Polana pełna kwiatów!

Katara

jak zawsze przychodzę w to sam miejsce,by patrzeć w gwiazdy i widać,że moje marzenie się nie spełni,szkoda-powiedziałam,z małym rozczarowaniem.

Mika Cullen

Mika spojrzała na nowo przybyłą.Wydawało się jej,że ta wilczyca lubi przychodzić w to miejsce.
-Cześć jestem Mika,a ty?

Balaa

Przysła i usiadła spokojnie.Postawiła uszy na baczność i delikatnym ruchem głowy przyglądała się polanie i każdemu na niej wilkowi.Ziewneła cicho i położyła się wygodnie ale jej uszy dalej pozostały w gotowości.

Katara

znów przyszłam wierząc ,ze moje rzyczenie się spełni i tak kilka godzin tam siedziałam myśląc, że moje rzyczenie się spełni

Helmi

Helmi powolnym krokiem przemierzała kwiecistą polanę. Podziwiała rosnące to kwiaty. W swoim krótkim życiu jeszcze nigdy nie widziała tylu kolorowych roślin naraz.

Visse

Przyszedł tu z legowiska swojego szwagra. Ech, nie bardzo przepadał za tym typem. Był dziwny, według niego. W zamyśleniu przemierzał polanę, nie zwracając na nic uwagi. Był tak zamyślony, że nie dostrzegł Helmi, wiecznego dzieciaka, więc po prostu przez nią przekoziołkował. Pogładził się łapą po obolałym zadku i jęknął cicho. - Hey. - mruknął. Nie był w zbyt dobrym humorze. Martwił się o Paig.

Helmi

- Ai! - pisnęła, kiedy nieznajomy się o nią potknął. Oczywiście, Helmi runęła jak długa, rozgniatając kilka kwiatków. Spojrzała na wilka. Hey! Chciał ją zabić i teraz mówi do niej 'hey'?!

Visse

- Ah, chyba jej nic nie ma? - zapytał się sam w myślach. Po chwili na jego pysku pojawił się łobuzerski uśmieszek. - Hej. - powtórzył. - Nie musiałaś wpadać mi pod nogi. - zaszydził podnosząc się ociężale z podłoża. Zerwał pierwszy lepszy kwiatek z brzegu, a następnie włożył małej na poprawę humoru za ucho. - Lepiej? - zapytał z nadzieją, że mu wybaczy.

xD

Helmi

- Hej - burknęła, podnosząc się z połamanych kwiatków. Odruchowo strzepnęła uchem, kiedy Visse włożył jej za nie kwiatka. Popatrzyła na swojego niedoszłego zabójce z zaciekawieniem. - Jaką masz fajną sierść! - powiedziała. Widocznie dobry humor wrócił równie szybko, jak się ulotnił.

Visse

Uśmiechnął się jeszcze szerzej. - Bo jest moja i dlatego. Ty takiej nie będziesz mieć. - wystawił jej język, machając łapą by ją wkurzyć. - Jak Ci na imię, mała? - zapytał przyglądając się jej przezabawnej minie.

Helmi

- Helmi - przedstawiła się. Nadal przyglądało się zielonkawej sierści Vissego. Oczywiście, nie przejmując się różnicą wieku, od razu przeszła na "Ty". Zapytała. - A ty jak się nazywasz?

Visse

- Visse. - również się przedstawił. - Gdzie są Twoi rodzice? Zgubiłaś się? - zapytał po raz kolejny, wpatrywał się w nią jak w obrazek. Jak dla niego była śliczną, malutką waderą. <3

Helmi

Nie spodobało się Helmi, że wilk tak jej się przygląda. A może to jakiś pedofil? Różne dziwne myśli chodziły jej po głowie, ale nie dała tego po sobie poznać. Wzruszyła barkami, odpowiadając obojętnym tonem. - Nie mam rodziców.

Visse

- Ja też nie mam. - odpowiedział ponuro. Kiedy był młodszy strasznie nie lubił tego tematu. Inne wilki spędzały czas ze swoimi rodzicami, gdy on starał się przetrwać razem z siostrą. Wyrzutek, phi.
Przewrócił oczami, aby odpędzić przykre wspomnienia. Położył się na kwiatkach, słuchając co dzieje się w pobliżu.

Helmi

Wyszczerzyła małe ząbki w szerokim uśmiechu, mówiąc. - Mamy coś wspólnego! - Szybko jednak dostrzegła, że nie jest to dla Visse'go przyjemny temat. Doskoczyła do niego, siadając tuż obok. Dodała. - Nie smuć się... pewnie masz wielu innych bliskich.

Visse

- Teraz urodziły mi się szczeniaki.. I nie wiem czy będę dobrym ojcem. - westchnął. Helmi jakoś poprawiła mu nastrój. Przyczepka mała, no. Przyglądał się z uwagą motylowki, który usiadł ostrożnie na kwiatek, wolniutko machając swoimi delikatnymi skrzydełkami..

Helmi

Niezadowolona zmarszczyła nosek. Kolejny pesymista się znalazł! - Z takim nastawieniem to ty rzeczywiście daleko nie zajedziesz! Dlaczego niby miałbyś nie być dobrym ojcem? - zapytała. - Miałeś już kiedyś dzieci? I źle je wychowałeś? Gdyby tak było, to miałbyś się o co martwić.

Katara

Poszłam tam gdzie zawsze ale po drodze zobaczyłam wilczycę i wilka.
Idąc zapatrzyłam się na wilka i uderzyłam głową w drzewo.
Usiadłam owinęłam się ogonem i cały czas się mu wpatrywałam.

Dyzman

Zobaczyłem wilczyce leżącą pod drzewem wpatrującą się w wilka podeszłem i powiedziałem
- Nic ci nie jest

Katara

-Nie, ale trochę boli mnie głowa-odpowiedziałam uśmiechając się do wilka.
-Jak się nazywasz?-zapytałam patrząc mu prosto w oczy.