Nawiedzona Chata

Selja Faust · Wysłany: Śro 21:16, 09 Mar 2011 Temat postu:

Jej uszy przylgnęły do ciała. Rozkoszowała cię przyjemnym chłodem obszernego cienia. Lekki, wiosenny wiatr pieścił jej bujną grzywę, a powieki same leciały w dół. Westchnęła ciężko... Tak, to wiosna!

Lauri Iloinen · Wysłany: Śro 21:21, 09 Mar 2011 Temat postu:

Wzrok Lauriego podczas lustrowania terenu wychwycił sylwetkę fioletowej wadery. O, proszę, znowu ona! Ostatnimi czasy dość często spotykał ją podczas swojego zwiedzania krainy. A może wilczyca obecna na tej polanie była tylko do Selji podobna? Nie, raczej nie. Mało jest osób o tak charakterystycznym kolorze sierści.

Selja Faust · Wysłany: Śro 21:28, 09 Mar 2011 Temat postu:

Ze snu wyrwał ją obcy zapach. Nie jest tu sama? Zwróciła głowę w stronę, z której docierała do niej owa woń. Lauri Iloinen, tak? Bała się spytać, co jeśli nie pamięta jego imienia? Co jeśli 'Lauri Iloinen' to przypadkowy zbitek liter, który zrodziła jej wyobraźnia? Zmarszczyła nos i posłała wilkowi pytające spojrzenie.

Lauri Iloinen · Wysłany: Śro 21:59, 09 Mar 2011 Temat postu:

Łii, ten av miała kiedyś Idalia ** Lofciam go. I "Winną" też :3

Dostrzegłszy spojrzenie wilczycy, ruszył powoli ku niej. Przywołał na pysk przyjazny uśmiech, a kiedy zatrzymał się nieopodal wadery, przekrzywił nieco łeb.
- Chyba mi nie powiesz, że mnie nie poznajesz, hm? Rozmawialiśmy kiedyś - powiedział.

Selja Faust · Wysłany: Śro 22:06, 09 Mar 2011 Temat postu:

Ale ramka mi nie wyszła... Lepsza byłaby czarna ~.~

-Nie powiem... Poznaję. - wydusiła z siebie.
-Lauri Iloinen. - dodała. Oczekiwała... Potwierdzenia? Nie. Wesoły nastrój basiora pozwolił jej się odprężyć i zebrać myśli. Lauri, na pewno. Odetchnęła z ulgą, udało się rozładować nieprzyjemne napięcie.

Lauri Iloinen · Wysłany: Śro 22:09, 09 Mar 2011 Temat postu:

Kiwnął głową z uśmiechem. Widać wilczyca była niepewna jego imienia, czyżby sprawiało ono takie trudności? Dziwne - Lauri nie przypominał sobie, by do tej pory ktoś na to narzekał.
- Owszem. Moje imię zapamiętałaś doskonale - powiedział z delikatnym rozbawieniem.

Selja Faust · Wysłany: Śro 22:14, 09 Mar 2011 Temat postu:

-Lecz czy ty pamiętasz moje? - rzuciła uśmiechając się szyderczo. Zdmuchnęła grzywkę z oczu i rozluźniła uszy. Opadły one nieco na boki, częściowo wplatając się w rudą czuprynę wadery. Ogon kreślił na ziemi rozmaite kształty, pobudzając drobne kiełki traw.

Lauri Iloinen · Wysłany: Czw 15:28, 10 Mar 2011 Temat postu:

- Jakże mógłbym zapomnieć, Seljo Faust - odpowiedział. Z jego pyska nie znikał ten przyjazny, łagodny uśmiech. Wilk usiadł na ziemi i zwyczajowo owinął łapy ogonem. Zima już odchodziła w niepamięć, lecz ziemia wciąż pozostawała zmarznięta.

Viktoria · Wysłany: Sob 10:07, 19 Mar 2011 Temat postu:

Viki spojrzała na Tęczynkę. Poklepała j po głowie i powiedziała:
- Mhm, dof idzenia! - zaśmiała się. Musi wrócić do domu, do szczeniaków. A może by tak spotkać się z Leą. Tak niefortunnie wypadło, że Viki musiała szybko wrócić do domu.. Tak! Idziemy do Lei. Zielonkawa wadera spojrzała jeszcze tylko na... Selje i Lauri'ego. Po chwili jednak wyszła z chaty.

z/t

Selja Faust · Wysłany: Sob 19:25, 19 Mar 2011 Temat postu:

Szlaban mi się skończył, mogę już pisać~

-Seljo... Ach, przypadki, przypadki. - mruknęła sama do siebie. 'Seljo' brzmiało dla niej wyjątkowo oficjalnie i wyniośle.
-To miłe, że ktoś pamięta. - dodała -To miłe...
Z zadumą wpatrywała się w punkt w oddali. Myślała o krainie i masie wydarzeń, które spadły na nią jak grom z jasnego nieba. Jakie ciężary w przyszłości przyjdzie jej nosić na własnych barkach...?

Zoe · Wysłany: Sob 20:27, 19 Mar 2011 Temat postu:

Zoe przybyła do Nawiedzonej Chaty. Choć była zmęczona, coś w głębi duszy podpowiadało jej, by odwiedzić te mieszkanko. Rozejrzała się wokół. Nagle poczuła falę szczęścia która ją wypełniła. Przecież nie była duchem. Podeszła do wilków i ukazując swoje nieskazitelnie białe kły przywitała się.
-Witajcie jestem Zoe.

