Polana Lodowej Róży

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się dziewczęco i powiedziała:
-O czym chcesz ze mną pogadać?
Wadera cały czas miała w głowie. Całusy, pocałunki, cmoki, pocałuny, buziaki, buziaczki. Matko!

Akinori

- Nie mam pojęcia.. Może zadam ci to samo pytanie, co ty mnie? Masz może rodzinę, przyjaciół, bądź partnera? Oczywiście, jeżeli nie chcesz, nie musisz odpowiadać.- powiedział ze spokojem i uśmiechnął się lekko. Może i do tego dojdzie? W sensie tego, o czym myśli wilczyca.

Xerri

Wilczyca zaśmiała się i powiedziała:
-Wiem, że chłopacy lubią tajemnicze dziewczyny i dlatego na to pytanie nie odpowiem...
Xerri polubiła Akinori'ego.
-Co chcesz ze mną zrobić? Powiedz pierwszą rzecz co ci wpadnie do głowy! Bo jak nie...-powiedziała wilczyca z uśmiechem.

Akinori

On również się zaśmiał. Akinori nigdy nie zrozumie dziewczyn, no tak to już ma.
- Huhm, damy, a zwłaszcza tak piękne jak ty, mają pierwszeństwo.- stwierdził i machnął ogonem. Xerri wpadła mu w oko, Aki musi to przyznać!

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się szerzej i powiedziała;
-Nie jestem damą. Ani taka nie jestem jak inne samice. Więc ty powiedz! Albo szepnij mi na ucho.
Samica uśmiechnęła się i puściła oczko do samczyka. Ciekawe czy odpowie. Oby tak!

Akinori

- Z pewnością nie jesteś taka jak inne, bo masz charakterek i jesteś zniewalająco piękna.- powiedział i zastrzygł prawym uchem, nadal patrząc na wilczycę.
[b]- Hmm.. Na prawdę nie mam pojęcia. A na co byś miała ochotę?[b]- skwitował i machnął ogonem. Pogoda robiła się paskudna, niebo za chmurami, ciemnymi chmurami, ehh..

Xerri

-Troszkę mi zimno...-powiedziała po namyśle samica. Niech Akinori wie co ma robić. Ogrzać ją, rzecz jasna! Ona będzie jak delikatna róża, a co jak chochoły które ją tulą do snu. Żeby jej zimno nie było. Wadera popatrzyła się głęboko w oczy Akinoriego. I schodziły coraz niżej, niżej, niżej...

Akinori

Aki nie myślał długo i wstał, po czym przysiadł tuż obok wadery. Położył jedną z łap na jej barku, by prowizorycznie ją przytulić opatulił swym kudłatym ogonem.
- Nadal panience zimno? Czy jeszcze bardziej ogrzać?- spytał uśmiechając się cwaniacko. Nah, Akinori wie co dalej robić, oj wie!

Nemezys

Wtem pojawiła się tutaj Nemezys. Zgrabnym krokiem przechadzała się po polanie. Jej zgrabne, acz połamane, ciało zaczynało marznąć. Zima nadchodzi wielkimi krokami. Spojrzała na dwa wilki będące nieopodal. Zagadać? A może jednak lepiej nie? Już wie, poczeka, aż same się odezwą. Przynajmniej nie będzie miała tego poczucia, iż im przerwała rozmowę. Lub cokolwiek co tam robią.

Croix

Również i Croix'a nie mogło tutaj zabraknąć! Spokojnym krokiem dotarł na Polanę Lodowatej Róży. Rozejrzał się. Nie poznawał tych wilków, prócz jednego. Uśmiechnął się złośliwie.
- No, no, kogo ja tu widzę? Xerri, czyż nie? - zapytał. Rzecz jasna, doskonale wiedział, że ma rację. Zaraz, zaraz. Co ona tu robi? Przytula się do obcego wilka? Zdaje się, że nie jest to jej partner Noish...

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się do Akinori'ego. Gdy nagle ujrzała Croix'a odwróciła się szybko do przyjaciela i szepnęła mu na ucho, tak żeby Croix nie usłyszał:
-Udawaj przez chwilę mojego zaginionego brata.... Proszę...
Croix nie mógł tego usłyszeć. Za żadne skarby świata. Teraz Xerri zwróciła się do nowego i powiedziała:
-To jest mój brat. Nie widziałam go bardzo długo...

Akinori

Akinori uniósł jedną brew ku górze i przyjrzał się wilczyca.
- Okeyy??- powiedział bardziej pytająco niż normalnie. Huhm, nie wiedział co tu się dzieje, ale może w końcu zrozumie, dowie się?
- Tak.. Tak, racja.- rzekła obojętnie i machnął lekko ogonem. Hę? Niezły tu był tłumik, nieprawdaż? Popatrzył na Xerri z uśmiechem i westchnął.
- Więc.. Może pójdziemy w jakieś inne miejsce? Nie przepadam za tłumami.- powiedział i przyjrzał się wszystkim.

