Gorące źródło

Helmi

- Oczywiście, że pamiętam! - odpowiedziała, dzielnie znosząc czułości Vedette. Dodała po chwili, tym razem już bez entuzjazmu w głosie. - Tyle czasu minęło, a ja wciąż taka mała...

Vedette

Ved uśmiechnęła się.
- Też chciałabym być wiecznym szczenięciem. Nie mieć trosk i problemów...ciągle się bawić i skakać po drzewach...wkurzać wilki i ludzi... - rozmarzyła się i jakby nie zauważyła zmiany w głosie u Helmi.

Helmi

Przekrzywiła łebek, mówiąc. - ...być wiecznie niezauważaną, wiecznie nie mieć istotnego zdania w dyskusjach, ba, w ogóle w tych dyskusjach nie brać udziału, bo przecież szczeniak jest za głupi - po chwili rozchmurzyła się jednak dodając. - Skoro tak byś chciała beztroskie życie, zawsze możesz udawać upośledzoną umysłowo.

Vedette

Wilczyca wybuchła śmiechem.
- Na to, to już za późno moja droga. Jestem już za stara na upośledzenie a poza tym mam rodzinę. - powiedziała z uśmiechem na twarzy i zanurzyła się w wodzie aż do karku. - A co do bycia wiecznej...nie musisz się niczym ani o nikogo martwić. A ja ciągle to robię. -westchnęła lecz posłała uśmiech znajomej.

Helmi

- Masz już rodzinę? - zapytała z zaciekawieniem w głosie. Przypomniał jej się Jerome, który dość nieudolnie próbował poderwać Vedette nad morzem.

Vedette

Ved uśmiechnęła się.
- Mam. I nie, nie Jerome. - posłała jej rozbawiony uśmiech. - Nie widziałam go od tamtej pory. -powiedziała patrząc w wodę.

Helmi

- A kogo? - zapytała. Helmi bywała czasem strasznie ciekawska. Popatrzyła na wodę i ostrożnie zanurzyła w niej łapkę, pewna, że za chwilę poczuje chłód. - Jaka ciepła! - powiedziała zaskoczona.

Vedette

Ved wywróciła oczami.
- Nikogo. - pokazała jej język. - Sama jestem a mam tylko małe maleństwo. - powiedziała z tajemniczą nutką w głosie.
Wędrowała po dnie i rozkoszowała się gorącem...było to przyjemne uczucie i odmiana po durnym śniegu.

Helmi

Zamrugała, wciąż przyglądając się wilczycy. - Ale jak... tak sama ze sobą? - zapytała. Nie przyszło jej do głowy, że Vedette mogła przygarnąć szczenię.

Vedette

Ved zachichotała.
- Nie, nie. Przygarnęłam. Wpadnij kiedyś do mnie ro zobaczysz go. Rzadko mam gości. - uśmiechnęła się tajemniczo.

Helmi

- Kiedy ja nie wiem nawet, gdzie mieszkasz - powiedziała i położyła się na brzegu, zanurzając w ciepłej wodzie zmarznięte łapki. - Może teraz do ciebie pójdziemy?

Vedette

Ved westchnęła.
- Teraz? Teraz muszę iść. Ale wpadnij. Miło było by Cię tam widzieć. Chodźmy. - wyszła z niechęcią z wody i schowała się w gęstwinie krzaków.

// Ja jestem już w norze od jakiegoś czasu, więc gdyby co to od tego spotkania minęły dwa dni a nie kilka minut ;p //

Helmi

Ruszyła za Vedette, lecz już po kilku krokach przystanęła. Jej westchnięcie nie zabrzmiało zachęcająco. - Jeśli nie chcesz, to mogę teraz nie przychodzić. Nie chcę ci się narzucać - powiedziała, patrząc na krzaki, przez które wilczyca zniknęła z pola widzenia Helmi.

Vedette

- No chodź bo się zgubisz! - krzyknęła za sobą i przedzierała się przez krzaki na północ.

//Ja spadam, ale..."Legowisko pewnej wilczej rodziny..."! ;]//

Helmi

Usłyszawszy słowa Vedette, skoczyła w krzaki, podążając jej śladem. Starała się nie tracić jej z oczu, lecz nie było to takie proste. Krótkie łapki Helmi nie pozwalały na zbyt szybkie przedzieranie się przez gąszcz krzewów.

zt

Dante · Gość

Przybył na polanę, kierując się w stronę źródła. Uśmiechnął się lekko na jego widok: śnieg wokół brzegu wody był roztopiony, więc Dante się nie mylił: woda w źródle utrzymywała temperaturę nawet zimą.

Whitewind

Przyszła tu tuż za Dante. Stanęła obok niego. Zobaczyła źródło, a jej oczy prawie, że wyszły na wierzch. Jej szczęka mimowolnie otworzyła się. Tak jej się tu podobało, że nawet nie zauważyła, że kroczy ku ciepłej wodzie. Stanęła tuż przy brzegu. Szczęka zamknęła się, a oczy powróciły do normalnego stanu.

Dante · Gość

Roześmiał się na widok reakcji Whitewind. Sam również podszedł do źródła i usiadł na brzegu. Poczuł przyjemne ciepło bijące od gładkiej tafli wody.

Whitewind

Wyciągnęła powoli łapkę trochę się wahając. W końcu zmoczyła końcówkę łapki w wodzie i szepnęła uradowana - Ciepła... - Westchnęła ze szczęścia i dodała - Prawie jak Twoje futerko - Zachichotała.

Rasteria

Przyszła powoli, powłócząc za sobą ogonem. Uszy miała bacznie nastawione na obcych, jednak była zbyt pochłonięta rozmyślaniami, by wciągnąć się sama w jakąś rozmowę.