Polanka

Hatake

Ziiimmmmnnnoooo : powiedziala trzesac sie : Wyciagnij mnie wreszcie : zasmiala sie, chycila sie go mocno.

//Ok ok :D//

Mack

Otulił ją xD - Mam nadzieję, że ci teraz nie jest zimno, aż tak. Co? - powiedział patrząc na nią.

Hatake

O nieee... : mruknela zamykajac oczy wtulila sie w niego, poczula sie bezpiecznie, jednak po chwili odchylila sie i spojrzala na niego : yyy, przepraszam.. : mruknela puszczajac go.

Mack

Zaśmiał się - przynajmniej ty się do mnie przytuliłaś... Nie krempuj się jestem od dziś twoją przytulanką xD

Hatake

Usmiechnela sie: Przytulas... : zachihotala i wtulila sie w niego, brakowalo jej takiego czegos.

Mack

Nie wiesz jak mi tego brakowao tej twojej grzywki twego śmiechu xD Normalnie czuje się jak w niebie - powiedział z uśmiechem

Hatake

Tulac sie spojrzala na niego : Naprawde? : mruknela z usmiechem.

Mack

A żebyś myślała, jak byłem jeszcze młdy i głupi myślałem że bedziemy razem... Ale tak nie było i nie będzie - powiedział patrząc w niebo

Hatake

Spojrzala na niego, ale zeby nie zobaczyl jej wyrazu pyszczka, wtulila go w jego futro.. *Tez tak myslalam*, ta mysl zawitala jej w tej chwili do glowy.. Zamknela oczy, jeszcze mocniej sie w niego wtulila :Dziekuje..

Mack

Nagle coś mu w sercu zakóło to była miłość był zdziwiony tym...

Hatake

Nie chciala zeby ta chwila sie skonczyla mimo iz to byl przyjacielski uscisk, czula ze jej tego brakowalo, ze teraz czuje sie bezpieczniej.. Musiala zniknac zeby sie o tym dowiedziec, musiala przezyc to co ja spotkalo gdy odeszla.

Mack

Ała - powiedział po chwili zrozumiał co znaczyło te ukucie...

Hatake

Cos sie stalo? : spytala lekko zdziwiona zachowaniem wilka, spojrzala na niego, nie bardzo rozumiac.

Mack

Zrozumiałem że kogoś kocham i to bardzo... I to jestes ty - powiedział

Hatake

Kochasz? : zrobila wielkie poczy i puscila go odsuwajac sie nieco : Kochasz? : powtórzyla patrzac na niego, na jej pyszczku bylo widac lekki strach przed czyms nowym, a zarazem tak starym.

Mack

Kocham - powiedział twierdząco. Zdziwił się jej reakcją

Hatake

Um.. ale.. przeciez : jąkala sie.. : Nie boisz sie? : dodala cicho, nikt naprawde nie wiedzial jak to bylo z jej partnerem, dlaczego zginał.. Nie pamieta czy moze juz mowila o tym Mackowi.. Nie pamietala , ale wiedziala , ze gdyby wiedzial prawde nie chcialby jej znac.

Mack

Nie Boję się, ale jestem zdziwiony dlaczego ty się boisz...

Hatake

Ja.. ja.. - jakala sie znow.. : Nie boje : mrknela: To znaczy.. Naprawde mnie kochasz? : nie mogla uwiezyc ze jeszcze kiedys to poczuje, ze jeszcze kiedys ktos mogl sie nia zainteresowac, po tym co zrobila i jak wygnali ja ze stada, jak znalazla sie tutaj.

Mack

Jeżeli bym cię nie dażył miłością nie mówił bym tego... Tak naprawde cię kocham wprost szaleje!