Kanna · Wysłany: Nie 15:44, 20 Mar 2011 Temat postu:

W końcu na kończącą się ścieżkę i polanę, którą smagał wiatr, dotarła Kanna. Zmrużyła szkarłatne ślepia, które raz po raz przykrywała biała grzywka, poruszana przez powietrze. Poruszyła uchem, jej bransoletki brzęknęły, zwiastując, że wilczyca stanęła. "Ileż to się zmieniło. Mój drogi Kronosie, czyżbyś zabawiał się czasem? Nie wypada." rozmawiała z bogiem czasu w myślach? Nie, nie rozmawiała. To był bardziej monolog, niżby dialog. W końcu zaczęła z wolna iść ku chatce. Zwinne, giętkie ciało z łatwością przedostało się do środka. Szamanka rozejrzała się dookoła, szukając żywej duszy. "Piekło na ziemi, gdzie dusze zmarłych spotykają się z duszami żywymi.." dziwaczne myśli przebiegały przez jej ciemny łeb. W końcu napotkała niebieską wilczycę, od której jej nos nęcił zapach Nocy. Przyglądała jej się chwilę, po czym wskoczyła na jedną z belek, niczym kot, tajemniczo.

Virve · Wysłany: Nie 16:01, 20 Mar 2011 Temat postu:

Małe szczenię postanowiło dalej ,,poznawać świat".
Że też trafiło do nawiedzonej chaty. Jednak nawet przez myśl tego małego szczenięcia nie przemknęło, że może mama być zła. Virve usiadła na boku, przechyliła łebek i wpatrywała się w czarno - biało - czerwoną waderę. Zaklaskała ( o ile to możliwe ) i uśmiechnęła się.
- Cieś!
Coś dzisiaj miała dobry humor.

Kanna · Wysłany: Nie 16:04, 20 Mar 2011 Temat postu:

Kanna przekrzywiła łeb, tak jak szczenię. Kolejne kocie nawyki. Takie białe, śnieżnobiałe, malutkie. Same. Zeskoczyła z belki, gładko lądując obok Virve. - Witaj, śnieżnobiała księżniczko. - rzekła swoim łagodnym, kobiecym, głębokim głosem. Usiadła i otuliła się ogonem, poruszając uchem. Ciekawe, czyje to szczenię. Kanna nie znała tej woni. Z resztą, nie ma czemu się dziwić, najczęściej trzymała się na uboczu, z daleka od wilków.

Virve · Wysłany: Nie 16:13, 20 Mar 2011 Temat postu:

- Kim jeśteś. Ja Vij...Vijv...Vijrve ! - mówiła z uśmiechem.
Jej krótki, biały ogonek zamachał wesoło. Niemal białe oczy spoglądały niesamowicie ciekawie na nieznajomą panią. Ciekawe, jak miała na imię. Położyła łapkę na łapkę i zmrużyła oczka, nie przestając patrzeć na nieznajomą.

Kanna · Wysłany: Nie 16:15, 20 Mar 2011 Temat postu:

- Jestem szamanką, nazywam się Kanna. Miło mi Cię poznać. - powiedziała, nie spuszczając wzroku ze szczeniaka. Jeszcze seplenił? Musiał być na prawdę młodziutki. Jej ogon zamiótł pajęczynę obok szafy, z której spadł pająk. Niewielki, niestraszny. Zapewne takich tu pełno.

Virve · Wysłany: Nie 16:20, 20 Mar 2011 Temat postu:

- Śa...Szamanką? A kto to? - spytała, wracając główką do pionu.
Otuliła się ogonkiem. Kto to szaman? Kto to? Może on... umie biegać? A może potrafi...jeść, śpiewać? Co to szaman? Tyle pytań w głowie małej Virve. Chciała poznawać świat, nic nowego jeśli chodzi o dzieci. Ziewnęła szeroko.

Kanna · Wysłany: Nie 16:22, 20 Mar 2011 Temat postu:

- Szaman to taki ktoś, kto potrafi kontaktować się z duchami, bogami i potrafi czarować. Ale nie tak bardzo, jak mag. - odpowiedziała. Jej wzrok powędrował za pająkiem, który niemalże natychmiast uciekł pod szafę. Dziwiło ją, że niektórzy ludzie, jak i wilki, się ich boją. W końcu, to jest całkiem odwrotnie. A poza tym oni są więksi od tych małych robaków. Czemu więc?

Virve · Wysłany: Nie 16:25, 20 Mar 2011 Temat postu:

- O!!! A wyczarujesz coś mi? - wyszeptała w zachwycie.
Ponownie zaklaskała w łapki. Wyszczerzyła kiełki w radosnym uśmiechu. Zaczęła machać ogonkiem na boki. Przełknęła ślinę. Będzie czarować! Ale fajnie! Kanna. Ładnie! Kan-na. Kanna! Ziewnęła znów. Chyba musiała się przespać.

Kanna · Wysłany: Nie 16:28, 20 Mar 2011 Temat postu:

Czarować? Jakże Kanna dawno nie używała magii.. - W takim razie wyjdźmy stąd, bo tutaj moja magia na wiele się nie zda. Tutaj panują złe duchy, które mogą moją magię zagłuszyć. Pokażę Ci na tej polanie obok. - rzekła, po czym zaczęła z wolna wychodzić przez rozbite okno, tak, by nadążyła za nią owa mała wilczyca.