Polanka Wiewiórek.

Wisielec

Wilk spojrzał z wolna na niebo nie znajdując żadnej ciekawszej czynności, którą mógłby wykonać. Jeżeli tak ma wyglądać jego nowe życie to on się nie pisze, gdzie akcja, gdzie wybuchy?
Może w sumie lepiej było tam, gdzie go nie chcieli?
I nad tym nie miał zbytnio czasu, by się zastanowić, gdyż do jego i tak nie najlepszych patrzałek doszła informacja, że ktoś znajduje się w pobliżu. Znaczy, zobaczył wilka. Jasny taki, raczej nie szczenię, długie jak uj uszy.
Przez krótką chwilę wilk zastanawiał się czy powinien coś powiedzieć, ale po chwili zrezygnował, spoglądając tylko jak Whiskey się do niego zbliża.

Whiskey

Samiec przystanął nieopodal, zaraz jednak ruszył znowu w kierunki wilka. A co, jak to mówią - yolo.
- Dzień dobry - zagadnął niezbyt głośno, jak to miał w zwyczaju, nasz dzisiejszy bohater towarzyskości. Więcej nie zdołał niestety wymyślić, toteż jedynie usiadł obok Wisielca - nie za blisko, nie za daleko - i zastanawia się, czy ten w ogóle mu odpowie. No bo przecież mógł go zignorować. A wtedy będzie musiał iść szukać przyjaciół gdzieś indziej, a to ci dopiero niedogodność.

Wisielec

Kiedy wilk był już wystarczająco blisko ten miał okazję, by zlustrować go wzrokiem i przydzielić do jednej z kategorii. Robił tak za czasów, kiedy na jego widok inni wzdrygali, albo opuszczali miejsce. Ah, piękne chwilę. Podział był mniej więcej taki: Ci odważni, Ci odważni i duzi - do nich nie podchodzić, mogą służyć jako materiał do zabawy i z pewnością mogą służyć jako materiał do zabawy. Teraz jednak, gdy był zwykłą jednostką i nikt o nim nie słyszał dawna skala nie miała prawa tu egzystować, była nieaktualna. Oni zawsze muszą coś utrudniać, kurde.
- Witam. - ozwał się tylko niskim, spokojnym tonem, nie dając sobie poznać, że próbuje teraz przeanalizować wilka na wszelkie możliwe sposoby.

Whiskey

Samiec tylko nerwowo poprawił ogon i spojrzał na wilka, z którym rozpoczął rozmowę. Chcąc nie chcąc, wypadałoby to teraz jakoś kontynuować.
- Ładny dzisiaj dzień, ciepło jak na styczeń - powiedział i aż uśmiechnął się do siebie w myślach. No, wyszło w miarę składnie. Gorzej, że bardzo szablonowo. - Jestem Whiskey - dodał. No tak, przecież przedstawić się też trzeba.

/ukradłam zwykłą klawiaturę, ale mogę zanikać. ;-;/

Wisielec

/Daaaaaamn, wybacz opóźnienie. DDD: /

Wilk popatrzył zimno na basiora, przez krótszą chwilę nie odpowiadając na jego słowa - mimo, iż był w niego dość intensywnie wpatrzony.
- Ta, możliwe. - odrzekł w końcu po jakimś czasie, wciąż nie spuszczając z niego wyblakłego wzroku.
Słysząc jego imię pozwolił sobie na lekki uśmiech - dobre wspomnienia i w sumie tyle, to nie tak, że od razu lubi osoby które przypominają mu czasy młodości.
- dość... nietypowe imię. - nie chciał wyrażać jednak zbytnio swej aprobaty, więc to jedyny komentarz, który wydobył się z jego ust.
- Ja natomiast zwę się Wisielec, miło poznać - Potępiany czy nie, o dobrym wychowaniu zdawał się pamiętać nadal.