie szczegółów do swego dzieła i z dumą uśmiechnęła się do Ell'a.

Rüell

Ell z udawanym przerażaniem złapał się za pysk i wskazał to na stworka, to na skrzydlatą. Jego inteligencja podpowiedziała mu, iż obca wadera jest UFO. Teraz Albańczyk narysował kolejny rysunek. Tym razem skrzydlaty wilk i latający spodek. Chyba oczywistym jest, że pytanie znaczyło: "Czy ona też jest "alienem""?

Jennifer

Wadera bez zastanowienia skinęła poważnie głową. Oni są wśród nas - mówiło jej chłodne spojrzenie wycelowane w skrzydlatego mutasa. Alieni są już niemal gotowi do przejęcia władzy nad naszym światem, inwazja jest już zaplanowana, wystarczy tylko w odpowiedniej chwili przeprowadzić atak. Nie jesteśmy bezpieczni... Nie jesteśmy sami. O MÓJ BOŻE, WSZYSCY ZGINIEMY!

Stille

Shinq widziała co robią, więc nieco oburzyła się. Rozłożyła skrzydła i zaświeciła ślepiami. Teraz to pewnie mieli frajdę! Jeszcze czego, może porównaliby ją do E.T albo do samolotu? Nie, to by było głupie.
Samica przestała robić co robiła i spuściła łeb. Nie chciała wyśmiewania się. Nie chciała by ktoś ją porównywał do czegoś. Tak samo by mogła porównać Ruella do budyniu czy niedźwiedzia.

Rüell

Rüell budyniem? Ha~! To by było urocze. Ale mniejsza. Ell zaczął udawać Predatora, takiego jak z tego filmu "Alien vs. Predator". W chwili gdy skrzydlata błysnęła ślepiami, niczym reflektorem spojrzał na nią z lekko otwartą paszczą. Skończył udawanie Predatora i powrócił do siedzenia przy Catalinie. Zaraz narysował rysunek przedstawiający ich dwoje i skrzydlatą, która wyglądała jakby chciała ich zjeść. Obok swojej i Cataliny podobizny, dorysował znak zapytania. Znaczyło to, co mają zrobić by się ocalić?

Jennifer

Catalina zastanowiła się nad odpowiedzią. Starając się zachować jak najwięcej szczegółów "ubrała" ich podobizny w kamizelki kuloodporne, kaski i glany, uzbroiła w kałasznikowy i granaty przeciwpiechotne, po czym po krótkim namyśle podobiźnie Ell'a wręczyła bazukę, a nad nimi narysowała spory dach. Schron, zapewne. No, i mogli walczyć z wrogimi siłami.

Rüell

Ell zastanowił się chwilę nad rysunkiem z nikłym uśmiechem. Ten uśmieszek źle wróżył wszystkim ufokom. Albańczyk narysował siebie w stroju budowlańca i wszystkie przedmioty podane przez Catalinę, w czymś w rodzaju iskierek, które to miały świadczyć o tym, że jeśli znajdą odpowiednie przedmioty do wykonania uzbrojenia i schronu, Ell spróbuje je wykonać. No kto by pomyślał, że Albańczyk odnajdzie w sobie duszę budowniczego?

Jennifer

Zastanawiające tylko gdzie para wilków może znaleźć takie uzbrojenie...Kałaszów i granatów nie sprzedaje się ot tak, w każdym napotkanym sklepie. Co do większych działek będzie jeszcze ciężej. Jednak może nie zapędzajmy się tak, kiedy pewnym nie jest, iż inwazja nastąpi wkrótce. Lepiej zająć się tym, gdy potwierdzą ich przypuszczenia. Lepiej zainwestować w coś innego. W czekoladę...

Rüell

Ell postanowił zaś, że już do ust nie weźmie czekolady. Nie, nie, nie~! Żeby najlepsza przyjaciółka wszelkiego stworzenia tak haniebnie go oszukała i podstępnie zmutowała! No hańba, normalnie hańba. Wilk widząc brak zainteresowania Cataliny jego propozycją, zaczął dokładniej badać swoje srebrne rogi. Musiał się przyzwyczaić do bycia... Dwurożcem.

Jennifer

Rogi... Może i Rüell też był jakimś czarnobylskim mutasem? W każdym razie jej to nie przeszkadzało. Gorzej, jakby okazał się kosmitą. Widząc, iż kończy się miejsce na ziemi, na której mogli wcześniej "rozmawiać" wadera poczęła wycierać niektóre rysunki, aby nie musieli przerywać tej jakże interesującej i wciągającej konwersacji.

Rüell

Czarnobylskim raczej nie... Ale albańskim... O tak. Brudny, syfny kraj pełen chorób... A ten i tak pragnął doń powrócić. Ell zastrzygł uchem i skończył oglądanie swoich rogów. Zaraz też chciał się odezwać, coś powiedzieć... Ale nie, i tak nikt by nie zrozumiał... Albańczyk westchnął. Ciężko było mu się porozumiewać, a nie chciał wciąż rysować obrazków na piasku. Mimo wszystko, narysował książkę z narysowaną na niej flagą Albanii i Polski. Obok sklep i znak zapytania. Pytanie znaczyło: "Gdzie mogę znaleźć słownik?". Oczywiście Ell do najbogatszych nie należał, ale może gdyby coś skonstruował dla właściciela sklepu ze słownikiem...

Jennifer

Wadera zastanowiła się. Gdzieś powinien być sklep z książkami. Księgarnia. Tylko trzeba się wybrać w odpowiednie miejsce. Wilczyca machnęła łapą na Ell'a, aby szedł za nią, zmierzyła kierunek wiatru i porośnięcie cukrowego mchu na czekoladowych drzewach i już wiedziała, w którą stronę powinni ruszyć. Zaraz też żwawym krokiem poszła przed siebie.

zt.

Rüell

Wilk nie czekając aż Ufo czy coś gorszego go zeżre, podążył za Cataliną. Ha! Może wreszcie będzie mógł porozumieć się z innymi? Chociaż... Czy będzie mu się chciało? No ale mniejsza. Chwilę później, Albańczyk zniknął gdzieś za cukrowymi krzakami.

z.t.