Gorące źródło

Naomi

Ada nie spodziewała się, że Viktoria może się, aż tak ucieszyć. W końcu nie była, aż tak z nią zżyta. Ada dostrzegła Jaela i zmierzyła go nieprzytomnym wzrokiem. Nie trwało to długo. Po chwili znów odwróciła wzrok. Była nieobecna?

Viktoria

- O, hej Jael! - powiedziała radośnie Viki. Po czym zwróciła się w stronę Ady i znów w stronę Jaela.
- Hm, no Ada nie miała zbyt wesołej przygody. An rzuciła w nią śnieżką. Ale w locie śnieżka zmieniła się w lód i trafiła prosto w pyszczek Adę. Ona zemdlała i się nie ruszała. Więc postanowiliśmy ją rozgrzać i Kartel ją tu przyniósł - opowiadała. Tak chciała pogadać sobie z Jaelem, aby się jakoś zakumplować. Machnęła do niego przyjaźnie łapką na znak, aby poszedł za Viktorią. Viki usiadła pod drzewem z dala od przyjaciół i czekała na Jaela.

Samuerian

- Ojć. - rzekł tylko Jael i spojrzał zatroskanym wzrokiem na Adę. - Ale czujesz się już lepiej, prawda? - spytał. Spojrzał na Leę. - Lea dobrze się tobą zajmie! - zawołał z uśmiechem i zauważył, że Viktoria chce, aby poszedł za nim. Teraz wreszcie miał opatrzoną łapę, więc szybkim, wesołym krokiem potruchtał za nią.

Viktoria

Viki rysowała pazurem po ziemi. Nagle spostrzegła Jaela, który skacze w tę stronę. Wadera schowała pazurka i zamazała łapą swoje rysunki i napisy. Uśmiechnęła się lekko. Nie wiedziała o czym pogadać z Jaelem, aby odbudować ich znajomość.
- Dzięki, że przyszedłeś. Sama nie wiem co tobie powiedzieć. Ja po prostu chciałam odbudować naszą znajomość po tym jak zobaczyłeś jaka jestem krwiożercza - na ostatnie zaśmiała się leciutko.

Samuerian

Mina od razu zrzedła Jaelowi. Nie roześmiał się. Spojrzał poważnie na Viktorię i chłodnym głosem rzekł:
- Posłuchaj. Ja ci wybaczam, ale pod warunkiem, że będziesz umiała pokazać, iż się zmieniłaś. Takie zwykłe "przeprosiny" na mnie nie zadziałają. To tylko słowa. A ja nie wierzę w słowa. Wierzę w czyny. Więc, jeśli na prawdę umiesz zapanować nad swoimi emocjami, to ja chcę to zobaczyć. - Jael ponownie się uśmiechnął, a następnie rzekł już lekkim tonem: - a żadne "odnawianie przyjaźni" tu nie zadziała. Jesteśmy zgraną paczką i już! - zawołał i roześmiał się szczerze.

Seth von Wiegemesser

Seth po cichu wymknął się z tego miejsca. Nie chciał przeszkadzać, a zrobiło się tu trochę ciasno. Musiał posiedzieć w odosobnieniu. Bez innych wilków. Oczywiście jakieś niewielkie ilości mu nie przeszkadzały, ale bez przesady.

zt.

Viktoria

Na pyszczku Viki pojawił się uśmiech radości i wybaczenia.
- O, dzięki Jael. Dzięki! - zaśmiała się i przytuliła się przyjacielsko do Jaela.
- Obiecuję, że postaram się panować nad moimi emocjami. W szczególności tymi złymi. Nikogo więcej nie zaatakuję i to są szczere słowa! - mówiła wesoło. Puściła w końcu Jael, a łapą odgarnęła grzywkę. Pyszczek Viki był teraz tak rozpromieniony uśmiechem, że trudno było się temu oprzeć.

Unai

Basior o hienowatym wyglądzie powolnym, leniwym krokiem przybył w ów miejsce. Zimny wiatr zmieszany z płatkami śniegu przyjemnie rozwiewał jego grzywkę i resztę sierści, która tworzyła linię na grzbiecie prawie do samego ogona. Bystrym spojrzeniem zlustrował obecnych, po czym podszedł do brzegu Gorącego Źródła. Tuż za nim dreptał Orton - śnieżna pantera, który miał nadzwyczaj dobry humor z powodu nadejścia zimy. Unai przysiadł zaraz owijając łapy ogonem. W przeciwieństwie do jego towarzysza nie tolerował zbytnio tej pory roku.

Naomi

Ada dostrzegła jakiegoś basiora o hienowatym umaszczeniu. Nigdy wcześniej go tu nie widziała. Spojrzała przyjacielsko na basiora po czym uśmiechnęła się. Czuła się już trochę lepiej. żeby nie powiedzieć, że wręcz jej przeszło. Ciekawe czy to przez te gorące źródła? czy może przez co innego.

Lea

Lea spojrzała na Adę z uśmiechem. Miała nadzieję, że z przyjaciółką już wszystko w porządku. Nie chciała, aby działo się z nią coś złego.
- Proszę cię. - powiedziała cicho się śmiejąc - Tylko mi tu nie umieraj!

