Gorące źródło

Atrita

Dwa kły ukazały się w uśmiechu, kiedy wilczyca kątem oka dostrzegła czarną mgłę. Słyszała również dźwięki dobiegające prosto znad gorącego źródła, lecz póki były daleko - zignorowała je zupełnie. Nuciła za to dalej swoją piosenkę, jawnie już spoglądając na Sasoriego.

Sasori

Tym razem jego myśli rozbiegły się we wszystkie strony. Oczy nadal miał zmrużone jakby chciał opanować wewnętrzny spokój. Może wyczuwał, że coś może z ni być nie tak. Wkońcu otworzył jedno oko spoglądając na waderę.
-No co? - uśmiechnął się zadziornie.

Atrita

- Ależ nic - odparła zadziornie, przestając nucić swoją piosenkę. - A w mroku skrył się demon ognia, gasnąc w oczach innych - powiedziała niby bez związku, jakby nagle dostała natchnienia. Przymknęła powieki, nachylając się niec w przód.

/Ja już iść. Do jutra/

Sasori

Spojrzał na nią przeszywającym wzrokiem. "Co miała na myśli?" - mruknął w głowie.
-Hę? - mierzył jej wciągające ślepia. Nieco się wyprostował i spojrzał w górę.

Athreyu

Wynurzyła pysk z wody. Kątem oka spojżała na wilki. Wydawało jej się, że gdy piła słyszała śpiew. Teraz żaden z wilków nie śpiewał.

Spojżała w wodę. Znowu przśledziła trasę jednego z bąbelków. Położyła się nad brzgiem żródła. Zanurzyła łapy. Jednym palcm rysowała kółka na wodzie. Położyła pysk na ziemi. Oddychała głęboko, strzygła uszami. Na chwilę zamknęła oczy. Wydawało się że odlatuje gdzieś w myślach i wspomnieniach. Kichnęła. Przez jakiś czas to rysowała kółka, to śledziła bąbelki. Wstała, uniosła wysoko głowę. Patrzyła w niebo, przymrużyła oczy. Nagle rozłożyła skrzydła i poleciała w górę. Leciała krótko-kiedy była dość wysoko, zaczęła spadać. Ułożyła łapy i skrzydła blisko tłowia, wubrostowała szyję i ogon. Tuż nad żródłem wyhamowała. Unosząc się w powietrzu dotykała wody koniuszkami palców. Znowu uiadła nad brzegiem. Dumnie podniosła łeb, wyprostowała się. Teraz dopiro można było zobaczyć jaka jest wysoka. Wzięła głęboki oddech i zanurzyła się w wodzie. Osiadła na dnie źródła.

Sasori

Jego wzrok tylko chwilowo spoczął na smoczycy. Przyglądnął jej się chłodno i wrócił do obserwowania Atrity. Zawinął puszystym ogonem potęzne łapy i mlasnął pare razy językiem bez słowa.

Atrita

- Ależ nic - odparła krótko, strzygąc prawym uchem w kierunku dźwięków, jakie powodował duży, majestatyczny gad. Widocznie smok bardzo dobrze się bawił, jednak ostatecznie zanurzył się w gorącej wodzie i dotąd nie wypłynął. Wzruszyła mentalnie ramionami, lustrując okolicę swoimi białymi ślepiami. Dostrzegła również spojrzenie Demonicznego, lecz nic sobie z tego nie robiła.
- Masz ochotę zapolować, Demoniczny? - zapytała niby od niechcenia, odsłaniając lśniące kły w drapieżnym uśmiechu.

Athreyu

Przebywając na dnie wciąż patrzyła w górę-z tej strony tafla wody wygląda zupełnie inaczej. Wszystko jest inne... Ona też się tu zmieniła. Nie jest już szarą postacią z niechęcią do obcych. Tutaj jest samotna.

Banita...

Wtedy dopiero poczuła, jak trudno byłoby żyć jej samej na świecie... Ale ona w głębi duszy zawsze tego chciała. Uznała, że nikogo nie potrzebuje żeby być.

Arogancka...

Zawsze odnosiła się do innych obojętnie, liczyła się ona i jej przetrwanie.

Oschła...

Ale teraz zrozumiała, że w zupełnj samotności nie da się wytrzymać, bez tych wszystkich uczuć.

Duma...
Radość...
Miłość...

