Polana pełna kwiatów!

Kaya

Nuu! Poczuła się jak królowa, tak, wszystkich lizi-kulków. Nałożyła sobie na głowe wianek zrobiony na prędce z kwiatow maku, bo uwielbiała wytwory z tej rośliny 8.D Za berło wzieła korzeń.
Janie, przynies mi herbatę! - wyburczała władczym tonem. Chyba za bardzo sie wczuła, ale co tam. Liczy się stuknięcie, x3.

Nitera

Nitera przyszła tutaj, jak zwykle nie miała co robić. Usiadła i spojrzała na ciemną wilczycę. Przez chwili zastanawiała się co ona robi, ale potem zaczęła oglądać kwiaty. Strasznie jej się nudziło, chciała z kimś porozmawiać, albo cokolwiek ciekawego porobić. Wzrok Nitery przykuł piękny kwiat. Po chwili podniosła oczy i spojrzała w niebo na ptaki.

Kaya

Swoim władczym, pełnym godności wzrokiem wypatrzyła podchodzącą pod biel wilczycę. Mieszczanin? Nu.
Niach! Któż to przyszedł przed moje oblicze? - spytała nadal zawładnięta tą dziwną, tajemniczą mocą. Coś odbijało się coraz bardziej na jej szacownym mózgowiu. >.>

Menari Savage From Hell

Krzykliwe światła jakże i kolory odstraszały perfidnie basiora. Jakże i zapachy zbyt mocne ażeby nozdrza mogły pełnie funkcjonować. A zatem Polana przepełniona po brzegi kwiecistymi darami ziemi mogłaby wydawać się ostatnim miejscem gdzie mógłby zawitać Menari, którego życie przemieniło się w piekło, a potem znów w niebo. Jego rozszamotany świat ponownie przewrócił się do góry nogami po tym jak spotkał Ashley, z którą się Zrodził. Gdyż Menari praktykował religię Haidu, czterech żywiołów.
Basior pojawił się na polance jednak pozostając pod cieniem kilkuwiecznego dębu bacząc na otoczenie.

Kaya

Doskonale zdawała sobie sprawę o nadejściu kogoś nowego, byc może nawet interesującego biorac pod uwagę stan charakteru. Jednak teraz owładnięta władczą mocą x3 sprowokowanę przez lizi-kulkę, miała cele wyższe, nu! Spojrzała z goryczą na wianek, który rozerwał się na łebku. \./

Nitera

Nitera była zdziwiona zachowaniem ciemnej wilczycy. Zaśmiała się i spojrzała na nowo przybyłego basiora i się uśmiechnęła. Wstała i po chwili podeszła do wilczycy.
- Hejka. Ja nazywam się Nitera. - powiedziała, a potem jej wzrok powędrował na wilka.
- Zaraz i z nim się przywitam. - pomyślała.

Kaya

Cała ta piękna magia odleciała z hukiem. Kaya inspirowana teraźniejszymi wydarzeniami dziejącymi sie wokoło znow była normalna, jezeli tak wgl można było o niej powiedzieć.
Jestem Kaya. Co słychać? - normalna rozmowa, normalnej wilczycy, prawda? xx

Menari Savage From Hell

Śledził wzrokiem mogącym być wzrokiem zombie powstałego z wiecznego grobu poczynania samic. Jakże były dziecinne i lekkoduszne. Nie przeżyły nic, jedynie marnowaly swe życie na przeróżne, co dusza da, głupoty.
Menari wyszedł z cienia mrużąc oczy przed ostrym, słonecznym blaskiem.
- Witam... panie - Rzekł, choć nie był do końca pewien, czy owe wadery można określić tym mianem. Może lepiej "Witam nieświadome dzieci"? No cóż, ułożył się na trawie śledząc wzrokiem samice, aczkolwiek nie było to zbyt porywające zajęcie.

Nitera

- Hejka. - powiedziała do basiora. Uśmiechnęła się przyjaźnie i spojrzała na wilki. Po chwili nagle coś ją ukuło w prawą łapkę.
- Ałł. - pisnęła. Podniosła łapę i obejrzała ją, była trochę spuchnięta. Wilczyca przyjrzała się swojej łapie i dostrzegła żądło od pszczoły. Wyciągła je i wyrzuciła.

