Polana pełna kwiatów!

Whitewind

Uśmiechnęła się delikatnie do Sune . - Dzięki za radę - Jej oczy rozbłysły tajemniczym blaskiem, który rzadko pojawiał się w jej oczach. - Postaram się ją zapamiętać - Jedna myśl jej nie zawiodła, ta wilczyca rzeczywiście była miła. Spojrzała na Rivena i posłała mu ciepły uśmieszek.

Sune

Wolno uniosła łeb, zawieszając swój wzrok na wilku - Jak cię zwą? - postanowiła najpierw się przywitać - Chcesz dołączyć się do naszej rozmowy? - zapytała, zmieniając temat o jej rzekomej dojrzałości.

Riven

Przez chwilę znów milczał,ale w pewnej chwili milczenia spojrzał na wilczycę-Riven-odpowiedział krótko.
-Jeśli pozwolicie,to z chęcią dojdę to tej rozmowy,aczkolwiek mogę posiedzieć w spokoju-dodał.

Whitewind

Odeszła trochę na bok rozmyślając, jednak uszy miała nastawione, żeby w razie czego usłyszeć kogokolwiek słowa skierowane do niej. Po chwili powróciła na swoje miejsce leniwym krokiem. I spoglądała raz na Sune, a raz na Rivena.

Sune

- Miło mi cię poznać, Rivenie - odrzekła spokojnym głosem - Dlaczego miałbyś siedzieć w ciszy? Chętnie wysłucham co masz do powiedzenia na dany temat - powiedziała tą samą barwą głosu i przeniosła wzrok na Whitewind.

Riven

-Mnie również miło Cię poznać...-Odpowiedział lekko schylając łeb na znak szacunku.
-Czemu w ciszy?Dlatego,że nie chciałbym być jakąkolwiek przeszkodą w waszej rozmowie,czy tam nawet przeszkadzającą doczepką-powiedział z lekką nutką zaufania i sympatii

Whitewind

Siedziała w ciszy. W tej chwili nie miała zamiaru się odzywać. Do jej oczu cisnęły się łzy, jednak skutecznie je powstrzymywała. Teraz miała wrażenie, że jest najgłupszym stworzeniem na świecie, a przynajmniej w tym miejscu. Uśmiechała się sztucznie.

Sune

- Nie możesz myśleć w ten sposób - odrzekła, patrząc na wilka - Ty jesteś częścią tej rozmowy. To tak jak płatki kwiatu, każdy ma swoje zadanie - pachnąć. Dzięki tobie, nasza rozmowa obejmie trzy punkty widzenia. Nie tylko moje i Whitewind, ale także twoje - dodała.

Whitewind

Rozglądała się w około szukając czegoś, jednak spotkał ją zawód, bo nie odnalazła pożądanego przedmiotu. Westchnęła ciężej niż zwykle i spojrzała na niebo. Poczuła wiatr w sierści. Momentalnie się uśmiechnęła.

Riven

Westchnął...-Ale nie każdy sobie życzy by ktoś tak od to włączył się w rozmowę.Ja sam tego doświadczyłem...-dopowiedział.
-Są wilki,które aż ciągnie do tego by ktoś się włączył do ich rozmowy,ale są i takie,które tego nie tolerują,dlatego wolałem się upewnić-spojrzał w niebo.

Sune

- Na samym początku zaproponowałam ci włączenie się do naszej rozmowy, więc dlaczego pomyślałeś, że mógłbyś być niechciany w tej konwersacji? - zapytała spokojnie - Jeśli nie chcesz wymienić z nami kilku zdań, nie rób tego. Masz wolną wolę, nie będę cię do niczego zmuszać - dodała, wzruszając ramionami.

Whitewind

Wiatr ustąpił, a gdy tylko Whitewind usłyszała te mądre słowa Sune znowu poczuła się jak głupiec. Próbowała zwalczyć tą myśl różnymi zaletami, jednak sumienie nie dawało za wygraną. Na niebie pojawił się mały biały punkcik, a na jej pyszczku znów zawitał uśmiech. - Blood... - Wyszeptała.

Riven

Znów zamilkł.
-Widzisz...ja przeżyłem już tyle sytuacji życiowych,że wolałbym zatrzymać to do siebie-rzekł z lekko załamanym głosem.Tak...w jego głosie idzie wyczuć lekki smutek ale opanowanie i spokój.

Sune

- Oczywiście, rozumiem - odrzekła z wyczuwalnym ciepłem w głosie - Jednak widzisz... Życie to długa droga, na której pojawiają się kamyki. Większe lub mniejsze. Zdarzenia losowe, nawet te przykre, powinny nas uczyć jak postępować w przyszłości, jak żyć pełnią życia, a nie przeciwnie - zamykać się w sobie - dodała.

Whitewind

Gdy owy punkcik powiększył się, Whitewind była pewna, że to on. Szybko porwała się na łapy i zaczęła energicznie machać ogonem. Po chwili skoczyła jak najwyżej umiała i śmiała się. Zaczęła tak skakać dookoła. Po kilkunastu minutach punkcik okazał się być białym orłem. Whitewind zmęczona położyła się straszliwe dysząc , orzeł usiadł na jej grzbiecie. Uśmiechnęła się szeroko i polizała orła. - Blood gdzie ty się podziewałeś - Zapytała.

Riven

Westchnął ale nic od siebie już nie dodał.Słowa wilczycy budzą w nim podziw.Jednak długo tak nie potrafił,więc skierował słowa takie oto do wilczycy-Jesteś mądra.Na prawdę budzisz we mnie podziw-Położył się.

Sune

Przeniosła wzrok na wilczycę i kątem oka spojrzała na białego orła. Kąciki jej ust delikatnie się uniosły. Westchnęła głęboko, po czym znów zaczęła wpatrywać się gdzieś przed siebie - Nie mówmy już o mnie. Nic takiego nie robię - stwierdziła tylko - Jak długo jesteście w tej krainie? - zapytała, zmieniając temat.

Whitewind

Orzeł tylko kiwnął jej głową i odleciał na drzewo. Whitewind rozejrzała się, potem położyła łeb na łapy i leżała w milczeniu. Czekała na to aż ktoś w końcu ją zauważy.

Riven

Wstał w pewnej chwili i powiedział stanowczo-muszę już iść-spojrzał jeszcze parę razy na Whitewind i po cichu szepnął-Nie martw się niczym,będzie dobrze-po tych słowach odszedł z tego miejsca wolnym chodem.

Sune

Rozejrzała się po okolicy. Wciąż siedziała na tym samym miejscu, co kilka minut wcześniej. Odprowadziła wilka wzrokiem, po czym spojrzała na wilczycę - Do jakiej watahy należysz, Whitewind? - zapytała spokojnie.