Polana pełna kwiatów!

Debra

Ferine nie zdradzała po sobie zdenerwowania. Musiała zacząć kłamać.
-Tak, potrafię. Ale nie warto pokazywać tego pięknego lotu, byle jakiemu chwastowi.-powiedziała, unosząc głowę z dumą.

Viy Curay

- Przyznaj się, nie umiesz prawda? - Nie dowierzał waderze. Wiesz, te skrzydła upodabniają cię do kurczaka - Zaśmiał się szyderczo.
-Z kolorów kurczak, nielotne skrzydełka też są, przydałby ci się jeszcze dziób - Dodał ze śmiechem.

// Wybacz, on już taki jest...\\

Stille

Shinq usiadła niedaleko wilków, a mianowicie obok Viy i Ferine. Raz słuchała ich rozmowy, raz nie. Po chwili wyłożyła zielony pyłek, który znów okrążył jej przednią, lewą łapę i wyglądał jak magiczna bransoletka. Wadera uśmiechnęła się do niego, a ten, uformował się w uśmiech i zrobił do niej do samo. Shin była zaskoczona a zarazem zdziwiona.
- Witam. Jestem Shinq. - powiedziała do wilczycy i basiora.

Viy Curay

- Viy - Rzucił szybko. Spojrzał na waderę - niezgorsza...- pomyślał. ehh, poco zawracać sobie głowę płcią przeciwną? Jemu wystarczył on sam... jak na razie. - Co tu robisz? - Rzekł a na jego twarzy pojawił się niesmak.

Stille

Na twarzy Shinq pojawił się szatański uśmieszek.
- Gapię się na Ciebie, a co, nie mogę? Poza tym, nudzę się. Cóż mam robić? Masz jakąś propozycję? - zapytała go, patrząc w jego oczy. Mhm, czerwone. Basior wyglądał na fajnego (XD). Wilczyca machnęła ogonem.

Viy Curay

- Najbardziej chciałbym w tej chwili się ponudzić - Odpowiedział jej z szatańskim uśmiechem. Ta zieleń lekko raziła go w oczy więc odwrócił wzrok. Łypnął na drugą waderę, była jakaś cicha...
Ponownie przysiadł, po czy się położył. Łeh, te piękne, ciepłe dni - najlepiej je przespać...

Stille

Shinq zaśmiała się.
- Co? Mój zielony cię razi? Ojeju jaki mi jest przykro. - powiedziała z lekką złością, po czym wstała. Viy był niemiły. Bardzo niemiły. Wilczyca westchnęła, po czym pomachała ogonem. Miała tu tak stać? Niech ktoś coś wymyśli!!

Viy Curay

Uśmiechnął się widząc zdenerwowanie wadery. - Coś nie tak? - Zaśmiał się szyderczo. Co by tu porobić... może zabić? O tak było to świetne zajęcie! A po zatym tak dawno nikogo nie uśmiercił.... kogo wpierw? ;3

Stille

O nie! Shinq też chce! Też chce! Niech Viy da jej pierwszej prawo do wyboru! Wadera już i tak sobie upatrzyła jego. Uśmiechnęła się i pokazała długie na cal, lśniące i ostre kły. Zmarszczyła lekko nos, śmiejąc się bezustannie przy tym. Basior wyglądał głupio jak się jej zapytał.
- Masz jakiś problem, kochanie? - zapytała go, oglądając go całego. Hm, od której strony zaatakować? Może wpierw ogon na obiad?

Haruki

Wyczołgał się spod krzaków. Miał zryty humor. Potrzebował przyjaciela, szedł powoli, przeszedł koło Shinq i Vyi'a ... spojrzał waderze w oczy i odszedł pod jakieś drzewo, usiadł i gapił się w trawę.

Viy Curay

- W walca tak dobra jak ja nie będziesz nigdy, pogódź się z tym - Powiedział z uśmieszkiem. Jeść jej nie będzie, atakować też - Ma swoją godność...
Hmmm... a może ten basior... nie za duży ale wystarczy - basior rozmyślał. Zlustrował wzrokiem wilka.

Haruki

Basior podniósł łeb znad trawy, grzywka opadła mu na oczy, spojrzał na wilka który się na niego ślinił.
- Hmm? Nawet fajny... - powiedział do siebie, chwile potem odwrócił od niego wzrok.

