Gorące źródło

Dermanotta

Demi zaczeła to robić. Nawet dobrze jej wychodziło. Szandia jest dobrą nauczycielką. Jutro rano napewno już się nauczy pływać i spełni swoje marzenie.

Szandia

- Bardzo dobrze. Jak tylko będziesz pewna to puść się korzenia i w tym samym tempie poruszaj łapami tak jak żaba. - powiedziała. Szandia była w pełnej gotowości.

Dermanotta

Demi puściła się. Szło jej wspaniale. Problem tkwił w tym że mając głowę zanurzoną nie zauważyła że płynie... Płynie na głębine. To mogło się źle skończyć...

Szandia

Szandia szybko dogoniła przyjaciółkę i ją zatrzymała. Pomogła jej wstać. - Przepraszam, zapomniałam ci jednej rzeczy powiedzieć. Zawsze jak płyniesz to głowa do góry. - powiedziała.

Dermanotta

-Popłynełam tak daleko!!!-krzyczała szczęśliwa.Wskoczyła do wody i popłyneła tam znowu tylko z głową do góry. Bardzo się cieszyła tym faktem.

Szandia

- Świetnie. Umiesz. - uradowała się. Po chwili zaczęła pływać do okoła. Po jakiś paru minutach wyszła z wody i się otrzepała. - Co za dużo to nie zdrowo. - powiedziała i usiadła.

Dermanotta

-Wybacz mi ale musze już iść. Jeśli przyjdzie tu Beherit przeproś go odemnie i powiedz iż nie mogłam dłużej zostać.Acha i dziękuje za wszystko!-powiedziała po czym znikneła w krzakach...

Szandia

- Dobrze. - powiedziała. Zdziwiło ją zachowanie jej przyjaciółki. Usiadła na brzegu i wpatrywała się w przestrzeń. Po chwili położyła się. Czuła na sobie zimny powiew.

Naomi

Ada nagle się ocknęła. Może to dzięki zapachom nowych znanych jej wilków. Otworzyła szeroko oczy i uśmiechnęła się. Miała siłę by to zrobić. Może polepszyło się jej. Może nie. Ada miała nadzieje, że nigdy więcej nic takiego się nie wydarzy. - Siemka co tam? - powiedziała cicho starała się zachować wesoły ton.

Ines

-Hmm.... cześć! A nic, nic.. a u ciebie?- zapytała wesoło i machnęła ogonem. Dobrze, że nic więcej się jej nie stało, i to bardzo dobrze. Uśmiechnęła się i wsadziła ogon do wody, sprawdzając jak bardzo jest ciepła.

Szandia

Szandii się nudziło. Ciekawe dlaczego jej przyjaciółka nagle wiała? Hmmm, może miała coś ważniejszego do zrobienia. Wilczyca przez chwili obserwowała swoje odbicie w wodzie, a potem zaczęła iść w stronę wyjścia.

z/t

Shire

Shire wypalił papierosa do końca i spojrzał na młodą wilczycę. Chyba już lepiej się poczuła. Ale czy to dobrze, żeby szczeniaki chodziły po tej krainie zupełnie bez opieki. Wilk wyrzucił peta i rozejrzał się dookoła. On w każdym razie nie miał zamiaru zostawać niańką dla bandy dzieciaków. Niech się nimi przejmują ich rodzice.
- No więc, co tu robicie? Sami? - spytał.

Ines

-Ja... zawsze byłam sama, i taka będę.- odpowiedziała i spojrzała na wilka. Nic więcej mu nie powie, bo na co mu to wiedzieć? Chyba, że się zapyta, to ona może i odpowie. Jak będzie jej się chciało.

Shire

Ach, więc ta wilczyca nie ma nikogo. Podobnie jak on. Chyba. Możliwe, że gdzieś tam, jego rodzina czeka na powrót Shire'a. Byłoby ciekawie. Ale jeżeli on też nie ma żadnej rodziny? To co? Wolał zostać tutaj. I tak nikogo nie pamiętał.

Ines

Odeszła kawałek dalej i położyła się na śniegu pod drzewem, dokładnie.. w jaskini ze śniegu. Ciekawe ile czasu ona tu stoi, komuś się nudziło, albo nie mógł trafić do domu, albo... ona już za dużo myśli o takich rzeczach. Machała spokojnie ogonem.

Tenshi

Gryfica ostatnio latała z miejsca na miejsce. Dla niektórych mogło to w ogóle nie mieć sensu... Ale ona obserwowała nieznajomych, ich zachowania i czyny. Powiedzmy, że wyznaczyła sobie pewne zadanie. Może były to swojego rodzaju badania? Tak, można to tak nazwać. Po chwili z cwanym uśmiechem się podniosła, wzbiła w powietrze i odleciała...

zt.

Miyu

Czarna wilczyca o smukłej sylwetce przyszła w to miejsce. Jej chód był koci, wyjątkowo zgrabny. Obserwowała wszystko z pod przymrużonych powiek. Rozejrzała się dookoła i zlustrowała spojrzeniem wszystkich tu obecnych. Było tu parę szczeniaków, które kojarzyła. Łącznie z Viktorią, och tak... O ile pamięta ta ja kocha. (Ale nie tak mocno jak ja sarkazmy xd) Podeszła do jednego z ciepłych źródeł i usiadła.
______________________

Po dłuższym czasie jak gdyby nigdy nic wybiegła. Po co jej było tu siedzieć ?

zt.

Assire

Assire spojrzał na grupę wilków i podbiegł do nich. - Co się stało - rzekł zaciekawiony, a następnie spojrzał na Idalię. Wilk nie uśmiechał się, ponieważ myśli że coś jest nie tak, a może ktoś umiera? Assire nie wiedział co się dzieje.

Viktoria

- Och, Ada! Nic Ci nie jest!!! - krzyknęła Viki i z całej siły przytuliła się do wilczycy. Spojrzała na An. Ona chyba była jeszcze szczęśliwsza od Viki. No bo to przez An, Ada zemdlała. Viki puściła Adę. Przyjrzała się dorosłemu wilkowi, który coś palił.
- Hm, cześć. Jesteśmy tu sami. I tylko po to aby uratować biedną Adę. Jak widzisz udało się - mówiła z uśmiechem.

Samuerian

Jael powolnym krokiem przyszedł za zapachem przyjaciół. Ucieszył się, gdy ich zauważył. Długo się nie wiedzieli.
- Cześć wszystkim! - zawołał wesoło i podbiegł do grupki. Nie zauważył tu Schatta. Pewnie lata za tą swoją... Szarą? Shinrą? To smutne, że przekłada dziewczynę nad przyjaciół. Ale cóż. Każdy jest inny, a on nie zna takiego uczucia jak miłość. - Co straciłem? - spytał. Łapa powoli przestawała go boleć, gdy nie naciskał, ale z opatrunkiem niewygodnie mu się chodziło.