Polana Lodowej Róży

Sher

Zanim się odezwała, usłyszał jak zmierza w jego stronę. Po co tu idzie? Gdy tylko usłyszał pytanie, otworzył oczy i spojrzał na nią. Nieco dziwnie się poczuł, gdy była tak blisko, jednak zignorował to uczucie. Z czystej uprzejmości, aczkolwiek niechętnie usiadł. Przyjrzał się jej uważnie, po czym w końcu postanowił się odezwać:
- Zwą mnie Sher. A Ciebie?
Jego odpowiedź była wypowiedziana niezwykle chłodnym tonem, ten sam chłód panował w jego dwubarwnych ślepiach, jakby nigdy nie czuł żadnych pozytywnych emocji.
Bacznie się jej przyglądał, wręcz przeszywał ją wzrokiem.

Chris

Gdy tak przeszywał ją wzrokiem i bacznie obserwował - czuła się skrępowana i jeszcze bardziej zestresowana, jednak tego nie dała po sobie poznać.
Usiadła naprzeciw niego, a gdy usłyszała jego imię powtórzyła je sobie kilka razy w myślach. Nadal na niego patrzyła - znów poczuła to pieczenie na policzkach, Sher mógł zauważyć różowe rumieńce bez problemu.
- Chris.. -. odpowiedziała jedynie dość nieśmiałym głosem. I tutaj pomysł na rozmowę jej się skończył.. W pewnym momencie spuściła wzrok z jego oczu, a następnie skierowała spojrzenie w bok. Tak, chciała unikać patrzenia mu w oczy.

Xerri

Wilczyca przyszła w to miejsce bacznie się rozglądając. Nagle zauważyła kolorową wilczycę. Ty była tamta którą spotkała wcześniej! Podbiegła do niej i nieśmiało powiedziała:
-Witajcie. Jestem Xerri...
Fioletowa wilczyca usiadła koło Chris i patrzyła n nią spokojnie.

Sher

Dostrzegł, że dołączyła kolejna wadera. Czyżby kolejna członkini Nocy? Na to wygląda.
- Witaj. - powiedział chłodno, obrzucając Xerri lodowatym spojrzeniem.
Nie ufał im. Nie ufał nikomu. Nie miał do tego żadnych podstaw.
Najchętniej by się stąd wyniósł.

Chris

Niespodziewanie usłyszała jak następny wilk do nich biegnie.. W powietrzu od razu wyczuła, że należy do watahy nocy.
Gdy wilczyca przedstawiła się, a następnie usiadła obok Chris, ta spojrzała na nią, po czym zlustrowała ją od góry do dołu.
- Witaj.. Mów mi Chris. -. odpowiedziała spokojnym głosem, kątem oka spojrzała na Sher'a.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się ciepło do Chris, a zimnym wzrokiem obrzucając Sher'a.
-Spoko, Chris. O czym gadaliście lub o czym chcecie gadać? Mi się nudzi, wiec przyszłam tu i nagle zauważyłam ciebie Chris.-mówiła Xerri z radością. Naprawdę jej się nudziło i nie miała nic do roboty. Takie było jej życie. Chociaż za niedługo chce zdawać na Szpiega, a jeśli jej się nie uda to na Wojownika.

Akinori

No i cóż się stało? Nagle w tym miejscu pojawił się Aki. Z grobową miną przysiadł na zadku, nieopodal wader i popatrzył w ziemię. Zastanowił się przez chwilę i stwierdził, że źle się zachowuje.
- Witam wszystkie panie i pana.- powiedział i skinął im wszystkim łbem, na powitanie. Podniósł łeb ku górze i wyprostował się. Teraz będzie miał robotę, patrolowanie terenów, to ci dopiero.. Popatrzył na Xerri i uśmiechnął się lekko. Ładna wadera, musi przyznać.
- Akinori.- dodał z uśmiechem i machnął lekko ogonem. Jak on się zmienił..

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się i posłała mu łobuzersko oczko. Uuu! Odważny samiec. Oby tak dalej.
-Jestem Xerri.-powiedziała odważnie. Jeśli on uważał, że ona jest ładna to znak, że chce ją poznać. Ona tym nie gardziła. Poprawiła się na ziemi i owinęła swoje łapy ogonem. Czekała co teraz powie Akinori.

Sher

- Również witam. - powiedział dość cicho i niechętnie.
Cofnął uszy i powędrował wzrokiem na gałęzie drzewa, pod którym jeszcze niedawno tak spokojnie mógł leżeć.
Szurnął ogonem, przeczesując nim kolorowe, opadłe liście i suchą trawę.
Już nigdzie nie ma spokoju...
Odetchnął nerwowo, nieco marszcząc brwi i skierował wzrok na wejście na polanę, wyżłobione w gęstym, ciemnozielonym żywopłocie. Ile jeszcze osób tu wejdzie? Ile stąd odejdzie? Ile zostanie? Któż to wie...na te pytania nie znał odpowiedzi. Być może pozna, ale nic z takich rzeczy nie jest pewne.
Skierował wzrok na wilki, które tu przybyły. Irytujące...