Stille

Shinq warknęła głośno do Viy. O nie, teraz przesadził. Wadera z wściekłością na niego wskoczyła i przygniotła do ziemi. Zrobiła mu ranę wielkości małego płatka tulipana a głęboką na 1cm, bo nie chciała, żeby ten się wykrwawił ja śmierć. Darowała mu życie.
- I co, boisz się? Lepiej idź do mamusi, maluszku. - warczała groźnie Shin i po chwili puściła go. Usiadła ponownie, lecz tym razem na gałęzi. Patrzyła na niego wzrokiem szatańskim. Nagle zauważyła jakiegoś wilka i poczuła jego woń. Nie znała go, albo ją pamięć myliła.
- Ja jeszcze tu wrócę, drogie dziecko. Tym razem Ci daruję, masz szczęście, że nie jestem głodna. A i jeszcze jedno: Jak Kuba Bogu, Tak Bóg Kubie. Rozumiesz? Ja jestem Bogiem. - zaśmiała się i powolnymi, pewnymi i długimi krokami szła w stronę wyjścia.

z.t

Viy Curay

Zaatakować? Nie zaatakować? Czy może posłuchać My Chemical Romance? ;3
Basior ledwo co się powstrzymywał. - Kim jesteś? - Wilk zapytał się. Wbrew pozorom chodziło o imię owego samca.

/Przepraszam, że tak krótko \\

Haruki

- Jestem Haruki... - powiedział do niego z lekkim uśmiechem.
My Chemical Romance? Hmmm? NO BA !!! Podszedł do młodego...
- Nic ci nie zrobiła? - spojrzał mu w oczy i odgarnął łapą grzywkę.

Mystic

Mystic zlustrował wzrokiem wszystkich, co tu są i byli. Szczególnie ta zielona wadera była dziwna. Szybko podlazł do dwu wilków. - Viy, nic Ci nie zrobiła ta wariatka? - Zapytał. Nie, wcale nie chciał się z tego śmiać. Bo tu do śmiechu nie było. Rana była nieco głęboka. Mystic obejrzał ją. - Mogłoby później dojść do zakażenia. - Mruknął, zdenerwowany, pod nosem.

Debra

/Spoko :) To nie do mnie tylko do mojej wilczycy. Nie martw się, to nie uraża moich uczuć/

-Naprawdę, panie chwast? Tylko pan się na zielono ubierze i nikt nie zauważy pana!-czemu każda znajomość Fer tak sie zaczynała? Zazwyczaj na początku kłóciła się z innym wilkiem, a później zostawali przyjaciółmi.

Viy Curay

// Oj, pocz odpiszę tak jakby to było wcześniej, a i jestem Dorosły ;3 \\
Zaśmiał się z wadery.
- Po pierwsze takie małe coś to może mi najwyżej napstrykać, po drugie myślisz, że jesteś w stanie mnie zabić ? Chyba sobie żartujesz! Co już idziesz? A może się zwyczajnie boisz? Spokojnie będę tu czekał aż wrócisz z tatusiem - Śmiał się głośno.
Na pożegnanie kopnął ją w kostke. // Wybacz on taki jest... ;3 \\
- Mi ona? Jakiś niski jesteś... nie jesteś dorosły? - Rzekł do samca.

Debra

Ferine rozdziawiła ze złości swoją paszczę. I tak oto nieumyślnie ukazała swoją największą tajemnicę- rozdwojony, jaszczurzy język.
-Nie zamierzam cię zabijać. Bo po co? Nie prowokuj mnie mały.

Mystic

Mystic wpatrywał się w Viy'a. - Ty mnie ignorujesz? - Zapytał, jednak nadzwyczaj spokojnie. Usiadł obok Curay'a. Jakoś fajny był ten wilk... Choć nieco nie miły dla innych. Mystic teraz jednak się po chwili zamyślił. Zaczął myśleć po raz któryś o Atricie, to znów o Fari... W końcu na myśl o szarym wilku wrócił na ziemię. - Viy'u, idź lepiej do lecznicy, niech Ci opatrzą tą ranę, wcześniej odkażając. - Powiedział. Bo zakażenie może być groźne.