Polana pełna kwiatów!

Wheat

-Testuję miękkość kwiatków, a co?-zapytała, patrząc nieprzytomnie w niebo. Wstała i westchnęła kilkukrotnie. Wyjęła w pyska kwiatek i wcisnęła go wilkowi w łapę.-Masz. Ten jest bardzo miękki. Podłóż sobie zamiast poduszki.-powiedziała zupełnie poważnie, przygładzając płatki kwiatka, już nader zmielonego. Usiadła na ziemi w pozycji bardziej ludzkiej niż wilczej, wyciągając tylne nogi daleko przed siebie.

Viy Curay

- Eeem, dzięki - Powiedział zdziwiony basior. Przynajmniej starał się być miły...
- E.. no ten .. pójdziemy gdzieś? - Starał się znaleźć wymówkę by w końcu opuścić to miejsce... Nie lubił kwiatów... a co dopiero wymemłanych kwiatów. Przyjął podarek i wyrzucił go za plecami. Taki już był... :3

Wheat

Wheat otworzyła szeroko oczy, dotychczas zmrużone i wpatrzone w niebo i spojrzała nimi-a czymże by innym-na samca.
-To do mnie było?-zapytała piskliwym, szczenięcym głosikiem, tłumiąc krzyk radości.

Viy Curay

// Już mi się nie chcę tej całej historii, niech będzie szybciej! ;3\\

- Tak - Powiedział poważnie. Czemu poważnie? Tego już nikt nie wie. Za to każdy powinien wiedzieć, że jeśli chodzi o kobiety jest nieśmiały - i to bardzo. Wstał po czym niczym kot, przeciągnął się. - To idziemy? - Zapytał z lekkim uśmieszkiem na twarzy.

Wheat

[Tylko nie przeginaj, mam być twoją drugą wybranką, prawda? xd]

Jej źrenice rozszerzyły się.
-Gdzieeee?-zapytała, energicznie wstając i kilkukrotnie potykając/przewracając/upadając/wstając/itd. (się). Ostatecznie stanęła na nogi i zamyśliła się. Będzie milczała jak grubiański grób-gbur, póki samiec nie zaproponuje trasy wycieczki.

Viy Curay

- Hmm, może nawiedzona chata? - Zapytał uśmiechając się lekko. Powoli acz energetycznie, ruszył w stronę wyjścia. W myślach nucił sobie jakąś piosenkę. Poczekał chwilę na czerwoną waderę. Po chwili zniknął za krzakami... już go tu nie było.

Wheat

Wilczyca uśmiechnęła się. Skinęła głową na znak bezwarunkowej zgody. przez chwilę stała w miejscu, a potem powoli ruszyła w stronę chaty.

Questa

Podeszłam do jednego z fiołków. Powąchałam go i inne kwiaty. Odpoczełam trochę i po chwili odleciałam na swych białych skrzydłach.

Po pierwsze, nie możesz latać bez rangi Latający Wilk.
Po drugie, post po odliczeniu wszelkich spójników jest za krótki.
Po trzecie i najważniejsze, SUROWO ZABRONIONE jest pisanie bez Karty Postaci.
Po czwarte, przeczytaj regulamin, bo Twoja kariera na forum skończy sę bardzo szybko.

Miłych zapisów do watahy i tworzenia KP życzę!

~Waspuś

Crusoo

Mała, puchata kuleczka przyturlała się tutaj. Dopiero co poznawała świat inny, niż legowisko. Wśrod tylu kwiatów nie było jej widać, no chyba, że liczy się falowanie terenu w miejscu, gdzie Cru kichnęła. Ło bogoiwe.... jaki ten świat był ogromny! A jaki ciekawy!
Maleństwo kichnęło jeszcze raz i usidło na zadku, merdając ogonkiem.

Nefryt

Był to majestatyczny widok.
Smoczyca była zmęczona wędrówką. Mimo, że była wielkości wilka, a wyższa dzięki swoim łapom, jej widok przyciągał uwagę. Łuski cicho zaszeleściły, gdy powoli dreptała, starając się nie deptać kwiatów. Wdychała świeże powietrze które było całkiem inne niż powietrze nad morzem. Cieszyła się swobodą. Było jej trochę smutno, że nie widziała na horyzoncie żadnego smoka.
Między kwiatami nie dostrzegła szczeniaka.

[wygląd mam w linku w podpisie, pierwsze zdanie. ^^]

Crusoo

Crusoo rozdziawiła mordkę, widząc tak duuuużego wilka. Zaciekawiona chciała podejść, ale też się trochę bała. A jeszcze zosatnie zjedzona? Co tam! Raz się żyje.
Wilczyca ostrożnie się podniosła i doczłapała się do olbrzmki. Położyła przednie łapki na jej łapie.
-D... dzień dobry.- przywitała się grzecznie, przechylając łeb.

Nefryt

Smoczyca mrugnęła, zadziwiona głosem z nikąd, odwróciła łeb na długiej szyi. Zauważyła szczeniaka. Ach, jaki piękny fiolet!
- Witaj. - powiedziała melodyjnim głosem. Lekko zamachała ogonem. Szpikulce wzdłuż jej grzbietu zaszurały cicho, gdy smoczyca lekko zmieniła postawę. Pióro między jej rógami lekko zafalowało.

