Polana pełna kwiatów!

Jenna

Przyciągnął mnie tutaj zapach kwiatów. Rozejrzałam się dookoła i po chwili przed siebie. Nie za wolnym krokiem, poszłam tam gdzie było więcej kwiatów. Położyłam się i zaczęłam zrywać kwiaty.

Yumi

Yumi szła przed siebie z wzrokiem skierowanym w dół. Ostatnio nie miała na nic siły, miała dość wszystkiego... Cała energia życiowa po prostu zniknęła, wyparowała. Smętne spojrzenie lustrowała wszystkich tu obecnych... Nagle usiadła, musiała odsapnąć. Ale dlaczego w takim miejscu brak jej tchu, w tak wesołym i radosnym? Nie miała pojęcia lecz... nie miała siły dalej iść. Chwilę tu odpocznie, potem ruszy dalej. Westchnęła głośno i położyła się na brzuchu, łapy wysunęła do przodu, aby między nimi usadowić łeb...

Jenna

Usłyszałam jakiegoś wilka. Lekko się uniosłam łeb podniosłam lekko nad kwiaty i postawiłam uszy na baczność. Dostrzegłam wilczycę nie wiedziałam czy podejść do niej czy nie. Moje małe ślepka były w nią wpatrzone starałam się w ogóle nie mrugać.

Yumi

Czuła się przez kogoś obserwowana. Otworzyła oczy i rozejrzała się dookoła siebie ruszając jedynie gałkami ocznymi. Zauważyła, że w jej stronę patrzy jakaś młoda wilczyca. Mrugnęła nieco zdziwiona i machnęła ogonem. No cóż, kiwnęła jej jedynie głową. Nie miała siły się podnieść, nie wiedziała czy ta osóbka będzie warta rozmowy choć może... Może przydałaby się jej jakakolwiek rozmowa?

Jenna

Odniosłam wrażenie, że chyba się jej nie muszę bać. Podniosłam się do końca i otrzepałam się piachu. Powolnym i ostrożnym krokiem podeszłam do niej. Na moim pyszczku pojawił się przyjazny uśmiech. Usiadłam koło niej.-Cześć.-Powiedziałam i czekałam na odpowiedź wilczycy.

Yumi

Poruszyła uchem słysząc, że postać się porusza. Położyła łeb na łapach i zamknęła oczy... Po chwili jednak zadarła go w górę i znów ujrzała tę postać.
- Ymmm... Witam. - Odpowiedziała ochryple. Odchrząknęła i dźwigając się na łapach podniosła się do siadu. Machnęła ogonem i z przekrzywioną głową przyglądała się młodej wilczycy. Podejrzewała, że była tu nowa. Czemu? Swojego rodzaju instynkt... Nie miała jeszcze okazji jej poznać, ani spotkać.

Jenna

Chyba była zmęczona.- Przeszkadzam ci? Jak chcesz to zaraz pójdę.- Powiedziałam, nie chciałam jej przeszkadzać. Po prostu nie lubiłam się nikomu narzucać. Przyglądałam się wilczycy, bo po raz pierwszy ją widziałam. Czekałam na jej odpowiedź lub chociaż reakcje.

Yumi

- Nie, skądże... Po prostu... Jakiś taki smętny dzień. - Powiedziała. Nie chciała, żeby wilczyca szła. Nie chciała również jej urazić. To, że nie miała siły do życia, nie znaczyło, że miała zmieniać swoje podejście do innych. Nadal gdzieś tam była sobą, choć ta Yumi była gdzieś głęboko skryta, to... nadal istniała. Jednak czy... zanikała? Trudno stwierdzić.
- Jestem Yumi... - Przedstawiła się wysilając się na jeden, delikatny uśmiech. Poruszyła ciemnymi skrzydłami i machnęła ogonem nie spuszczając wzroku z wilczycy. Powoli robiło się ciemno, niebo zachodziło cieniem... Słońce ustępowało miejsca księżycowi i jego kompanom - gwiazdom.

Jenna

-Miło mi cię poznać. Ja jestem Jenna.-Powiedziałam i spojrzałam na jej skrzydła. Pierwszy raz widziałam wilczycę czy wilka ze skrzydłami. Były ogromne. Po chwili potrząsnęłam głową i wróciłam wzrokiem na łeb wilczycy. Uśmiech nie znikał mi z pyszczka.

Yumi

- Mi Ciebie również, Jenno. - Odpowiedziała i się nieco szerzej uśmiechnęła. Lubiła rozmawiać, pomimo swojego zmarnowania. Nie wiedziała co się z nią dzieje. Wiedziała, że od jakiegoś czasu się zaniedbuje ale czy to to?
- O ile się nie mylę należysz do Watahy Wody, czyż nie? - Woń tej watahy dotarła już do jej nozdrzy, a nie była trudna do rozpoznania. Jednak i tak przeważająco wiele miejsca na tym świecie zajmowały wilki Nocy. Może w Wodzie zaszły jakieś zmiany? Można o tym porozmawiać skoro to ma ją utrzymywać przy życiu...
- I podejrzewam, że jesteś tu od niedawna. - Dodała jeszcze...