Dante de Cossa

Schatt po cichu przyszedł w to miejsce. Już po chwili dostrzegł Leę. Poszedł do niej.
- Możemy porozmawiać? - Spytał cicho. Chciał, żeby nikt im nie przeszkadzał. Była zresztą jedną z niewielu osób, którym nie bał się zaufać.

Lea

Lea poczuła się nieco zaskoczona, ale zgodziła się. Pokiwała głową i spojrzała na Schatta poważnie. Widocznie miał jakiś problem. A że uważała go za przyjaciela, chciała mu pomóc, jeśli tylko mogła.

Dante de Cossa

Schatt odszedł na pobocze.
- Podejdziesz? Nie chcę, żeby ktoś nas usłyszał. - Powiedział patrząc jej w oczy, lecz po chwili opuścił wzrok. Czekał, aż Lea podejdzie. Rozejrzał się. Nikt ich raczej nie będzie podsłuchiwał.

Unai

Basior czując na sobie czyjś wzrok ponownie rozejrzał się dookoła. Dostrzegł młodą waderkę o wielkich, zielonych oczach, które akurat wlepiała w niego. Uniósł lekko łeb patrząc cwaniacko na nią jakby z góry mimo, iż znajdował się prawie z drugiej strony owych Gorących Źródeł. Lecz za to tuż obok niego przeszedł jakiś wilk, który wołał swą towarzyszkę do, jak podejrzewał, poważnej rozmowy. Czyżby Unai był nie widzialny? Najwyraźniej tak, gdyż owy wilk stwierdził, że 'na uboczu nikt ich nie będzie słyszał'. Jak to nikt? Zaraz obok nich siedzi basior o hienowatym wyglądzie, którego nie sposób nie zauważyć. Ale cóż... chociaż dowie się ciekawych rzeczy z życia tych młodych.

KokuRai

Koku przyszła wesoła rozglądając i zauważyła wielu znajomych, a w nich był Jael, który rozmawiała z Viki. Młoda wadera nie chciała im przeszkadzać. Podeszła do jeziora i spojrzała w dół na swoje odbicie, a następnie na wilka, który miał wygląd hieny. Z pyska Koku znikł uśmiech. Samica usiadła i patrzała na swoje odbicie, które znajdowało się w wodzie.

Unai

Samiec spojrzał na przybyłą wilczycę ciekawskim spojrzeniem, jednak jego pysk nadal nie wyrażał żadnych większych emocji. Po chwili zgiął łapy i przeszedł do leżącej pozycji. Przednie kończyny były lekko zamoczone w gorącej wodzie, co dawało pewne ukojenie. Basior nie cierpiał zimy, tych mrozów i tony śniegu dookoła. W przeciwieństwie do jego towarzysza, który wręcz uwielbiał tę porę roku. Cóż, w końcu to śnieżna pantera, więc nic dziwnego. Machnął energicznie przykrótkim ogonem, po czym otulił nim zmarznięte łapy.

KokuRai

Koku spojrzała na wilka, który wygląda jak hiena, a następnie zamiatała swoim ogonem zimny śnieg. Młoda wadera wstała i powolnym krokiem weszła do gorącej wody, jednak Koku i tam nie czuła się szczęśliwie, po chwili samica wyszła z wody i położyła się przy gorącym źródle.

Naomi

Ada spojrzała z zaciekawieniem na Schatta. Po co on chce rozmawiać z Leą.?
Na myśl o Schacie od razu pomyślała o Shinrze. Dawno jej nie widziała. Czy chciała zobaczyć? Adę dręczyło wiele pytań. Jednak starała się pozbyć tych myśli z głowy i znów wlepiła swe oczy w basiora o dziwnym umaszczeniu.. - Ciekawe jak on się nazywa- zastanawiała się Ada.

Viktoria

Viki wstała i otrzepała się. Spojrzała na Jaela, potem na jakiegoś nowego basiora, a to na Schatta, który poprosił o coś Lee i w końcu zatrzymała się na Koku. Odwróciła głowę z powrotem na Jael.
- Wiesz, Koku chyba nie jest szczęśliwa... Pójdę z nią pogadać. A, czy nie moglibyśmy zapomnieć o tym co było kiedyś? O tym, że byliśmy zakochani i o mojej bójce z Koku - skończyła i wesoło podbiegła do Koku.
- Hejka, Koku - mówiła z uśmiechem - Co tam u ciebie? Czemu jesteś taka smutna? Coś się stało? - dręczyła waderę pytaniami.

Lea

Lea poszła za Schattem. Spojrzała wilka o hienowatym wyglądzie, ale chyba jego towarzystwo nie przeszkadzało zbytnio Schattowi. Nadal czuła się skrępowana, gdy byli sam na sam, w związku z tym, co kiedyś do niego czuła. Ale starała się nie okazywać tego.
- Więc o czym chciałbyś porozmawiać? - spytała i wbiła wyczekujące spojrzenie w przyjaciela.