Polanka

Leth

- To przestań mylić mnie z kobietą!
Odparł tym samym tonem młodego gówniarza. <3 Takiego zresztą używa Gzytuś, a każda z jego postaci ma coś po nim... Hmm...
- Nie wiesz, że ranisz moje uczucia?
Spytał spokojniej, niczym załamany malarz.

Lea

- No już, juuuuż. - powiedziała Lea, po czym przytuliła synka i zaczęła intensywnie głaskać go po głowie. - Przecież się tak tylko z tobą droczę. - mówiła iście denerwującym tonem, którego zresztą użytkowniczka używa dość często, hai. Synalek nie mógł się fochnąć na mamcię.

Leth

- Ty mnie nie chcesz!
Oskarżył tulącą go matkę, wyślizgnął się z jej objęć i rzucił z przerażeniem w oczach.
- Nie jestem do Ciebie podobny, a to oznacza, że... JESTEM ADOPTOWANY!
To mówiąc skulił się w kłębek, raz po raz powtarzając 'omójboże, omójboże'.

Sidney

Basior przybył tu szybkim krokiem, chodź wcale mu się nie śpieszyło. Odpocząć chciał, no. Od czego? Też się właśnie zastanawiam...
Usiadł koło młodego drzewa, z oddali przyglądając się wilkom. Nie zainteresowały go na zbyt długo to też postanowił odciąć się od wszystkiego co go otacza, słuchając muzyki. No, w końcu spokój. Od tego co go drażni, złości, dołuje... od wszystkich.

Lea

- No co ty! - zawołała Lea, podbiegając do synka. - Oczywiście, że cię chcę i oczywiście, że jesteś moim synem! Kocham cię, i nie jesteś adoptowany. Jesteś do mnie podobny, choćby z tego względu, że jesteś p a n i k a r z e m. - powiedziała z szerokim uśmiechem, godnym prawdziwej matki.

Leth

- Nie, ta rozmowa nie ma sensu! Załamałem się przez Ciebie, czuję się odrzucony przez społeczeństwo.
Rzekł arcypoważnie i odszedł w cień drzewa, gdzie siedział inny samiec. Przysiadł obok, acz nie za blisko, jakieś półtora metra dalej i krzyknął do Lei.
- Żegnaj matko!

Sidney

Nie dadzą mu spokoju! A z resztą, w życiu Sidney'a ostatnio się niewiele działo, tak więc postanowił zaznajomić się z dziwną osóbką. - Cześć, młoda - rzekł tylko, spoglądając na waderę... to znaczy na basiora, no. Wyjął słuchawki z uszu, ponownie przyglądając się owemu komuś. Nie był pewny płci osoby, z którą się zaznajomił.

Lea

- Oj, synuuuuś! - Lea rzuciła się na synka, przygniatając go ciężarem swojego niezbyt ciężkiego ciałka. - Przecież ja cię kocham, jakkolwiek byś nie wyglądał. A że wyglądasz tak, to... i tak cię kocham. - powiedziała, po czym wyjęła niewiadomoskąd batonika. - Batonik na zgodę? - spytała przymilnie.

Leth

- Nie. Kiedyś wrócę i wreszcie będziesz ze mnie dumna.
Rzekł nie dając oprzeć się pokusie skosztowania batonika, a gdy doszło do jego uszu 'powitanie' jakim obdarzył go obcy samiec, wręcz kipiał ze wściekłości.
- NIE JESTEM ŻADNA MŁODA! JESTEM SAMCEM!
Krzyknął zrezygnowany.

Lea

- Ale ja już jestem z ciebie dumna. - powiedziała wadera, po czym odwróciła się w stronę Sidney'a i zawołała takim samym tonem, jak jej synek przed chwilą:
- TO NIE JEST ŻADNA MŁODA! TO MÓJ SYN! - dopiero później poznała wilka. To ten od Ady, czyż nie? Poznała go po zapachu... Będzie wpier... buba będzie.