Kaya

Dlaczego tyle osób patrzyło, ba widziało ją w ten sposób? Mogla to wyczuć na każdy jeden sposób, lecz to nie zawadzało jej sposobie bytu.
Witaj, panie - słowo za słowo i tego się trzymamy. Spojrzala mimowolnie na dość nietypowego wilka, ha, a ona była zwykla? >D

Menari Savage From Hell

- Zawsze jesteś taka niezdarna? - Spytał spokojnie Nitery, ażeby ukryć rozbawienie z dziecinności wadery. Ułożył się spokojnie na kwiatach, które zdawały się mu oplatać go ażeby oddać mu swe dobra. a jakże należy do Kręgu Ziemi, zatem dobra matki natury nie są mu obce.

Kaya

Spojrzała kątem oka na spuchniętą łape. Podrapała się po głowie przypominając sobie slowa babci Jadzi, oo
Octem i cebulą - wydukała niezrozumiale i krótko - przyłóż octem i cebulą - rozszerzyla nieznacznie swoją wypowiedź.

Alliance

A Yuki poderwała się nagle, gdyż wcześniej opadła na łąkę, zasypiając. Musi więcej spać, bo przysypia! Aj tam, spanie jest nuudne. Oblizała jarzący się nosek, jakby mówiąc do Nitery "będzie dobrze". Zaraz weszła po ogonie na grzbiet Kayi, łapami przytrzymując się jej bujnej grzywki - Jam jest Yuuki~! - pisnęła chrypliwie.

Kaya

Pierwsze skojarzenie, które przyszło jej do głowy to "Aaa! Łupież!", ale na szczęście to nie było to. Odetchnęła z ulgą.
W tłumaczeniu dosłownym (moim) lizi... ach Lizaczek c: - wytłumaczyła po czym kątem oka spojrzała na Yuki Liu.
Czy... czy będziesz... - tak to początek oświadczyn - ... moją czapką? xd

Alliance

Yuki sapnęła teatralnie, a uszka podniosły się jej do góry. Stanęła dumnie na głowie Kayi, jednak była tak lekka, że trudno było ją czuć. - Czy jestem godna~?! - spojrzała w niebo błyszczącymi oczkami - Godna być czapką samej Kayi? Ah~!

Kaya

Jej łapa powędrowała do góry, by 'poprawić' nową czapkę. Na jej kufecce wyskoczył banan.
Tak, sama Wielka Kaya CIę wybrała. Czuj się zaszczycona - mruknęła z wyraźnym rozbawieniem. c: Coraz bardziej jej się tu podobało.

Alliance

Rozpłaszczyła się na łebku ciemnej wilczycy, merdając ogonem na boki. Na jej pysku pojawił się szerooki uśmieszek, a ona trzymała się grzywki swej nowej nosicielki~ Wydała ponownie z siebie coś między mruczeniem a warczeniem, co oznaczało u niej zadowolenie.

Kaya

Chwilę tak chodziła dookoła dostojnie, drobnymi kroczkami. Chwile później coś rzuciło jej się na mózg. Przecież nikt ich tu nie widzi, a w tak cudownym kapeluszu, aż się prosi, by pokazać światu! Tak, Pani Świata i jej Kapelusz!
Gdzie pójdziemy, by się ujawnić z ciemności niesławy? c: - spytała pomocnika. Zaraz, zaraz! Kaya wynalazła perpetum mobile (czy jak to sie tam pisze). Czapka i doradco-towarzysz w jednym! Cud normalnie ;3

Alliance

Yuki podrapała się po fioletowym łebku. - Kaya jest mądrością świata i zaświatów. Niech Kaya wybierze~ - zawruczała 'mruczenie&warczenie = zadowolenie :3 tak to nazywajmy.. Uśmiech nie złaził z jej fioletowego pyszczka, a ona co jakiś czas strzygła uszami.

Kaya

Niach! Kaya wszechwiedząca, jakże pięknie i mądrze to brzmiało w jej umyśle. Ale niestety w praktyce ze znalezieniem miejsca bedzie klopot. Bowiem niewiele ostatnio jest miejsc w które wilki zaglądaja regularnie. (Tak, Kaya obserwuje i widzi wszystko xx).
Zdajmy się na nauki Mnicha Tian Tio Tia? Zuao? Muzu? Niewazne imie. Ważne techniki. Albowiem x3 medytejszon! - przedstawiła w skrocie sprawę. Usiadła po turecku i zaczęla wydawac z siebie dźwięki blizej nie określone.
Mmmm... - burczala - Pomóż.... mmmm - radosne kwilenie i mruczenie.