Nawiedzona Chata

Samuerian

Ach, kobiety. Czemu wszystkie uparłyście się, żeby podświadomie potępiać naturę Szanownego Podrywacza Jaela? Wilk pokiwał łepetyną i spojrzał na Kyinrę.
- Czasem trzeba coś z siebie wyrzucić, wiesz? - rzekł i uśmiechnął się pocieszająco.

Kyinra

-No cóż. Może i trzeba... a ja się rzadko rozklejam..- przyznała bez bicia, ale chwila! Ona nie może się załamywać! Przecież jest w ciąży z Infobotem, a jak jej humor wpłynie na Infobote Juniore? Co oni zrobią xd? Kyin zerknęła na chatkę. -Mhm... może tam pójdziemy? Chcę się przekonać czy ona serio jest nawiedzona.- powiedziała i machnęła ogonem.

Samuerian

Jael uśmiechnął się na myśl o sprawdzeniu, czy w domu obok mogą występować jakieś ciekawe zjawiska paranormalne.
- Jasne. - rzekł tylko wstając z ziemi i rzucił okiem na uroczą chatkę. Drut kolczasty wokół nie sprawiał najlepszego wrażenia, ale dla chcącego nic trudnego, czy jakoś tak.

Kyinra

-No to.. ja pierwsza.- rzekła i podeszła powoli do kolczastego drutu. Przyjrzała mu się dokładnie i przeszła przez dziurę która znajdywała się pod siatką. Wilczyca podeszła do domku i spojrzała na Jaela. Dom otaczała dziwna aura, taka.. straszna, mroczna.. po prostu dziwna.

Samuerian

Jael coraz bardziej zaciekawiony poszedł śladami Kyinry i po chwili stanął obok niej.
- Dość strasznie, nie uważasz? - spytał radośnie. Nigdy nie był w nawiedzonym domu, ale w końcu kiedyś musi być ten pierwszy raz.

Kyinra

-Sądzę, że tak..- stwierdziła. Przekroczyła próg nawiedzonego domu, było w nim bardzo zimno. Skrzypiały podłogi, a na strychu coś spadało, stukało i tym podobne. Po prostu dziwne odgłosy było słychać w tej chacie. Ni to pisk, ni to krzyk. To co? Czemu nie sprowadzą tu Łowców Duchów?

Samuerian

Jael wpadł do domu za Kyinrą i nie potrafiąc się powstrzymać zawołał:
- Ghosthunters! - w końcu nie doszło do niego jeszcze, że jest dorosły. Ghosthunter Jael rozejrzał się po wnętrzu i złapał leżącą obok lampę. - Mój wykrywacz duchów twierdzi, że w pobliżu możemy znaleźć jakieś nieznane formy paranormalne. - rzekł wystawiając lampę przed siebie.

Kyinra

Zachichotała cicho i spojrzała na Jaela, już wiedziała czemu Ana go lubiła. Wilczyca szła przed siebie. W kącie coś się poruszyło. Natomiast z drugiej strony coś spadło z półki, czy rzeczywiście to miejsce było nawiedzone? To odkryją oni- Jael i Kyinraś. Zwana Arrbuzzem.

Samuerian

Jael zaś przemieszczał się po wnętrzu z lampą wyciągniętą przed siebie. Zaglądał uważnie w każde zakamarki, odwracał się szybko, aby sprawdzić, czy nic się za nim nie czai (nie, nic się nie czaiło), aż w końcu rąbnął łbem o wystającą deskę. Na chwilę stracił równowagę i wygrzmocił się z donośnym "bum!", ale zaraz wstał, podniósł lampę i trzymając się za obolałą głowę rzekł:
- Chcą zmylić przeciwnika, sprytne te duchy.

Kyinra

Gdy usłyszała głośne bum lekko się wystraszyła (zwiedzała inne zakamarki). A gdy się odwróciła i spojrzała, że to tylko Jael westchnęła z ulgą. Podeszła do niego. -Wystraszyłeś mnie..- przyznała się i machnęła ogonem. Ciekawe jak wielki i szeroki jest ten dom, a może i gdzieś pod domem są katakumby?

