Polana pełna kwiatów!

Visse

Malec zauważył polną myszkę. Zaczął przy niej skakać, łapkami zaciskając jej ogonek (dla zabawy).

Kyuubi · Gość

Dopiero teraz grzywka rozwiała się na boki. Wszyscy mogli ujrzeć jej mocno czerwone ślepia.

Mack

Spojrzał zza krzaki na jej oczy.

Visse

Mała myszka zaczęła uciekać Visse'owi. Zaczął za nią gonić, gdy ta schowała się do norki. Zrezygnowany włożył swój drobny pyszczek do jej schronienia.

Kyuubi · Gość

Zmrużyła oczy. Zmienianie barw bolało ją. Zatrzepotała pyskiem.

Wasp

Obserwował jak Visse się bawi. Uśmiechnął się delikatnie pod nosem. Rozejrzał się i zauważył Okami. Popatrzył na nią smutno. Pomyślał - "Okami... Nawet sobie nie wyobrażasz jak chciałbym z tobą pogadać..."

Mack

Zaśmiał się patrząc na szczeniaka.

Visse

- No gdzie jesteś myszko? - machał szaleńczo ogonem. Postawił uszy i nasłuchiwał.

Kyuubi · Gość

Otworzyła po chwili oczy. Nabiegły mocniejszym czerwieniem. Położyła uszy.

Renna

Przyszła szybkim krokiem.Zauważyła Waspa.Uśmiechneła się do niego.Sama usiadła obok szczeniaka.

Visse

Odsunął się i wsadził łapkę do nory. Dalej nic, ale czekał wtrwale aż myszka się pojawi <3

Kyuubi · Gość

Walła się łapą w jedno oko. Zaczeła chodzić nerwowo.

Mack

Wyszedł z krzaków.

Visse

Spojrzał na nowego wilka. Nie znał go jeszcze. Przekręcił ciekawsko łeb.

Kyuubi · Gość

Usiadła machając ogonem.

Athoria

Przyszła. Usiadła pod drzewem. Rozejrzała się, spoglądając po kolei na każdego wilka.

Visse

Zrezygnowany wybiega.

Athoria

Niby jak duch, a jednak żywe stworzenie przemknęła się między wilkami. Jej kroki były lekkie, a zarazem pewne. Biegła bezszelestnie po polanie, by w końcu stanąć na małym pagórku. W jej głowie szumiały głosy, takie znajome, jednak odległe. Płacz szczeniaka... Z gracją krążyła po trawie. Głowaraz uniesiona, dumna, raz nisko spuszczona.

Kyuubi · Gość

Wilczyca znikła...
Po chwili z mgły na końcu polany wyszła postać - o wychudzonej tali. Żebrami na wieżchu i wieloma bliznami. Miała też na sobie szmaty. Podeszła lekkim krokiem do drzewa.

Athoria

Usiadła w końcu na trawie. Zaczęło ją dręczyć poczucie winy. Patrzyła z góry na inne postacie wilków z zamglonymi oczami.