Gorące źródło

Atrita

- Nie ma wody w płucach, nie słyszę rzężenia, ale nadal jest nieprzytomna i mokra. Woda z źródła może i jest gorąca, ale szybko chłodnie wsiąknięta w futro - powiedziała rzeczowym tonem, omijając zbędne fakty. Zmrużyła białe ślepia, po czym położyła się tuż obok Karenaj i wtuliła w nią mocno.
- Spróbujmy ją ogrzać - zwróciła się ponownie do Whitewind.

closer

Na te tereny wbiegł Closer. Młody choć mądry szczeniak zauważył swą nieprzytomną matkę. Nie oszczędzał siły i biegł. Kiedy był obok niej bezinteresownie krzyczał - Mamo !, Mamo słyszysz mnie ! Mamo - . Nie wiedział co robić. Widział jak 2 wilczyce się nią opiekują. Kiwnął im łbem.

Atrita

Syknęła na nowoprzybyłego wilka, spoglądając nań chłodno.
- Nie rób hałasu, głupi dzieciaku - warknęła, podnosząc się. Otrzepała silnie futro, gdyż wsiąkło ono część wody z futra Karenaj. Legła przy wilczycy ponownie, dalej ją ogrzewając.

closer

Prychnął. - Nie jestem głupi. Zrobiłem to z nerwów. Pewnie ty też byś tak zareagowała. A po za tym co jej sie stało, to moja matka powinienem wiedzieć, chyba.. . - Usiadł przy Niej. Spoglądał na wyczyny ''czarnej''.

Atrita

Prychnęła.
- Z pewnością nie wpadłabym w nic niewartą panikę. - Zmrużyła białe ślepia. - Nie jestem uzdrowicielem, aby ocenić przyczynę omdlenia. Mogę jedynie zgadywać, iż wzbiła się w powietrze będąc ciężarną - wyjaśniła chłodno.

closer

Kiwnął łbem na znak zrozumienia tego co mu Ona odpowiedziała. I również chłodno odpowiedział - rozumiem... - . Zastrzygł uchem.

Whitewind

Położyła się obok ciężarnej. Ogonem otuliła jej tylne łapy. Przysunęła się do niej jak tylko mogła najbliżej. Spojrzała na szczeniaka serdecznym wzrokiem i skinęła mu łbem. Nie miała zamiaru ani na chwilę odchodzić od Karenaj.

Atrita

Wstała, aby jeszcze raz otrzepać się z wilgoci. Położyła się ponownie przy Karenaj, dzieląc się własnym ciepłem. Spojrzała na nią uważnie, doszukując się znaków poprawy.

Whitewind

Widząc, że Atrita czegoś wypatruje, zapytała. - I jak z nią? - Zapytała łamiącym się głosem. Nie podnosiła się. Przymknęła oczy myśląc o tym co może się niedługo wydarzyć. Jednak cały czas słuchała, żeby w końcu jej słuch wyłapał odpowiedź.

Atrita

- Jest tylko nieprzytomna. Nic jej nie powinno być - odezwała się Atrita, podnosząc się. - Jej temperatura wraca do normy - dopowiedziała, siadając obok uskrzydlonej wilczycy.

Whitewind

- To dobrze - Mruknęła, powoli wstając. Otrzepała się, usiadła obok Karenaj i Atrity. - Dziękuję Ci - Skinęła łbem na znak szacunku. - Gdyby nie Ty to Karenaj by zamarzła przez moją głupotę. - Dodała, uśmiechając się delikatnie.

MsBlackRose

oglądająć wszystko zza drzew , podeszła niechętnie ale z przyjaznym nstawieniem. Dość szybko przeraziła się widząc tą całą sytuację z bliska .
'' Co tutaj robię!?'' -Pomyślała
Ironicznie spojrzała na Whitewind, potem delikatnie uśmiechając się spytała
- Co się stało ?

Atrita

Przyjrzała się uważnie, badawczo niebieskiej wilczycy.
- Czasem wpada się w panikę, gdy ktoś bliski cierpi. A to nie jest dobre - odezwała się poważnie. Zerknęła kątem oka na syna Karenaj. - Trzeba nauczyć się działać, kiedy umysł zanurza się we mgle - dodała.

Whitewind

Węstchnęła cicho. - Gdyby to było takie proste, jakie się wydaje... - Przeniosła wzrok na nową. - Moja przyjaciółka straciła przytomność i wpadła do źródła. - Odpowiedziała niby to od niechcenia.

Atrita

Sprawdziła jeszcze raz stan Karenaj, tak dla pewności. Nie zauważając zagrożenia przeniosła się na pobliski spory głaz. Wskoczyła na niego zgrabnie, po czym legła wygodnie. Jej spojrzenie skierowało się na Whitewind.
- Sprawdzaj co jakiś czas oddech Skrzydlatej - powiedziała, po czym zamilkła.

Whitewind

- Dobrze - Skinęła łbem. Legła obok Karenaj, choć wiedziała, że nie musi. Wsłuchała się w bicie jej serca. Zastrzygła uchem. Zaczęła lekko machać końcówką ogona.

Karenaj

Karenaj powoli otworzyła oczy. Nie wiedziała, co się dzieje, świat, wokół niej wirował. Widziała rozmazane kontury, obce. Jeden wydawał się jej znajomy, lecz zbyt zamazany, by go rozpoznać. Co do węchu, nie czuła nic.Starała się unieść łeb, lecz ten opadł po kilku sekundach, gdy znajdował się centymetr nad ziemią... .

Whitewind

Po chwili zauważyła poczynania Karenaj. Szybko wstała i nachyliła się nad nią. - Karenaj! Słyszysz mnie?! Nic Ci nie jest?! Żyjesz?! - Zaczęła ją nerwowo wypytywać. Delikatnie uniosła łapką łebek przyjaciółki i podsunęła po nią swój ogon.

Karenaj

Słowa Whitewind doszły do niej bardzo nie wyraźnie, jakby jedynie prze echo. Nie zdołała nic odpowiedzieć, jedynie ciche westchnienie wydobyło się z jej pyska.

Atrita

- Nie wstawaj i nie ruszaj się gwałtownie - powiedziała donośnym głosem czarna wilczyca ze swojego miejsca. Usiadła prosto, wpatrując się uważnie w skrzydlatą wilczycę.