Gorące źródło

Shade

- Mała. - Prychnęła gniewnie i machnęła ogonem wbijając w górę kurz. Ten wilk wydawał się być wyjątkowo zaczepny. Wyprężyła się z gracją i wróciła do poprzedniej pozy cały czas lustrując go spojrzeniem.

Sasori

Nag;le zniknął jej z oczu i po chwili pojawił się obok niej. Pysk miał na wysokości jej pyska, bił od niego chłód. Szalonym wzrokiem jak jakiś maniak mierzył wilczyce. Na pysku miał jednak spokojny uśieszek.
-No spokojnie... tylko się z Tobą drocze.. - zachichotał szepcząc jej do ucha. Odsunął się trochę w bok nadal patrząc na nią.

Shade

Poczuła chłód bijący od niego. Uśmiechnęła się kątem pyska, znajdował się bardzo blisko niej. Patrzyła mu prosto w oczy wyzywająco. - Wiem. - powiedziała swoim uroczym i melodyjnym głosem.

Sasori

-No ja myśle... - imponowała mu jej odwaga. Cóż w tej krainie są coraz ciekawsze postaci.. Pustymi oczyma bez żadnych emocji mierzył sylwetkę wilczycy.
-Co tak delikatna.. - i tu zaśmiał się nieco wrednie..
-..dama robi sama na polanie? - mruknął.. chciał wiedzieć coraz więcej reakcjii wilczycy. Zaczął ją okrążać powolnym krokiem nie spuszczając z niej przeszywającego spojrzenia.

Shade

- Zdaje się, że mogę robić co chcę i odwiedzać miejsca które chcę. - powiedziała wbijając wzrok w ziemię pod swoimi łapami. Cały czas uśmiechała się drwiąco. - Nie mam osoby, z którą mogłabym teraz być. Więc jestem sama.

Sasori

-Hmm. - mruknął tylko wpatrując się w nią nieco irytującym wzrokiem.
-Dobra, dobra... niejsza.. - mruknął jeszcze cwanym tonem i obszedł ją tak , że traz stał na przeciw niej.
-straszne nudy... - skwitował wkońcu przewracając oczyma.

Shade

- A ja jestem aż tak interesująca, że ciągle mi się przygladasz? - rzuciła krótko. Jego charakter był ... ciekawy. Zainteresował ją.

Sasori

-Owszerm... - żucił bez saztanowienia. Uśmiechnął się tajeniczo jakby do głowy wpadł mu własnie jakis nieprzyzwoity pomysł. Zatrzymał swój wzrok na jej oczach.

Shade

Uniosła do góry jedną brew. Usmiechnęła się tajemniczo, uroczo... Spojrzała na niego swoimi wielkimi oczyma. - To świetnie.

Sasori

-Kheee... - zmrużył oczy i pasknął nieco drwiąco.. Jednak ze swojego życia.. nie innych. Uśmiechnął się szyderczo i wstał. Spojrzał na wilczyce nieco z góry.. gdyż różnica wzrostu była trochę widoczna..
-No maleńka.. ja żegnam.. muszę teraz.. kogoś rozszarpać.. - wydukał poważnym tonem, jak szaleniec pragnący ofiar po czym puścił do niej zawadiackie oczko i zniknął.

Shade

Najpierw prychnęła, po chwili zaśmiała się. - Duży się odezwał... - posiedziała jeszcze chwilę, jednak po chwili już jej nie było.

Vedette

Podchodzi na brzeg jeziora i nosem dotyka powierzchni wody. Wzdycha i patrzy w swoje odbicie. Myśli: Piękne miejsce, można odpocząć i posłuchać dźwięków natury*

Azazello

Przyszedł tu z oczyma pozornie wbitymi w ziemię. Jednak śledził wszystko i wszystkich.. Szedł swym tak dobrze opanowanym chybotliwym krokiem. Każdej jesieni noga dokuczała mu bardziej. Przyszedł tu bez celu. Tak by pooglądać miejsca w których ma spędzić najbliższe dni. Może miesiące? Usiadł pod drzewem.

Karenaj

Wadera wesoło wleciała nad gorące źródła. Zakołowała kilka razy i zamknęła oczy. Zaczęła opadać dość szybko. Poczuła, że na kogoś wpada. Otworzyła oczy i odskoczyła.-O wybacz, przepraszam, nie zauważyłam.-Zaczęła szybko "nadawać" wadera.-A właściwie to jestem Karenaj, a ty?

Azazello

Pod jej ciężarem przewrócił się ale natychmiast powrócił do równowagi.
- Czyżbym aż tak wtapiał się w otocznie? - spytał. - Azazello.

Karenaj

-Przepraszam, przepraszam...-Wilczyca cofnęła się kilka kroków.-Wybacz, zamknęłam oczy, nie chciałam, przepraszam Cię.-Trochę zmieszana wilczyca spojrzała na kulawego wilka, wydawało jej się, że skądś Go zna.

Azazello

- Nic się nie stało. - zaśmiał się . - Nie musisz błagać mnie o litość. - powiedział i przyjrzał się dokładnie wilczycy.

Karenaj

-Bez takich!-Nagle zmieniła ton wilczyca. Wypiła pierś i oznajmiła-Nigdy nikogo o litość nie błagałam i błagać nie będę. Po prostu chciałam, żebyś nie poczuł się obrażony.-Przy ostatnim zdaniu spuściła z tonu i nie wypinała już piersi dumnie, lecz w jej mowie nadal dało słyszeć się tę szlachetność.-Mam dziwne wrażenie, że się znamy. Wiesz może skąd?

Azazello

- To mi się podoba. Już dobrze, dobrze. - a odpowiadając na jej pytanie zastanowił się i powiedział - Też odnoszę takie wrażenie ale nie mam pojęcia skąd mógłbym cię znać zwłaszcza że jestem tu nowy. - przyznał niechętnie.

Karenaj

-Hymm, a skąd jesteś?-Zapytała przekrzywiając łeb.-Może to coś mi podpowie.-Uśmiechnęła się do niego słodko.