Polanka

Akeli · Wysłany: Śro 21:29, 31 Mar 2010 Temat postu:

Wybiegła zaraz za nim....Spojrzała tylko na łąke i pobiegła dalej.

Ray

Alliance

Cuś niespodziewanie drgnęło w małej wilczycy. To był lekki szok.
- Siemano - machnęła z zadowoleniem ogonem, poruszając noskiem.
Strzepnęła uszkami, gramoląc się spod wilka.
- Jak miło! W końcu ktoś, z kim mogę poszaleć~! - pisnęła.

Ray

Dźwignął się na łapy ułatwiając jej wypełźnięcie spod swojego cielska. Oblizał długim jęzorem pysk i popatrzył na nią z błyskiem w oku. - A masz jakieś konkretne plany? - podrapał się łapą po łebku. - Tak w ogóle to...wyglądasz jakoś inaczej. Jak mhhmm...- urwał by zbudować napięcie. - ...krzyżówka psa z wiewiórką. - parsknął śmiechem.

Alliance

- Non, nie mam - mruknęła - A co Ci do mojego wyglądu?
Uśmiechnęła się zadziornie, oglądając ogon Ray'a.
- A Ty jak krzyżówka jaszczurki z wilkiem~ - uśmiechnęła się cwanie.
Klapnęła na zadek, łapiąc się instynktownie za tylne łapki, tym samym się kołysząc lekko.

Aderwana

Aderwana przyszła i się położyła rozmyślając o wszystkim. Później coś zjadła. Nudziła jej się, więc poszła do reszty tam gdzie przedtem była.

Kaisa

Przyszła na tę niewielką polankę powolnym krokiem. Tak długo nie była w krainie... i wróciła chyba tylko po to, by zastać dom rodzinny opustoszały. Obrzuciła to miejsce smętnym spojrzeniem i legła na trawie. Była zmęczona.

Akita

Czarna jak noc, cała w krwi wilczyca powolnym krokiem szła wzdłuż polany, długo rozmyślając. Nie zwracała uwagi na nic, w końcu samotne zUe wilki, a zwłaszcza wadery tak mają.

Kaisa

Do jej wrażliwego nosa momentalnie dotarła charakterystyczna, jakby metaliczna woń krwi. Kaisa poderwała łeb, żeby zobaczyć, kto przybył. Czarną wilczycę kilkakrotnie zmierzyła uważnym spojrzeniem, chcąc zorientować się w płci tego osobnika.

Akita

Poczuła na sobie czyiś wzrok. Odruchowo zwróciła swe błękitne ślepia w stronę niebieskiej wadery. Lecz nie na długo. Po chwili znów szła dumnym krokiem, z podniesionym łbem wpatrując się w niebo, które dzisiaj wyjątkowo było bezchmurne.

Kaisa

Ponownie położyła pysk na ziemi, a wzrok utkwiła gdzieś w oddali. Wzrok niewidzący, gdyż myśli wilczycy były daleko, bardzo daleko stąd. Kaisa ciężko westchnęła mimowolnie.

Akita

Niestety wędrówka przez krainy była bardzo męcząca, a jeszcze bardziej kiedy miało się zranioną łapę. Postanowiła iż choć przez chwilę odpocznie w tym miejscu by dalej wędrować i odkrywać swe przeznaczenie. [xD]
Jednak nie była do końca pewna czy ma tutaj zostać czy też nie. Jedno wiedziała na pewno, - kiedyś musi zrobić przerwę w tej bezustannym przemierzaniu świata.

Kyinra

Przyszła rozejrzała się.Usiadła i zaczekała na Alekto.

Akeli

Weszła n polankę i usiadła obok Liji.-No dobra pytaj-powiedziała do niej stając blisko.Myślała co by odpowiedziec.

Kyinra

-Czemu chcesz być wojownikiem?-zapytałam i udawałam powagę.I wychodziło.Patrzała prosto w jej ślepia.

Akeli

-Ponieważ..-nie mogła się skupić.-ponieważ..-nagle wybuchnęła śmiechem.Nie mogła się powstrzymać.-Ja tak nie mogę no!-powiedziała nie kryjąc radości.

Kyinra

Chwilę po niej uderzyłam w Brecht.Nie mogłam się opanować.-Ale wiesz jak będziesz tak robiła przy egzaminatorce to nie zdarz.-Znowu Brecht.

Getsu

Getsu przyszedł i rozejrzał się dokoła. Spojrzał się na wilczyce i powiedział: - Hejka, jestem Getsu. - Po tych słowach usiadł. Nadal patrzał na Akeli i Lije.

Assire

Assire przyszedł i położył na ziemię mała Deine. - Oto jest polanka - powiedział do siostrzyczki i po chwili dodał: - Tylko być ostrożna i uważaj ja będę leżeć tu obok na tym kamieniu. Poszedł i położył się na kamieniu, cały czas obserwował małą Deine.

Deina

Słuchała brata uważnie i spokojnie. Rozejrzała się. No dobra, ale co ona ma tu sama robić? W prawdzie miejsce było urocze, biorąc pod uwagę fakt, że jeszcze nie była nigdzie oprócz rodzinnej jaskini. Wszędzie w około trawa i obce wilki, a ona co ma niby robić. Westchnęła. Bezmyślne tarzanie się w trawie nie było raczej w jej guście. Lepiej powkurzać brata. >D
Hop, i już siedzi przez nim i patrzy na niego z dołu, zamiatając ziemię ogonem. Podskoczyła, próbując chwycić się brzegu kamienia. Gleba. Przy ponownej próbie nad kamień wystawała tylko jej głowa i pazury, którymi rozpaczliwie chwytała się głazu. ech.
-Braciszku? - rzekła rozkosznie przesłodzonym głosem. Liczyła, że wciągnie ją do siebie, bo to miejsce z dołu wyglądało całkiem.. fajnie.

[możliwe, że nas tu zatrzymam na pewien czas, ok? we wtorek wyjeżdżam a do tego czasu postaram sięjeszcze wejśćkilka razy. nie bijcie. potem będę częściej przytruwać życie. :3