Crusoo

Crusoo zamerdała ogonkiem i uśmiechnęła się szeroko.
-Jestem Crusoo, a Pani?- spytała, siadając. Kurczę... co za dziwna wilczyca... jej mama nie wygladała tak dziwnie, a przecież była dorosła.- Czemu Pani tak wygląda?
Młoda nie była zbytnio taktowna, ale sama nie wiedziała, co to znaczy...

Nefryt

- Nazywam się Nefryt. Miło mi Cię poznać, Crusoo. - pokiwała lekko łbem w pogodnym uśmiechu. - Jesteś jeszcze młodym wilkiem. Zaś ja nie należę do wilków. Jestem smokiem.
Delikatnie i z gracją jak na takie stworzenie położyła się, miejąc na sumieniu kilka kwiatków. Cicho musnęła wargami ziemię, ku wybaczeniu za zabiciu tych roślin.
- Masz bardzo ładną sierść. Fioletowy kolor sierści jest bardzo rzadki.

Crusoo

Szerzej otworzyła oczka i mocniej zamerdała ogonkiem.
-Smokiem? A co to takiego?- spytała. Usiadła na zadku, nie zastanawiając się, na czym siada. Przecież nie robiła tego specialnie. Uwagę o swojej sierści zachowała dla siebie. Była miła, no ale co Cru mogła powiedzieć? Ona nie widziała wielu wilków w swoim życiu.

Nefryt

- Smoki to bardzo stare stworzenia. - rzekła i ułożyła łeb na łapach. Lekko zgięła swoją długą szyję. Było jej przyjemnie. Bardzo. Słońce grzało na jej białe łuski i było jej ciepło. Wiatr lekko wiał i smoczyca czuła wszystkie zapachy. Zamruczała rozkosznie.
- Ale są także bardzo rzadkie. Nie spotkałam tu innego smoka. Oczywiście, nie wyglądamy tak samo. Ale smoki mają cechy wspólnego. - tu lekko mlasnęła białym językiem. - Smoka poznasz po tym, że nie wygląda jak wilk i nie ma sierści.
Ogon przybliżył się do szczeniaka.
- Mamy łuski. I bez sierści nie jest nam zimno. Smoki potrafią także ziać ogniem. Niektóre zaś wypuszczają z swego pyska błyskawice czy plują wodą. Zależy, na jakiego smoka trafisz.

Crusoo

-Och...- pisnęła przejęta.- Jest Pani pierwszą smoczycą, jaką poznałam.- powiedziała zgodnie z prawdą.- Tak na prawdę jest Pani jednym z pierwszych zwierząt, jakie poznałam.- wytłumaczyła. Jej ogonek zamiatał podłoże w rytm jakiejś wesołej melodii. Przyjrzała się dokładnie samicy. Chciała zapamiętać jak najwięcej z tego spotkania.

Nefryt

- Widocznie musisz być bardzo młodziutka. Ciesz się życiem! - powiedziała z nagłą uciechą. - Baw się, poznawaj! Ale pamiętaj: nie istniejesz tylko Ty. Nie bądź obojętna na czyjąś krzywdę. A nawet zabicie zwierzęcia bierz z szacunkiem. Mimo, że te zwierzęta nie przemówią do ciebie one także mają swoją wolę. Nawet kwiaty.
Nefryt jednak wiedziała, że to może być za dużo dla szczeniaka.
- Gdy dorośniesz zrozumiesz. Lub zapomnisz moje słowa i będziesz jak większość wilków. Bo zapewniam cię, mało kto patrzy, czy zdeptał roślinę.

Crusoo

Patrzyła w jej oczy zafascynowana. Nefryt była taka mądra...
Nagle Cru podskoczyła do góry, patrząc na trzy kwiatki rozmaślone przez jej zadek.
-Ojej... niech pani spojrzy...- poprosiła błagalnym tonem.- Co ja mam teraz zrobić?- spytała się bardzo poważnie. Słowa smoczycy bardzo ją uderzyły i chyba zapamięta je do końca życia- ,,Ale pamiętaj: nie istniejesz tylko Ty. Nie bądź obojętna na czyjąś krzywdę. A nawet zabicie zwierzęcia bierz z szacunkiem. Mimo, że te zwierzęta nie przemówią do ciebie one także mają swoją wolę. Nawet kwiaty."- o tak... o tym Crusoo będzie zawsze pamiętać.

Nefryt

- Według mnie te kwiaki Ci wybaczyły. - powiedziała, patrząc na kwiaty. - Jesteś młoda. A magia, rośliny, zwierzęta wybaczają młodym pomyłki i błędy. Oczywiście także je pouczają. Gdy dorośniesz możesz zostać jedną z wilczyc które zmienią ten świat. - Uniosła lekko łeb patrząc z nutką nostalgi na niebo.
- Zawsze możesz obrać drogę do poznawania tutejszej magi. Zapewne są tutaj Magowie lub Szamani. Sądzę, że chętnie wezmą tak mądrego szczeniaka pod swoją opiekę.