Jenna

-Tak zgadłaś. No trochę krótko tu jestem. Prawie nikogo nie znam.-Powiedziałam i trochę się zasmuciłam. lecz cieszyłam się, że poznałam Yumi.- A ty z jakiej jesteś watahy?-Spytałam ja nie potrafiłam tego rozróżnić a chyba powinnam.

Yumi

- Ojjj... Nie martw się, to tylko kwestia czasu. - Powiedziała słysząc smutny ton jej głosu. Chciała ją nieco podnieść na duchu. - Uwierz... Gdy zaczniesz zwiedzać krainę od razu poznasz więcej mieszkańców. Zapewne, niektórym zaufasz i... poznasz wiele sytuacji i życia. Bo jak widzę jesteś młoda. Jeszcze wiele przed Tobą. - Przekrzywiła nieco głowę. Cóż... pewnie rozmawiając ze szczeniakiem nie użyłaby takich słów, bo były by za poważne. Ale Jenna na pewno je zrozumie.
- Ja jestem z Nocy. - Tak, to był kolejny dowód na jej krótki pobyt w krainie. Ale to też w końcu wyćwiczy. - Widzisz... każda wataha ma swój specyficzny zapach. Gorzej jest z Samotnikami, których trudno rozróżnić. Jednak potem oswajamy się z tymi zapachami i jest to już... mmm... automatyczne. - Oznajmiła znajdując odpowiednie słowo.

Jenna

Udało się jej podniosła mnie na duchu.-Dziękuje. Jestem ci wdzięczna. Przez chwilę straciła sens życia, ale ty to zmieniłaś.-Powiedziałam i szerzej się uśmiechnęłam. Sądziłam, że skoro jest z Nocy, będzie dla mnie wredna, ale pozory mylą i dobrze że tym razem się myliłam.

Yumi

- Ale nie masz za co mi dziękować... Na prawdę... - Rzekła i machnęła ogonem. Zdziwił ją fakt, że w tak młodym wieku życie może dla kogoś stracić sens choć... w sumie. Zależy od tego co dana persona (xd) w swoim życiu przeżyje, co jej się przydarzy. Nigdy nie wiadomo co dla kogo przyszykował los.
- Widzisz... Życie jest za krótkie by się przejmować problemami. - Znów wysiliła się na uśmiech. Jednak... sama do tej rady się nie stosowała, bo... nie umiała. Było to dla niej trudne. Zawsze się przejmowała i to nie tylko sobą.

Jenna

Pomyślałam chwilkę nad słowami wilczycy.-Chyba masz rację, ale wróćmy do realizmu.-Powiedziałam i spojrzałam na lekki uśmiech wilczycy.-Bardzo się cieszę, że cię poznałam. Mam z kim porozmawiać. Ja przyjaciół cenię bardzo wysoko.-Dodałam i nie spuszczałam z wilczycy oka.

Yumi

- Miło mi to słyszeć... I także cieszę się, że Cię poznałam. Dobrze jest mieć z kim porozmawiać. - Stwierdziła i mówiła to szczerze... Wzmianka o przyjaciołach spowodowała kolejny, delikatny usmiech. Jednak wilczyca musiała wiedzieć, że do słowa "przyjaźń" trzeba mieć dystans. Zanim nazwie się kogoś przyjacielem trzeba go poznać, a na to na pewno znajdzie się czas.

Jenna

-To co teraz robimy?-Spytałam i zaczęłam się rozglądać dookoła za jakimś zajęciem, lecz na próżno. Mój wzrok powędrował na wilczycę, może ona miała jakiś pomysł? Kto wie?

Yumi

- Hmmm... Możemy się przejść nad... Wodospad, o! - Nooo... Może przynajmniej czymś się zajmie. Nie będzie myślała o sobie i wszystko będzie przychodzić z większą łatwością. Może... A nad wodospad już dawno miała ochotę iść.
- Ale nad jaki? Byłaś już może, zwiedzałaś jakikolwiek? - Zapytała. Podejrzewała, że będzie musiała sama wybrać, ale miała już jeden na myśli. Pewnie będzie musiała prowadzić, ale... może i lepiej, że na czymś się skupi?

Jenna

-Nad wodospad? Nigdy nad żadnym nie była, ale z chęcią zobaczę.-Powiedziałam do wilczycy. Dość mało miejsc pozwiedzałam, ale dzięki Yumi to się zmieni. Przynajmniej miałam taką nadzieję.

Yumi

- To co powiesz o Diamentowym Wodospadzie? Bardzo ciekawe miejsce... Jedne z pierwszych jakie odwiedziłam po przybyciu do krainy. A nocą pokazuje jeszcze większy urok, na prawdę... - Powiedziała z delikatnym uśmiechem. Znów dźwignęła się na łapach, teraz aby wstać. Znów poruszyła skrzydłami, aby te nie zdrętwiały.
- No to... chodź za mną. - Powolnie zaczęła kierować się w stronę lasu, mając na celu trafienie do wodospadu, nad którym dawno nie była, a być... chciała.

zt.