Croix

Uśmiechnął się złośliwie.
- Troszkę wpadłaś, kochana, ponieważ wiem, kim on jest. Wyczuwam po zapachu. I z tego co właśnie czuję, jest potomkiem Alfy mojej watahy - Eleny. Z tego co wiem, ma dwójkę dzieci, ale... cóż, węch mam niezawodny, co raczej u wilków normalne i to on zdradza mi, że wcale nie pachniesz jak on. Inni rodzice - inne zapachy. Proste - odpowiedział.

NIE MOŻNA poznać rangi po zapachu, Alfy nie śmierdzą grzybami, jak już ktoś wspominał. .-.

Xerri

/Tak jak zostało wspomniane, nie można poznać kogoś po zapachu, wiec Croix nie poznał, że to nie jest brat Xerri >.</

Wilczyca uśmiechnęła się do Croix'a z politowaniem i powiedziała:
-Po coś tu przylazł? Znów niszczyć mi życie? Co ja ci takiego zrobiłam... Odczep się ode mnie i nigdy nie wracaj. Nie chcę cię już nigdy widzieć na oczy. Jesteś już dawno na mojej liście... Czarnej liście.
Xerri naprawdę się wkurzyła. Nieczęsto można było ja spotkać w takim stanie. Croix się wkopał. Naprawdę...
-Tak... Może gdzieś pójdziemy...

Croix

Zaśmiał się. Wilczyca była niezwykle zabawna.
- Ja? Zniszczyć Ci życie? Z chęcią. Mimo to, ty pierwsza do mnie zagadałaś. Rzuciłaś się ze swoim imieniem i zalotami jak szalona. Z tego co widzę, jesteś zwykła flirciarą. Czy próbujesz omamić każdego napotkanego Ci samca? Widzę, że trud w zdobyciu mnie, który Ci sprawiłem, sprowadził cię na drogę nienawiści do mnie... - odpowiedział spokojnie, przewracając w łapach patyk, który przed chwilą podniósł.

Akinori

Aki przysiadł wygodnie na kościstym zadzie i przyglądnął się młodemu wilkowi. Ah, pamiętał te młode lata, one były wspaniałe. Jednak już jest starym grzybem, włóczy się po krainie bezsensownie i robi co chce, no tak..
- Huhm, wy się chyba nie obdarzacie zbytnią sympatią.- mruknął krzywiąc pysk i machnął ogonem.
- FLIRCIARĄ?- pomyślał Aki z łobuzerskim uśmiechem i postawił uszy na sztorc.
- Więc dokąd?- rzekł i pociągnął nosem rozglądając się dookoła. Przyjrzał się wilczkowi i sapnął ciężko.
- Wnioskuję iż panienka za tobą nie przepada.. Nie chcę być nieuprzejmy, ale.. Dlaczego ją, że tak powiem ''nękasz''?- skwitował z niesmakiem i pokręcił łbem. No cóż, on i jego proste acz skomplikowane pytania i odpowiedzi, masakra..

Xerri

Wilczyca wstała nadal patrząc na wroga. Posłała mu piorunujące spojrzenie. Odwróciła delikatnie głowę, tak żeby widzieć Akinori'ego i nieprzyjaciela. Teraz zwróciła się do Akiego:
-To może pójdziemy do ciebie, bracie?-mówiła głosem pewnym i z uśmiechem.
Popatrzyła na Croix'a i powiedziała:
-Nie mam ochoty gadać z kimś takim jak ty. Mądry wilk ignorował by mnie w tamtej sytuacji, a głupi wilk taki jak ty stałby się moim wrogiem.
Wadera przeszła za "bratem" i szepnęła mu na ucho:
-Prowadź do nasz... twojego domku...

Akinori

Aki skrzywił się lekko. U niego w legowisku? Ehh, za bardzo nie da rady, huhm, chociaż może? Zastanowił się przez chwilkę o machnął nerwowo ogonem, nadal krzywiąc pysk.
- Hmm.. No dobrze..- powiedział przeciągając i mlasnął, patrząc na młodego wilka.
- Tak więc, chodźmy.. Idź moim tropem.- dodał i nie zwracając uwagi na malca poszedł sobie.

zt.

Xerri

Wstała rzuciła jakąś obelgę pod adresem Croix'a i pobiegła. Nie była zła lub smutna. Była tylko zdziwiona. Niech Croix ją nie śledzi. Co on do niej ma? Nie obchodzi to już tą mądrą wilczycę. Niech głupi wilk nadal idzie jej tropem. Jej kumple go załatwią. Jakby co.
z.t

Croix

Oblizał pysk. Tak, tak, idźcie sobie. Croix już da sobie radę. Powoli, w odpowiednim odstępie od Xerri, ruszył za "rodzeństwem". Przytknął nos do ziemi i podążał za wonią zostawioną przez wilki. Trochę sobie je pośledzi, podpatrzy. Cóż, nudzić się nie będzie.

z/t