Sidney

Zaśmiał się szyderczo, ja już go nie poznaje. No może to za mocne słowo, ale nie był to na pewno śmiech przyjazny. - Nie wyglądasz... - Odrzekł tylko, nie zwracając większej uwagi na Leę, choć no jakiś czas na nią spoglądał, to była przyjaciółka Ady chyba. Wtedy było by... źleee.

Lea

- Wara od mojego syna! - wilczyca przyjęła pozycję bojową (x3), i spojrzała na Sidneya groźnie. Jeszcze jedno słowo, a wadera się pobawi w złą wiedźmę. Muahahaha! W każdym razie, dla podkreślenia poprzednich słów, wilczyca jeszcze warknęła, po czym wróciła do normalności.

Leth

- Daj mu spokój matulu.
Odezwał się nagle. Był przecież taki mądry! Musiał odwieść swą matkę od użycia siły. (dziwnie sformułowane zdanie, yes i know) Może wtedy okaże się jakiż to on jest męski. Dobra, to dziwne.
- Kim jesteś, hm?
Spytał podejrzliwie, swym uroczym głosikiem.

Sidney

- Matulu? - Powiedział ciszej, jakby sam do siebie. Zaśmiał się, spoglądając na basiora. - Jestem Sidney, młody. - Przysiadł, delikatnie falując długim ogonem. - Wybacz, ale twoja matka jest już bardziej męska od ciebie. - Rzekł, ale tylko tak by on usłyszał. A co jeśli ona by usłyszała, a on dostał w mordę? Nie chciał mieć na pyszczku czerwonego znaczka, woli tatuaże. O właśnie, musi sobie jakiś zrobić. Teraz jednak wyjął tylko z kieszeni jednego papierosa, zapalając go.
Pomyśleć, że to ta sama osoba.

Leth

Leth'cior wzdrygnął się na te słowa. Nie mogło być!
- Kpisz sobie, paniczu?
Spytał równie cicho co Siddy i pokiwał głową. Mógł się spodziewać, że społeczeństwo go znienawidzi! Trzeba to zmienić! Trzeba się zmienić!
- A jeśli jednak nie... Pomożesz mi odnaleźć prawdziwe JA?
Dodał, nie wiedząc nawet, jakie to 'ja' będzie odjechane i koksiarskie.

Sidney

- Nie, nie kpie. - Mało brakowało, a wybuchnął by głośnym śmiechem. Powstrzymał się jednak, skoro on chce się zmienić, to mu pomoże. - W takim razie czas na pierwsze zmiany... ale nie tu, twojej matce się z pewnością to nie spodoba. - Odrzekł, wstając, po czym przyciągając się. - Jeżeli chcesz by Cię szanowano, chodź za mną. - To mówiąc zaczął kroczyć ku pewnemu jezioru, które z pewnością mu pomoże.

Leth

- No... Dobra.
Rzekł, mając w tej chwili w nosie co matula będzie sądzić o jego przemianie. Będzie pił, palił, ćpał... Nie, żartuję! Leasia by go zabiła! Chociaż...
- Prowadź więc.
Dopowiedział wtem, gotów do drogi.

Sidney

Gdy już trochę odeszli od matki Leth'a, Sidney mógł powoli zacząć swój wykład.
- Na początek - Mogę Ci powiedzieć, być żegnał się z tym wyglądem. No chyba, że chcesz by uważali Cię za... osobę innej płci. - Rzekł, przyśpieszając kroku. Niedługo będą na miejscu.

z.t

Leth

A ten niczym uczeń w szkole, słuchał swego nauczyciela i posłusznie dreptał za nim. 'Czyli to koniec z da Vincim?' pomyślał smętnie. A już zdołał pokochać naturę i sztukę! Jakie to... Pedalskie! W końcu wybył za Siddym.

z.t.

Lea

No tak. To w końcu kochaną mamusię się zostawiło. Wadera pokręciła głową, po czym również się oddaliła, mając nadzieję, że zdąży spotkać jeszcze synka i ten nie opuści rodzinnej krainy po raz kolejny w swoim bądź co bądź krótkim życiu. Przynajmniej w mniemaniu Lei.

zt.