Samuerian

- Tak, ja siebie też. - powiedział Jael masując łeb. Będzie guz, prawdopodobnie. Wilk rzucił nienawistne spojrzenie wystającej desce. - Uważaj na nią. - przestrzegł Kyinrę. - Jest zdradziecka i niebezpieczna. - dodał kontynuując badanie zakamarków.

Kyinra

-Tak, tak. Będę na nią uważała.- rzekła. Złapała się ogona Jaela. Teraz to na pewno na nic nie wejdzie. Nawet jeśli coś będzie to Jael tego doświadczy, a ona będzie miała nauczkę. Machnęła swoim ogonem i spojrzała w kąt. Jej wyobraźnia była bardzo bujna. Czasami nawet zbyt bujna...

Samuerian

Jael zaś przemieszczał się między kolejnymi zakamarkami, ciekawy jaką tajemnicę kryje nawiedzony ponoć dom. Kiedy dotarli do schodów uśmiech wpłynął na twarz Ghosthuntera.
- Wchodzimy? - spytał patrząc na górę, jednak niewiele widział.

Kyinra

-Możemy wejść...- powiedziała i zaczęła iść po schodach. -Nie zawalą się?- zapytała i odwróciła się na chwilkę do Jaela. Musiała mieć pewność, a Jael był od niej starszy. Powinien wyczuwać takie rzeczy.

Samuerian

- Nie wiem. - rzekł Jael i stanął na pierwszym schodku. Nic. Dalej to samo. W końcu wdrapał się na samą górę. - Raczej nie. - rzekł rozglądając się. Dużo pajęczyn i kurzu. A gdzie istoty z zaświatów? - Dość ciekawe miejsce. - dodał z uśmiechem.

Kyinra

Weszła zaraz za Jaelem. Rozejrzała się po tym jakże przyjemnym miejscu. -Duchy.... jeżeli ktoś tu jest, niech da nam znak, że jest tu z nami... - powiedziała jak zawodowy łowca duchów i przejechała ogonem po schodkach.Westchnęła cicho. Czyżby te duchy to fikcja i brednie, a może jednak fakt?

Samuerian

Jael przechadzając się, nie zauważył, iż swym ogonem zahaczył o stertę gratów, która po jego kolejnym kroku z łoskotem się przewróciła. Ghosthunter biorąc to za znak od istot z zaświatów wytrzeszczył oczy. Ach, więc one istnieją. - pomyślał uradowany. Będzie mógł zostać prawdziwym Ghosthunterem!

Kyinra

Zapiszczała gdy sterta gratów wpadła jej prawie pod łapy. -Jael! To trup!- pisnęła i podbiegła do Jaela przytulając go. Oj.. młoda się wystraszyła. To chyba był pierwszy raz w jej życiu. Sama się zdziwiła. Ten dom źle na nią działał. Nadal nie puszczała Jaela, nie tak szybko.

Samuerian

Jael niemal dostał zawału, gdy jakieś przerażające stworzenie doń przywarło. Na szczęście była to tylko Kyinra.
- Trup? - spytał zaciekawiony. - Niee... Nie ma tu trupa. - rzekł patrząc na stertę gratów. - Myślę, że to duchy. - dodał z miną znawcy. Ghosthunters!

Alliance

Wtem w domu rozległ się szatański chichot, przyprawiający o dreszcze. - Takie panienki nie powinny się zapuszczać do domu szatana.. - wtem coś syknęło, po czym znów rozległ się tajemniczy chichot. Idealna rezydencja dla Yuki! Leżała na pełnej pajęczyn półce, uśmiechając się tajemniczo, falując szarym, długim, puszystym ogonem w powietrzu. Jej uśmiech poszerzył się, a chichot wzmógł się. Gdyby wilki w tej chwili uniosły głowy, zauważyłyby ciemną postać o błyszczących złowieszczo pomarańczowych oczach. - Pan Jael.. Pan obrońca-podrywacz.. Tutaj? Nie przypuszczałabym.. - oblizała się ociekającym tajemniczą substancją ozorem. - Zabawa w duchy jest niebezpieczna.. Śmieszna jest do czasu.. W swoim czasie one wezmą wszystko.. - zachichotała ponownie, po czym w domu rozległ się przeciągły syk. Yuki zniknęła. Jednak stąd nie wyszła, o nie, nie.