Polana pełna kwiatów!

Wasp · Wysłany: Pią 20:11, 27 Mar 2009 Temat postu:

Przez chwilę patrzył tępo na oddalającą się Rennę. Na jego pysku malowało się zdziwienie pomieszane... no, właśnie... z czym? Wasp sam nie wiedział... Teraz wiedział tylko, że nie może pozwolić ukochanej odejść.
- Renna! - krzyknął. Zerwał się na równe łapy i pognał za wilczycą.

Nimfa · Wysłany: Pią 20:18, 27 Mar 2009 Temat postu:

Nimfa spojrzała na biegnącego Waspa i powiedziała pod nosem tak żeby Ramona nie słyszała – dobrze zrobił ........ po czym powiedziała no to paa Mona musze juz iść – Nimfa poszła i znikneła wokół kwiatów ........

Ramona · Wysłany: Pią 20:36, 27 Mar 2009 Temat postu:

Spojrzała na Waspa i Nimfe - pa - powiedziała, wstała powoli, i otrzepała się, szykowała się do wyjścia.
Wyszła.

Kaed'rin van Regis

Usiadła pośród kwiatów... Spojrzała na niebo i rozmyślała o wielu rzeczach.
Smutno jej było... Zmieniła się w punkowego wilka ?! No cóż... Trzeba wypróbować co potrafię. Spisała listę i zaczęła ją powoli uzupełniać, pod koniec wyglądała ona tak:
skakanie- bardzo wysoko
latanie- nie wyczuwam stawu xD
rysowanie- omg, ale ładnie ^^
gra na gitarze- co za melodia...
tańczenie- coś nie wychodzi, zaraz nogi połamie xD oO'
chodzenie- jakoś idzie, jakoś idzie xD
wzrok- jak u normalnego wilka, fiu...
pisanie- jak kura pazurem, ala ładnie rysuje oO'
Całkiem nieźle ^^ Powiedziała.

Mack

Nagle rzucił się na klej xD Śmiał się do bólu, miał lekkie obawy, że ona go niestety nie pozna.

Kaed'rin van Regis

Ja cię nie czaje ... Zaczęła go wąchać... Odrazu jej zmysł wykrzyknał ,,Comet!"
Ty żyjesz? Zaczeła memlać mu uszy xD

Mack

Jeju ty Memleciu! - krzykął a przt tym zaczął jak małe dziecko się śmiać...

Daria

daria przyszła i zobaczyła Macka podszła do macka skoczyla na niego ip przeturlała się obok niego śmiejąc się i mówiąc -tu cie mam- i wstając .

Mack

Cześć... - powiedział do Dari, wyniuchał uszy Klaj. I taż zaczął jej uszy memlać xD Ślinił się jak nikt na świecie ^^

Wasp

Wszedł na polanę. Zatrzymał się na środku i nie namyślając się długo ułożył się na miękkiej trawie. Położył łeb na łapach i zaczął przyglądać się zgromadzonym.

Wardress

Wbiegła. Usiadła obok Wasp'a, zamyśłiła się przyglądając się innym wilkom. Tyle tu nowych, nieznanych i jakoś nikt nie chciał z nią rozmawiać. Westchnęła cicho.

Wasp

Oderwał wzrok od czarnego basiora z ślinotokiem i spojrzał na przybyłą wilczycę.
- Witaj, Wardress - powiedział i uśmiechnął się.

Trinite

Na polanie pojawiła się czarna wilczyca. Przyglądała się wszystkim z pogardą, próbując wybrać dobre dla siebie towarzystwo. Grzywka opadała jej na oczy - nie reagowała. Westchnęła, i położyła się na chłodnej ziemi. Przymrużyła oczy, po czym zaczęła spoglądać na siedzącą tuż niej parę wilków.

Wasp

Oderwał wzrok od Wardress i uważnie spojrzał na przybyłą wilczycę. Jego krwistoczerwone oczy jakby nieco się rozjaśniły.
- "Hmm... może wreszcie kolejna osoba, która nie jest pokroju Nimfy i całej reszty radosnych kretynów" - pomyślał.

Trinite

Przyglądała się uważnie wilkowi. Cholera, czego on chce? Zdawała się mówić jej mina. No tak, maniery. Wydusiła kwaśny uśmiech, po czym położyła łeb na łapach, nie odrywając wzroku od basiora. Nie znała Go, nie była ufna.

Wasp

Oparł pysk o przednią łapę nie spuszczając wzroku z nieznajomej wadery. Utkwił spojrzenie w jej błękitnych oczach.
- "Zdenerwuje się czy nie?" - zadał sobie pytanie w myśli. Na jego pysku pojawił się słaby, mimowolny uśmiech.

Trinite

Obserwowała jego każdy ruch. Oj, kochany, nie ma tak łatwo! Syknęło coś w jej głowie. - Okej - mruknęła, udając spokojną. Spojrzała na jego czerwone oczy nieufnie. Plan wilczycy był prosty - miała zamiar wpatrywać się w niego aż do skutku. Jego oczy, trzeba przyznać, trochę ją przestraszyły. Poderwała się i zbliżyła, przekrzywiając łeb w bok. - Kto Ty? - uniosła brew, wciąż dygotała na całym ciele.

Wasp

Uniósł pysk nadal wpatrując się w jej oczy, Jego ślepia nie wyrażały żadnych uczuć, ponura pustka.
- A Ty kto? - zapytał, a na jego pysku rozlał się nieco sztuczny, ale mimo wszystko przyjazny uśmiech.

Trinite

Odwróciła pysk - nie mogła już tego znieść! - Kim ja jestem? - parsknęła. - Jestem kimś, ale nikim. Jestem sobą, ale i intruzem. Jestem i wilkiem, i cieniem. - wymieniała. - Trinite - skoniła się elegancko.

Wasp

Zaśmiał się krótko, ale nie z jej ukłonu. Fakt, iż nikt nie może wytrzymać jego spojrzenia sprawiał mu dziką satysfakcję. Na jego pysk wrócił poprzedni uśmiech, powiedział:
- Trinite... co za piękne imię.