Chris

Już miała odpowiedzieć wilczycy, stety lub niestety - dołączył do nich kolejny wilk. Od razu zlustrowała go wzrokiem, po czym odpowiedziała:
- Witam.. -. nikły uśmiech pojawił się na jej pysku, jednak już po chwili zniknął. O, basior się nawet przedstawił.. Chris jednak nic więcej nie powiedziała.
Odwróciła łeb od wyraźnie flirtujących wilków i spojrzała na Sher'a łagodnym wzrokiem. Ponownie jej policzki spłonęły rumieńcem.

Sher

Spojrzał na Chris. Z całego towarzystwa chyba ona najmniej mu przeszkadzała swoją obecnością. Nie zmienia to faktu, że sytuacja, w jakiej się znalazł ani trochę mu nie odpowiadała. Ale co zrobić? Po prostu wyjść? I niby co potem robić?
Był niezwykle nerwowy, chociaż nie było tego po nim widać. Wyglądał na zupełnie spokojnego, ewentualnie trochę niezadowolonego z sytuacji, nic więcej.
Spojrzał na swoje jasne, przednie łapy, potem rozejrzał się wokół. Westchnął tylko, nie ruszając się z miejsca ani na krok.

Chris

Chris spuściła wzrok z Sher'a i przeniosła spojrzenie na wilki. Zawsze ktoś musi jej w czymś przeszkodzić? Przymknęła błękitne ślepia, a następnie podniosła się. Rozejrzała się wokół, na koniec jej wzrok znów padł na basiora. Kiwnęła mu łbem na znak, aby poszedł za nią.
Ostatni raz zlustrowała pozostałe wilki, po czym wybiegła stąd.

z/t

Sher

No cóż...a co miał zrobić? I tak mu to całe towarzystwo nie pasowało, a jedna irytująca osoba zamiast trzech to znaczna poprawa. Tak więc w końcu się podniósł i otrzepał z liści i trawy wplątanych w jego sierść, po czym skierował się spokojnie w kierunku, w którym podążała Chris. W sumie to ciekawe, dokąd idzie...

z/t

Akinori

Aki uśmiechnął się cwaniacko, po czym machnął lekko ogonem.
- Cóż.. Powiem ci, że masz piękne imię, Xerri.- rzekł z uśmiechem i zastrzygł lekko uchem.
- Hmm. Do jakiej watahy panienka należy?- spytał i pociągnął nosem. Chłodno się robiło, no ale tak to już jest. Jesień, zima się zbliża, czegóż tu oczekiwać? Akinori skinął reszcie na pożegnanie łbem i znów przeniósł swoje jasnożółte ślepia na waderę. Była interesująca, prawda.

Xerri

Wadera mrugnęła łobuzersko do basiora i odpowiedziała:
-Noc. Ta wataha jest dla mnie najlepsza...-mówiła z miłą nutką w głosie. Samiec był bardzo fajny. Nawet bardzo interesujący. Ciekawe co dalej wyjdzie z ich rozmowy. Wadera znała takie przypadki jak to samiec podrywał waderę, a potem przez jego urok osobisty wilczyca namiętnie całowała się z nim w krzakach.

Akinori

- Hmm. Noc? Interesująca wataha.- powiedział szarmancko i uśmiechnął się cwaniacko. Ohh, tak! Xerri przypadła mu do gustu, bardzo. Za wszelką cenę będzie się starał, by coś z tego wyszło. Oj, zły Akinori! Tak nie można, chociaż czemu by nie?
- Cóż jeszcze panna powie?- spytał i wstał, po czym przysiadł tuż obok Xerri. Bez przesady z tą bliskością, bo może jakieś 15 cm dalej od niej? Tak jakoś. Aki uśmiechnął się miło i opatulił łapy ogonem. Ciekawe jak to się dalej potoczy?

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła i się i dotknęła swoją łapa łapę Akinori'ego. Uuu! Niedobra Xerri! Uśmiechnęła się cieplutko do znajomego i powiedziała:
-Jesteś bardzo interesujący...-powiedziała delikatnie.
Samica chciała zaprzyjaźnić się z nowym. W głowie cały czas była ta historia o tych dwóch wilkach, urok osobisty, namiętne czułości.

Akinori

Aki uśmiechnął się, gdy ta dotknęła jego łapy, swoją łapką.
- Dziękuję.. Ty również. Na dodatek tego, jesteś bardzo piękna.- powiedział i machnął lekko ogonem. Mmm, Akinori znał już tę wilczycę i z widzenia i z tego, iż tego matka ją trenowała.

Xerri

Wadera uśmiechnęła się i powiedziała:
-Dzięki. Masz przyjaciół, rodzinę, wrogów.. partnerkę?-po czym zarumieniła się lekko. Wyglądała tak pięknie z takim rumieńcem na policzkach. Jej oczy błyszczały szarmancko, a na dodatek jej sierść delikatnie falowała. Istny cud wilczyca.

Akinori

Wilk nie zastanawiając się długo zaczął składać swą odpowiedź:
- Przyjaciół, nie. Rodzinę, owszem. Wrogów, nie. I partnerki również nie posiadam.- powiedział i uśmiechnął się szarmancko. Prawda to, że wilczyca wyglądała cudowanie. Aki popatrzył w jej piękne oczy i machnął lekko ogonem.