Nawiedzona Chata

Viy Curay

Przyszedł to powoli. No w końcu jakieś porządne miejsce! Przysiadł koło jakiejś belki przyglądając się odchodzącym wilkom. Został tu sam - wcale się nie bał.- Trochę tu nudno.. - pomyślał dalej rozglądając się dookoła, niech w końcu coś się zdaży!!!

Jennifer

Catalina wróciła do krainy. Poszukiwania zaginionego brata nie powiodły się. Do domu nie chciała wracać. Ta kraina wydawała jej się przyjazna, kiedy ostatnio wpadła tu na zimę. Może trzeba pomyśleć o nowym domu? Zapewne nadawałaby się... Wilczyca westchnęła cicho. Gdzie trafiła? Nawiedzona Chata. Oczywiście. Nie, ona nie wierzyła w duchy.
- Witam. - odezwała się widząc jakiegoś wilka.

Debra

Łza spłynęła po policzku Ferine. Było to dla niej okropne, że ten amulet zniknął. Nie był znowu taki zwyczajny. Przyczłapała tu i rozglądnęła się. Nic. Usiadła i czkekała.

Viy Curay

- Witam - Rzekł do wadery. Nie zwracał uwagi na Fernie, nie zasługiwała...
- Jestem Viy - Dodał, przedstawiając się. Zlustrował wzrokiem waderę, po czym łypnął okiem na Fernie .... gdy się przyjrzeć to są podobne...

//brak weny -.-\\

Jennifer

Catalina uśmiechnęła się, kiedy stało się w miarę jasne, że wilk nie przepędzi jej od razu.
- Jestem Catalina. - przedstawiła się również i spojrzała w stronę Ferine. - Co się stało? - spytała zaniepokojona. Głos miała melodyjny, delikatny i lekki, łatwo się można było w nim zatracić.

Debra

Ferine odwróciła się do wilczycy i spojrzała na nią.
-Nie, nic. Ale narazie uświadomiłam sobie, jaka naprawdę jestem i jaka mam być.-powiedziała i szczerze się uśmiechnęła. Ona nie jest niemiła? Co za zmiana!

Viy Curay

Basior spojrzał na wadery. Chyba postanowił się zmienić... od czego by tu ... no tak od partnerki! Ale czy na pewno się zmienić? To będzie duże wyzwanie! N trudno, przynajmniej postara się to zrobić...
- Emmno... ten... - Wymamrotał do Cataliny.

Jennifer

Catalina uśmiechnęła się.
- No, skoro nic to chyba dobrze. - powiedziała do Ferine, a następnie spojrzała na Viy'a, który chyba chciał coś powiedzieć. - Słucham? - wadera wbiła w niego zaciekawione spojrzenie zielonych oczu.

Viy Curay

- Emm..no nic... - Wyjąkał gapiąc się na waderę. Choć starał się być miły... nie wychodziło mu najlepiej. A może ona zostanie jego partnerką? No cuż warto spróbować...

- Emm... no hej!- Powiedział niepewnie cały czas patrząc na nią.

Jennifer

cóż, nie cuż.

Catalina uśmiechnęła się zachęcająco do wilka. Widocznie nie mógł się wysłowić. Może był nieśmiały?
- No hej. - odpowiedziała wesoło patrząc wciąż na basiora z zaciekawieniem. - Coś się stało? - spytała zachęcająco.

Viy Curay

// a no tak ;3 \\

- Nic... emno ten... - basior tak naprawdę nigdy nie rozmawiał z rzadną samicą, która nie zachowywała się do niego w sposób niemiły...
Spojrzał ponownie na Cat i się uśmiechnął.... Tak ON SIĘ UŚMIECHNĄŁ ;3

// brak weny ... -/-\

Jennifer

Teraz zaś wilczyca nie wiedziała co powiedzieć. Nie rozumiała o co może chodzić wilkowi, więc czuła się nieco zdezorientowana.
- Długo tutaj jesteś? - postanowiła zagadnąć i odwzajemniła uśmiech Viy'a. Może z rozmowy uda jej się więcej dowiedzieć o wilku, bowiem ją zaciekawił.

Viy Curay

- Nie, około tygodnia - powiedział w końcu. Niezgorsza ta wadera...hmm. Basior przysiadł po czym polożył się na brzuchu. dziwnie czuł się gdy wadera tak nad nim stała. - Może usiądziesz? - Zapytał się, patrząc na nią.

Jennifer

- Jasne. - powiedziała wilczyca i usiadła obok Viy'a. - Ja przybyłam tu jako dojrzewająca, w poszukiwaniu brata... Potem odeszłam i teraz wróciłam. Niestety, z moich poszukiwań nic nie wynikło. - rzekła i nieco posmutniała. O tak... Dawno nie widziała brata. I już pewnie nie zobaczy.

Viy Curay

- Jak ma na imię? - Zapytał z zaciekawieniem. Jak to możliwe, że przest tą sekundę ją odmienił ... nie to niemożliwe~! A zresztą basior nie wiedział już co myśleć. Ponownie spojrzał na waderę, byli tu sami. Sami w ciemnej,nawiedzonej chcacie.

Samuerian

Samuel przyszedł tutaj powoli i zerknął w stronę aktualnie przebywających tutaj wilków. Skrzywił się jednak, kiedy ujrzał Ferine - wilczycę, która oskarżyła go o kłamstwo. Niemniej, czym by był, gdyby nie wrodzona umiejętność natychmiastowego przebaczania? Wilk zbliżył się do białej wadery nieznacznie. Białej? Tak, widocznie ponownie zmieniła kolor umaszczenia.
- Witam. - odezwał się chłodno, acz spokojnie.

Jennifer

Catalina chciała odpowiedzieć, ale imię brata przeciskające się przez jej gardło sprawiło, że ponownie naszła ją fala smutku. Musiała szybko zmienić temat. Miała nadzieję, że Viy zrozumie.
- Może chcesz się gdzieś przejść? - spytała obdarzając wilka czarującym uśmiechem. Dawno nie widziała reszty krainy. Ciekawa była, czy coś się zmieniło.

Viy Curay

- Tak, z chęcią, wybierz gdzie - Powiedział wilk, zdejmując grzywkę z oka. Nie zauważył nawet przybycia Samuela, jego wzrok cały czas spoczywał na Cat. Odwzajemnił uśmiech, po czym w stanął, przeciągając się.

// Rano nie mam weny... \\

Jennifer

- Może Bursztynowy Wodospad? - zaproponowała Catalina. - Dawno tam nie byłam, a dobrze wspominam tamto miejsce. - dodała z uśmiechem i spojrzała pytająco na Viy'a. - Co ty na to? - ciekawe czy się zgodzi. Chyba tam właśnie bawiła się jeszcze jako szczeniak ze swoimi rówieśnikami. Ciekawe, czy są tu jeszcze i ją pamiętają?

Viy Curay

- Świetnie, nigdy tam nie byłem. - Rzekł samiec i ochoczo ruszył w stronę wyjścia. Przez jego głowę przetaczały się miliony myśli, połowa była dość - dziwna...
Szedł powoli i majestatycznie, po chwili zniknął za drzewami.

z.t > pisz pierwsza ;3