Gorące źródło

Grugaloragan

Gruguś leciał jak strzała w przestworzach. Kochał wznosić się w powietrze i spoglądać na wilki jak na mrówki... W sumie to ich nawet widać nie było. Zrobił szybkie kółko nad gorącym źródłem, by następnie złożyć skrzydła i spadać w dół jak by ktoś go tam wystrzelił. W odpowiednim momencie rozłożył jak najmocniej skrzydła, by trochę zwolnić. Oczywiście nie wylądował normalnie. Wleciał do wody, która była genialna. Taka cieplutka. Rozejrzał się w około, a widząc wilczyce, podniósł wysoko łeb. Pamięta te stworzenia. Jakoś je lubił, ale ta tutaj... Nie wyglądała za dobrze. Nie patrzę na rany! Tylko na... Coś innego, o! Wypełzł na brzeg, by następnie rozłożyć się na lądzie, jak jakiś król. Może i miał dużo lat, ale zachowywał się jak dzieciak.... Agresywny dzieciak, który potrzebuje opiekunki. Nie jest zbytnio normalnym smokiem.

Xerri

Wilczyca rzuciła wzrokiem w stronę nowego. Smok... Spiorunowała go wzrokiem. Nie potrzeba tu takich jak ona. Dorosły a zachowuje się jak dziecko. Typowe. Warknęła na niego, za to, że zakłócił jej święty spokój. Pazurami zaczęła drapać nędzne kwiatki rosnące koło niej.

Grugaloragan

Smoczuś spojrzał niewinnie na wilczyce. Jego okrągłe źrenice były takie słodkie. Chciał się nad nią zlitować. Biedak myśli, że ona ma padaczkę, czy.... Jakąś inną chorobę. Zamachał ogonem, rozkładając skrzydła. Rozejrzał się jeszcze po okolicy. Tak fajnie się leży. W sumie to to miejsce jest dla każdego. Nie ma tu tabliczki z rezerwacją. Chmury zakryły słońce, a wiatr zaczął wzrastać w sile. Drzewa uginały przed nim swoje korony.

Xerri

Wilczyca zapytała ostrym głosem:
-Czego ode mnie chcesz mikrusie? Taki jak ty nie powinien nawet do mnie podchodzić. Co dopiero wlepiać we mnie te wielkie gały.
Po czym głośno, gardłowo warknęła na nieznajomego. Żeby nie myślał, że może się z nią równać. Co to to nie! Wadera nie będzie się zniżała do jego poziomu.

Grugaloragan

Zdziwił się słowami wadery. Podniósł wysoko łeb, nawet nie zważając na jej zachowanie. Przecież nie będzie brał takiej postawy, która by pokazała, że się jej boi. Chyba to jakieś kpiny. Zaśmiał się donośnie i pokręcił głową. Niestety nie mógł nic powiedzieć, a więc siedział w milczeniu. Przecież on jej nic nie robił. Hmmm. Mikrus... Gruguś jest dwa razy większy od wilków. Gdy stanie na dwóch łapach do jeszcze większy, a gdy rozłoży skrzydła to już z niego gigant jest. Wadera miałaby małe szanse w porównaniu z nim. Hmmm. Można jeszcze wspomnieć o tym, że smoki zieją ogniem. No nie wszystkie bo nie on. Ten gad jest bardziej oryginalny. Mały rozmiar pozwala mu na byciu szybszym oraz zwinniejszym niż inne smoki. Do tego zamiast płomieni, ma kulę błyskawic, którą wypuszcza jak duuuuży pocisk. BUM!
Zamachał gwałtownie ogonem, nachalnie patrząc się na waderę. A tak, żeby zrobić jej na złość. Ma prawo patrzeć na wszystko. Przecież to jego oczy.

Xerri

Wadera z irytacją w głosie zapytała:
-Co nic nie mówisz? Mowę ci odjęło, czy co?
Po czym zaśmiała się. Czemu? Któż to wie. Nawet ona nie wiedziała. Po prostu się śmiała. Może dlatego, że ten smok na nieufnie na nią patrzył. A może właśnie nie?

Croix

Spokojnym krokiem przydreptał tutaj Croix. Na otaczający go świat spoglądał spode łba. Gorące źródło, mrr... Tak, to idealne miejsce, patrząc na aktualną pogodę. Przeszedł obojętnie obok wilczycy i smoczyska, by po chwili zanurzyć się w źródełku. Nurkował przez parę sekund i wypłynął zaraz. Taak... tego mu było trzeba.

Grugaloragan

Gruguś zaczął ją ignorować. Odwrócił łeb, spoglądając na przybyłego samca. Niezbyt chciało mu się tu dłużej siedzieć. Pokręcił głową, by zaraz energicznie wznieść się w powietrze. Zrobił kilka szybkich, dużych kółek i odleciał.

zt.

Xerri

Wilczyca podeszła do nowego. Uśmiechnęła się i powiedziała:
-Siemasz stary! Jestem Xerri, a ty?
Po czym delikatnie weszła do źródełka. Cieplutko... Tego jej było trzeba. Spojrzała jeszcze raz na nowego.