Nagle stały się one jej potrzebne. Nie tylko ona sama.
Wyczołgała się z wody. Rozłożyła swe ogromne skrzydła, ukazując liczne rzedy lawendowych piór. Ułożyła je do słońca, w końcu nie mogła odlecieć na mokrych skrzydłach.

Sasori

Gwałtownie obrócił łeb w stronę wilczycy.
-Zapolować? - jego ton zapełniły lekkie obawy, lecz po chwili usmiechnął się cwanie.
-Czemu nie.. - mruknął pewniej.

Atrita

Podniosła się niespiesznie, po czym przeciągnęła mocno dla rozprostowania kości.
- Na co masz ochotę, Demoniczny? - zapytała, rozglądając się wokoło. Zwierzyna była tutaj raczej marna, musieliby przejść się w inne miejsce w poszukiwaniu czegoś lepszego.

Sasori

-Czy ja wiem.. nie lubię polować tak, że nie ma w tym zabawy.. - mruknął i wstał ospale. Minę miał niewyraźną od kąd wilczyca wspomniała o polowaniu.
-Las? - dodał po chwili patrząc kątem oka na waderę.

Atrita

- A kto powiedział, że nie będzie zabawy? - zapytała, machając figlarnie ogonem. Skinęła łbem na propozycję lasu, już kierując się w odpowiednią stronę. Obejrzała się jedynie raz za siebie, po czym truchtem wybiegła z tego miejsca.

/Który las?/

Sasori

-Hmm... - mruknął tylko i bez wahania pobiegł za waderą, ciężko zatapiając łapy w podmokłej glebie. Po chwili zniknął już w zaroslach, śledząc At.

/Napisz pierwsza, tam gdzie chcesz../

Yumi

Przyszła powoli w to miejsce patrząc na parujące źródełko. Spojrzała na taflę ciepłej jak przypuszczała wody zdziwionym wzrokiem. Nie spodziewała się tu trafić. Najwidoczniej pomyliła jakoś drogę. Ale tutaj też jest przyjemnie. Usiadła na brzegu wyczekując swojego przyjaciela.

Hari

Przyszedł tutaj jakiś kwadrans po wilczycy, jego futro było rozczochrane i zaczepione było w niej kilka kolców cierni, jedno ucho oklapnięte, ogon opuszczony, zaś krok powolny. Doszedł do brzegu gorącego źródła, po czym padł koło Yumi.
- Zabłądziłem - wymamrotał żałośnie.

Yumi

-Jeju! Gdzie ty byłeś?! - Zapytała przestraszona jego wyglądem.
-Nie boli Cię to? Zaraz nie będziesz miał tych kolców. Mam nadzieję, że teraz boleć nie będzie. - Powiedziała. Po czym zaczęła wyjmować kolce z futra, mając na dzieję że te nie wbiły się mu w skórę.

Hari

Nie drgnął nawet, kiedy wadera wyciągała kolce z futra. Był zbyt wymęczony przedzieraniem się przez gęste, czepialskie chaszcze, żeby teraz przejmować się czymś takim. Zastrzygł uchem, słysząc szum wody i wtedy zwrócił uwagę na unoszącą się parę.
- Hmmm, ciepełko - mruknął.

Sheala

Przykuśtykała. Rany na łapach goiły się niemiłosiernie wolno, zadając tak jakby dodatkowy ból. Skrzywiła pysk w grymasie, a następnie przysiadła naprzeciw gorących źródeł. Obserwowała wilki swoim przenikliwym wzrokiem, bo nie miała nic innego, ciekawszego do roboty.

Yumi

-Nie chcesz to nie mów. - Powiedziała patrząc na niego lekko złym wzrokiem. Ale tylko dlatego, że nie chciał jej powiedzieć.
-Wejdź do wody, będzie Ci lepiej - Dodała po czym spojrzała na wilczycę z ranami na łapach. Spojrzała na nią smutnym wzrokiem.
"Jej też musiało się coś stać... biedna..." Pomyślała. Uśmiechnęła się ciepło do niej.

Hari

Nadal leżąc, zadarł łeb, usłyszawszy kroki utykającego wilka. Przez zasłonę pary wodnej dojrzał sylwetkę szczupłej wilczycy, która ich obserwowała. Zmarszczył nos nieufnie, jak to już miał w zwyczaju, patrząc na nią podejrzliwie.