Polana pełna kwiatów!

Sachiko · Wysłany: Pon 15:50, 14 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzałam porozumiewawczo na Flake, ale nie widziałam w jej oczach protestu.
-Witaj. Nie, nie przeszkadzasz. Jestem Fever. - powiedziałam spokojnie z delikatnym, jak zwykle uśmiechem na pysku. Chyba nawet ucieszyłam się z przyjścia Kai, bo atmosfera zaczynała się robić spięta. Może nie tyle co spięta, ale temat rozmowy był ciężki.

Kaya · Wysłany: Pon 16:01, 14 Mar 2011 Temat postu:

Uśmiechnęła się lekko. Chyba za dużo ostatnio świrowała, lecz jej osobowość potrafiła zmieniać się z minuty na minutę. Głównie to jej dziecięca natura pozwalała na takie zmiany.
- To dobrze. Na imię mi... Kaya - przedstawiła się. Prawde powiedziawszy, niezbyt lubiła swoje imię, ale postanowiła je nosić przez wzgląd na matkę.

Flake · Wysłany: Pon 17:25, 14 Mar 2011 Temat postu:

Flake westchnęła. Wcale nie miała chęci na rozmowy w szerokim gronie. Podniosła się na równe łapy i uśmiechnęła słabo do wilczyc.
- Na mnie już pora - rzekła. - Do zobaczenia.
Powoli ruszyła przez polanę, aż zniknęła w oddali.

zt

Sachiko · Wysłany: Pon 17:31, 14 Mar 2011 Temat postu:

Odprowadziłam Flake wzrokiem. Szkoda, że poszła, naprawdę mi się z nią dobrze rozmawiało. No nic. Może będę miała jeszcze kiedyś na to okazję. Tymczasem przyjrzałam się Kai uśmiechając się lekko. Udzieliła mi się smutna atmosfera i jakoś niezupełnie wiedziałam, co mam powiedzieć.
-Wiesz, ja też muszę już iść. Do zobaczenia. - powiedziałam i bez czekania na odpowiedź wyszłam. Byłam już zmęczona, źle się czułam na dodatek..

Kaya · Wysłany: Czw 19:54, 17 Mar 2011 Temat postu:

Skrzywiła się lekko. Jeśli wszyscy wyszli, to i ona nie miała tu czego szukać. Ruszyła przed siebie wolnym krokiem. Uszy miała lekko oklapnięte.

z.t.

Axella · Wysłany: Pią 15:40, 25 Mar 2011 Temat postu:

Przyszła nad polankę z opuszczonym łbem, śledząc nosem kwiaty, pachniały ładnie, chociaż ją to nie zachwycało, była w tej chwili obojętna na wszystko, samotność jej zupełnie wystarczała.

Feuer · Wysłany: Śro 14:02, 30 Mar 2011 Temat postu:

Tokuś jednak nie była taka pocieszna. Miała się na baczności, bowiem wiedziała o szpiegach. Znoszą te głupie raporty. Zobaczyła nagle wilczycę. Zmrużyła ślepka. Przypominała jej kogoś. A do tego ta znajoma woń... Ale to musiało być dawno. Na jej biodrze można było zobaczyć pewnien dolar. I ten kształt na ognie... - Hi wolves. - Szpenęła niewesoło do wilków. Wcale jednak nie miała ochoty się uśmiechać. Wiedziała dobrze, że szpiedzy sprawdzają czy są wszyscy w watasze. Może to być nawet wojownik, lub ktoś komu Alfa ufa.

Axella

Spojrzała na młodą waderę, nie uśmiechnęła się ale mimo to powiedziała- Witaj.
Dziwne, wydawała jej się znajoma, nie czuła obecnie jej zapachu, czuła jedynie swój i...kwiatów.

Feuer

- What?! - Zapytała ostro. Nie lubiła intruzów. - See you, wolf! - Krzyknęła do Axelli. Tylko ziewnęła i usiadła. Nie była zaciekawiona ową wilczycą. Nic jej jakoś dziś nie interesowało. Już wschodził księżyc. Był dość wysoko. No i w końcu Token odzyskała poczucie czasu, które niemal straciła. - Seventh, april. - Dodała, po czym spojrzała w końcu na obcą.