Laika

Czlapu, człapu, człapu. Dobrze, że mała Laika nie przybyła tutaj kilka minut temu, inaczej zapewne znów sparaliżowałby ją paniczny strach. Teraz zaś, kiedy smok odleciał, przerażenie obecnością wilków nie było aż tak szkodliwe czy niszczycielskie. Rozejrzała się. Dwójka nastolatków. Nie jest źle, Hivtro i Noish byli przecież dla niej mili... Skuliła się w sobie, przestraszona.
- Dzie.. dzień dobry... - Wyrzuciła z siebie cichutko i niepewnie, rozglądając po otoczeniu. Jej duże, błękitne oczka wodziły od Xerri do Croix'a i z powrotem. Przełknęła głośno ślinę. A jeśli jej nie polubią?

Croix

- Witaj, Xerri. Cóż, moje imię - moja sprawa - rzucił niedbale, spoglądając na wilczycę złowrogo. Jak on nie lubi takich nachalnych istot. Spojrzał z ukosa na młodziutką samiczkę, która właśnie tutaj przyszła. Czy to jakiś zjazd dzieciaków, które nie potrafią zostawić obcych w spokoju? - Tak, tak, ty tez witaj. Mam pomysł: zostawcie mnie w spokoju i pogadajcie we dwie? No wiecie, babskie ploty i tym podobne... - dodał zaraz.

Xerri

Wadera parsknęła ironicznie.
-Fajny jesteś, więc cię nie zostawię.
Uśmiechnęła się niedbale w stronę nowo przybyłej. Nowa, ale... słodka. Patrzyła w stronę basiora. Zadziorny...

Croix

Parsknął.
- Jak możesz oceniać czy jestem fajny, skoro mnie nawet nie znasz? To głupie, wręcz... żałosne - rzucił. Zachowanie wilczycy na prawdę go irytowało. Ech, znalazła się taka jedna, która od razu chce wspaniałą znajomość nawiązać. Marzenie, jeśli tę znajomość chce mieć z Croix'ą.

Laika

Kiedy dotarł do niej niedbały uśmiech wadery, skuliła się jeszcze bardziej. A jednak! Ten pan jej nie polubił i jest taki niemiły. Ale nie zrobi jej chyba krzywdy, prawda? Niebieskie oczka Laiki zaszły drobnymi łezkami, kiedy odwróciła się i odbiegła na znaczną odległość, chowając w pobliskich krzakach. Może pomyślą, że sobie poszła i jej przestaną dokuczać? Chlip.

Xerri

Wilczyca odpowiedziała basiorowi:
-No weź! Poznałam to po twoim sposobie bycia... Nie myślisz chyba, że jestem jak inne wadery. Jestem inna...
Xerri spojrzała głęboko w oczy samcowi. Piękne pomarańczowe oczy.

Laika

Xerri. Dopiero teraz dotarło do niej, że zna to imię! Już je słyszała, zdaje się. Ale... gdzie i kiedy? Próbowała sobie przypomnieć, szeptem powtarzając imię tamtej. W kółko, ciągle i ciągle. Olśnienie! Dziewczyna Noisha! Ale... dlaczego ona flirtowała z innym? Teraz samiec jest jej! Powie mu, co robi jego kobieta na boku i jak nic ją zostawi! Uśmiechnęła się pod noskiem, pociągając niemo noskiem. Od razu nastrój lepszy, no no!

Croix

- Haha, cool story, bro. Każda tak mówi. Tak naprawdę wszystkie jesteście takie same - rzucił, wyskakując z źródełka. Xerri irytowała go coraz bardziej. Co ona sobie myśli? Może, że Croix jest do wzięcia? O, nie, nie. Amory i inne tego typu rzeczy to nie z nim. Nastolatek warknął pod nosem, wysunął pazury i szybko wdrapał się na drzewo. Brr, zimno. Przydałoby się zmienić futro na cieplejsze.

Xerri

Wadera zaśmiała się.
-Ty myślisz, ze ja z tobą flirtuje! Cha! Jak śmiesz, mam wspaniałego partnera. Chciałam z ciebie zrobić wroga do mnie. Brakuje mi bijatyk i tym podobnych.
Wilczyca podbiegła do malutkiej. I szepnęła jej na uszko:
-Zawsze kocham Noish'a!

Laika

O proszę, nawet czyta w myślach! Dziwne, że wzięło ją na tego typu wyznania po tym, jak sobie mała coś zaplanowała. Bezsens, ale nie userce Laiki to oceniać. Zapewne gdyby nie wyszło, iż mała chce podkablować, ów żenujące próby trwałyby dalej, ale co tam. Skrzywiła się.
- A co mnie to obchodzi? nie znam żadnego... Jak mu tam... - skłamała. Jak na dziecko, blagowała wyśmienicie, nawet jej brew nie drgnie. I niech Xerri nie próbuje nawet tego dostrzec.

Croix

- Tak, tak, mów sobie co chcesz - machnął olewającą łapą. Położył się na jednej z szerszych gałęzi drzewa i zamknął oczy. Zaraz jednak jedno z nich otworzył i spojrzał na Xerri. - Jeśli chcesz bijatyk to poszukaj sobie jakiejś dziewczyneczki. Ze mną i tak nie masz szans - rzucił.