Gorące źródło

Whitewind

Usłyszała warknięcie wilczycy i położyła uszy. Odwróciła się w jej stronę i zniżyła łeb. Ustawiła się w odpowiedniej pozycji, czekała na atak. Jednak widząc, że wilczyca odchodzi, uspokoiła się. Usiadła przed źródełkiem lekko machając ogonem.

Ariana

Maleństwo położyło się miękko, na głazach . Spojrzalo na gorące źródła i zapiszczalo z strachem, bo bało się że to coś wypłynie i je zabije.

Atrita

Zwabiło ją ciepło, nie dopuszczające w te tereny białego, zimowego puchu. Poruszając się bezszelestnie podeszła do krawędzi parującej, gorącej wody. Rozejrzała się dokoła, zlustrowała uważnym spojrzeniem obecne tu wilki. Skrzywiła się lekko, po czym ułożyła wygodnie. Zamoczyła jedną z łap w wodzie, przymykając powieki.

Whitewind

Spojrzała na nowo przybyłą i uśmiechnęła się serdecznie. Skinęła łebkiem na przywitanie. Potem przeniosła wzrok na Dantego. Usiadła przed źródełkiem opierając się o jego bok.

Atrita

Spojrzała na wilczycę, która skinęła jej na powitanie. Zmrużyła ślepia, lustrując ją badawczym spojrzeniem, po czym najzwyczajniej zignorowała. Wyciągnęła nagrzaną, ociekającą wodą łapę. Położyła łeb na ziemi, nasłuchując dźwięków.

Whitewind

Jeszcze raz na nią spojrzała, ale widząc jej zachowanie, postąpiła tak samo - zignorowała ją. Zamoczyła jedną ze swych łapek w wodzie. Ciepło momentalnie rozlało się po jej ciele. Przymrużyła oczy i wtuliła policzek w futerko ukochanego.

Atrita

Podniosła się na łapy, następnie przeciągnęła mocno. Poruszyła uszami, wsłuchując się w rozmaite dźwięki natury. W ciemnościach to miejsce podobało się jej jeszcze bardziej. Jakaś cząstka niej była całkowicie zadowolona z takiego otoczenia - szumiąca woda, ciepła para wznosząca się w górę, a na nieboskłonie mrugające gwiazdy. Może nie uchodziła za najbardziej uczuciową wilczycę, lecz tutaj, w tym miejscu nie miała ochoty poddawać się ironicznemu humorowi.

Whitewind

Kątem oka spojrzała na wilczycę. Sekundę potem zwróciła wzrok na taflę wody i unoszącą się parę. Nabrała powietrza do płuc, a później powoli je wypuściła. Teraz czuła się bardzo szczęśliwa. Gorąca woda, towarzyszący jej Dante i jego ciepłe futerko. To wszystko wprawiało ją w fantastyczny nastrój.

Atrita

Usiadła jeszcze bliżej gorącej wody. Tak blisko, iż niemal tykała ją pazurami przednich łap. Zmrużyła białe ślepia, napawając się chwilą spokoju. W swej długiej wędrówce do tej krainy rzadko kiedy miała możliwość zatrzymania się na dłuższy moment w jednym miejscu. Gonitwa myśli, gonitwa czasu oraz zatraconych wspomnień. Ciągły pęd przed siebie, chęć sięgnięcia celu - to wszystko wyczerpywało. Mimo iż z początku się tego nie czuło, odbierało to siły kawałek po kawałku. Cena za wieczny pośpiech.

Whitewind

Przymknęła swe błękitne ślepia. Wyciągnęła łapkę z wody. Ogonem owinęła łapy. W jej kącikach ust czaił się uśmiech. Wcisnęła się jeszcze bardziej w futro ukochanego i ani myślała się od niego oderwać.

Atrita

Zanuciła cicho pod nosem wręcz bezwiednie, pochylając nieco łeb. Spokojna, stonowana melodia wydobywała się z jej gardła. Sama wilczyca przymknęła powieki, owijając łapy puszystym ogonem. Sierść musnęła parującą taflę, wprawiając ją w drżenie i wywołując blade kręgi.

Whitewind

Końcówka jej puszystego ogonka zaczęła wesoło podrygiwać. Pogrążyła się w myślach. Teraz uśmiech już się nie chował, tylko delikatnie przyozdobił jej pyszczek. Oczy miała już zamknięte i zdawało się, że przysnęła. Jednak Whitewind cały czas czuwała.

Atrita

Przerwała nucenie spokojnej melodii bez ostrzeżenia. Dźwięk urwał się nagle, ostatnia nuta zawisła w powietrzu i rozpłynęła wolno. Wilczyca odetchnęła głęboko, wodząc po okolicy białymi ślepiami.

Whitewind

Gdy wilczyca przestała nucić, poruszyła lekko uchem i otworzyła ślepia. Spodobała jej się ta melodia, jednak nic nie powiedziała. Widząc jej zachowanie, spojrzała na nią pytająco. Przez cały czas milczała, ale nie spuszczała wadery z oczu.

Atrita

Jej wzrok błądził po tafli parującej wody, przeniósł się na drzewa, nieboskłon i wreszcie natrafił na pytające spojrzenie wilczycy. Przechyliła łeb na bok, zamachnęła leniwie puszystym ogonem.
- Podobała się melodia? - Głos miała cichy, beznamiętny i dziwnie wibrujący.

Whitewind

Skinęła głową. - Bardzo - Odpowiedziała cicho. Chciała zapytać skąd ją zna, ale zamilkła. Ta wilczyca wydawała jej się wyjątkowo mądrą, ale i nieufną wilczycą. Bardzo chciałaby ją bliżej poznać.

Atrita

Zauważyła, iż wadera o jasnej sierści chciała o coś zapytać, lecz tego nie zrobiła. Nie skomentowała tego zachowania, przypatrując się wilczycy. Zastrzygła lekko uszami, zmrużyła nieco ślepia.
- Nie jesteś zającem - stwierdziła niezaprzeczalny fakt, a w jej tonie zabrzmiała nuta sarkazmu.

Lightning

Westchnęła cicho,ignorując inne wilki,wpatrywała się w Karenaj. Po chwili powiedziała szeptem:
-No i...Seyu uciekł...

Whitewind

Zdziwiła się i uniosła jedną brew jak to miała w zwyczaju. - Nie, nie jestem. - Powiedziała kręcąc przecząco łbem. - I ty też nie - Stwierdziła, uśmiechają się delikatnie.

Atrita

Jej pysk wykrzywił się w lekkim, lecz neutralnym uśmieszku. Obca wilczyca nie zrozumiała przekazu, jaki za sobą niósł ten stwierdzony fakt. Pochyliła łeb ku parującej wodzie.
- Jak cię zwą, Skrzydlata?