Axella

A ona tylko zastrzygła uszami, odwróciła się tyłem do nieznajomej patrząc przed siebie. Ziewnęła, i przeciągnęła sie w kocim stylu.

Feuer

Token przekrzywiła łeb. Kogoś jej ta wilczyca przypominała. Szkoda, że Token nie znała za dobrze normalnego języka. No cóż, miała inne ukształtowanie krtani, więc płynnie mówiła po angielsku. Przeciąganie się w kocim stylu... Właśnie przypomniała sobie o Axelli. To była wspaniała siostra...

Axella

Znów spojrzała na nieznajomą, ta zauważyła że się na Axelle patrzy. Wstała, i podeszła do młodej wadery, wymusiła z siebie niewielki uśmieszek-Cześć- rzekła obojętnym tonem.

Feuer

- Hmm... Hay. - Powiedziała. Jednak tym razem ton jej głosu nie był obojętny. Na jej biodrze można było znów zobaczyć niewielki znaczek przypominający dolar, bądź talar. Cóż, jej znamię od urodzenia noszone.

[Brak veny.]

Axella

Przekręciła nieco łeb. Dziwny był jej akcent. Czyżby mówiła po angielsku? Być może. Zauważyła na jej biodrze znamię w kształcie dolara, skojarzyła sobie to ze swoją młodszą siostrzyczką, Axellę zawsze oznaczał krzyż na jej klatce piersiowej.
-what's your name?-Jeżeli miała się jakoś dogadać z waderą, to musiała mówić po jej języku, nie za dobrze znała angielski...

Getsu

Po chwili przybył tutaj stary kościany wilk. Usiadł na kamieniu i rozejrzał się. Wujek Getsu się nudził. Nie miał nic do roboty, a jego stare kości już niewytrzymały. Potrzebuje on jakąś dawkę energii. Samiec zamachał wesoło ogonem rozglądając się po wszystkich.

Axella

Zerknęła kątem oka na nieznajomego, zrobiła kwaśną minkę. Przeleciał przez wilczyce lekki wiatr który głaskał im sierść, ponownie ziewnęła i powróciła do rozmowy z Token.

Getsu

On spojrzał ino raz na małą gromadkę wilków. Zamachał ogonem, a następnie położył się, a jego głowa spoczywała na ziemi. Kościej nie miał co robić. Nudził się strasznie. Jego wgłębienia oczne zalśnił mrocznym blaskiem. Rozglądał się cały czas. Jego ogon leżał nieruchomo na kamieniu.

Alliance

Zewsząd zaczął dobiegać mrożący krew w żyłach chichot. Wokół Getsu i innych wilków pojawiła się ciemna mgła, aż niedaleko kościotrupa błysnęły białe ślepia. Czarna mgła skupiła się w jednym miejscu, na którym spoczęła nadzwyczaj smukła, białogłowa wilczyca. Oblizywała swoje nadnaturalnie długie kły długim, białym ozorem. Zastrzygła uchem, nie zmieniając obiektu obserwacji - Getsu. - Witaj, Trupku. - zachichotała szatańsko, mrużąc ślepia. Chyba istota ta pamięta jeszcze Yuki? Kiedy to jeszcze była w postaci szczeniaka, poznali się. Powinien poznać to po oryginalnej ksywce, jaką dla niego wymyśliła. x]

Getsu

- Yuki! - krzyknął wesoło, a następnie podniósł się, lecz upadł.
- Oj przepraszam. Moje kości są już trochę stare - oznajmił podnosząc się znowu.
- Widzę że zostałaś Demonem - powiedział wesoło. Zamachał swoim kościanym ogonem. Jego kościane ciało już dużo przeżyło, a on to wszystko pamięta.
- Dawno cię nie widziałem - rzekł uśmiechając się (choć chyba tego nie było widać). Z dołu szczęki wisiał jego niebieski język.

Alliance

- I bardzo się cieszę. Nareszcie nie muszę się męczyć w tym beznadziejnym ciele szczeniaka - machnęła ogonem porywiście, strzepnąwszy uchem. - Ja ciebie także dawno nie widziałam. Ty nie zmieniłeś się wcale - oblizała się ponownie, jednakże nieznacznie. Bliżej dlatego, że miała taki nawyk od małego. (rym!) Zawsze coś jej kapało z pyska..