Stara polana

Zoe

Zoe spojrzała na białą wilczyce rzucającą śnieżką. Sama miała ochote sie pobawić ale nikogo nie znała i była nowa. Z tęsknotą patrzyła n wilki bawiące się. Ale nie chciała by ktoś zaczął coś podejrzewać więc znowu zaczeła udawać że czyta książkę co jakiś czas patrząc na wilczyce.

Sherry

Wilczyca zaskoczyła ją. Kiedy kula śnieżna uderzyła w nią, zaparło jej dech. Co to miało być? Zmrużyła oczy i przyjrzała się jej.
- Nie. Po prostu podziwiam twoje nispotykane futro. - odparła benzamiętnie. Otrzepała się z drobinek śniegu, które wczepiły się w sierść. Po wpływem impulsu, ubiła kulkę. Co ja wyrabiam?! - zastanowiła się, mimo to rzuciła w Kaise celując tak, by nie trafić w pysk.

Zoe

Widząc jak wilki rzucają się śnieżkami Zoe delikatnie zaczeła robić śniegową śnieżkę. Ale co dalej? Nikt jej nie zna jak rzuci w którąś z wilczyc te mogą się obrazić. Smutno było tak siedzieć samemu. Ale po chwili by sie nie nudzić wzieła patyk i zaczeła nim wymachiwać jak różdżką. Gdy to robiła przez przypadek odsłoniła tytuł swojej książki. Był to ,, Magia dla początkujących".

Kaisa

Kaisa zupełnie nie spodziewała się odwetu ze strony wilczycy i kulka wylądowała dokładnie na jej grzbiecie. Wilczyca wstała i otrzepała się ze śniegu, który rozsypał się po jej sierści. Popatrzyła na Sherry - wyglądała na zaskoczoną rzucaniem śnieżkami, co Kaisę bardzo zdziwiło. Przekrzywiła łeb i zapytała:
- Nigdy się tak nie bawiłaś?

Zoe

Zoe nie wytrzymała. Rzuciła śnieżką w wilczyce która właśnie się otrzepywała. Ale po chwili zrozumiała że popełniła błąd. Podbiegła do niej i powiedziała starając się jak najszybciej otrzepać nieznajomą z tego co w nią rzuciła:
-J-j-ja-a-a prze-p-praszam c-cie bardz-dz-o-jąkała się.

Sherry

Ukryła śmiech.
- Kilka razy, lecz nie było to zbyt miłe. - kątem oka zauważyła poruszenie. Uśmiechnęła się. - Muszę przyznać, że zaskoczyłas mnie. - poruszyła ogonem nieświadomie formując kolejny pocisk.

Zoe

Zoe trzęsła się ze strachu. Co powie tamta wilczyca? Rzuciła w nią śnieżką a sie nie znają. Usiadła na śniegu dygocąc dalej i czekając na ciąg dalszy tej całej historii.

Kaisa

- Mało która zabawa należy do przyjemnych - odpowiedziała. Poczuła nagle, że kolejna śniegowa kulka uderza o jej bok, a zaraz ktoś zaczął tykać ją łapą, otrzepując ze śniegu. Kaisa odruchowo odskoczyła, strosząc sierść na karku, a jej szaroniebieskie oczy momentalnie przeniosły się na czarną wilczycę. Wyglądała na przestraszoną, więc Kaisa powiedziała. - Spokojnie. Nic się nie stało.

Zoe

-Naprawde nie chciałam tylko smutno samemu siedzieć-powiedziała i zwiesiła głowę.
-A przy okazji jestem Zoe-powiedziała cicho bo wiedziała że mało kogo to obchodzi jak ona ma na imie.

Sherry

Podeszła do nich. Szturchnęła łapą czarną wilczycę.
- Coś się stało, Zoe? - zastanowiła się, dlaczego jest przerażona. Nieraz widziała wilki, które były niepewne, ale ta miała w sobie coś, co ją zaciekawiło. Nie potrafiła powiedzieć co.

Kaisa

- Naprawdę nic się nie stało, nie tłumacz się - odpowiedziała. Kaisa lubiła szczenięta, więc na jej pysku pojawił się cień uśmiechu. Szczeniaki były jednym z niewielu, co potrafiło ją rozweselić. Uniosła łapę i pogłaskała małą po czarnym łebku. Dodała. - Ja jestem Kaisa.

Zoe

-Witam Kaisa-powiedziała już pewnie. Później zwróciła łeb w strone drugiej wilczycy:
-Nie nic sie nie stało. Acha i możesz sie mi przedstawić bo jak wiesz ja jestem Zoe.

Sherry

Na moment zaskoczyła ją odpowiedź Zoe.
- Sherry. - podniosła wzrok na Kaise. Uśmiechała się. Usiadła wpatrując się w przestrzeń pomiędzy wilczycami. Ołowiwane chmury przyprawiły ją o dreszcz.

Kaisa

Cofnęła łapę, którą wcześniej głaskała Zoe po głowie. Machnęła puszystym ogonem i owinęła nim grzbiet i tylne łapy. Chłód bijący od ziemi dawał jej się we znaki, a przy ruchu jej kity w powietrze wzniósł się obłoczek śnieżnych drobinek.

Zoe

-Ojej!-krzykneła Zoe.
Zapomniała wziąć swoją księge. Była dla niej bardzo cenna. Pobiegła po nią i wróciła trzymając ją w zębach. Popatrzyła na wilczyce.

Kaisa

Z powrotem położyła się na śniegu i podwinęła pod siebie przednie łapy. Dokładnie opatuliła się ogonem. Powiodła wzrokiem za młodą wilczycą, a kiedy ta wróciła z księgą, Kaisa zerknęła na nią krótko. Mała wyglądała na bardzo przywiązana do tego woluminu.

Zoe

Zoe popatrzyła na Kaise i usiadła.
-Miła jesteś-powiedziała po czym otworzyła księge na rozdziale ,,Eliksiry-podstawy".

Kaisa

Nie chciała przeszkadzać Zoe w czytaniu, więc tylko położyła pysk na ośnieżonym podłożu i wbiła wzrok w młodą waderę, a raczej w księgę, którą zaczęła czytać. Nie chciała jednak, by wyglądało to nachalnie.

Zoe

Zoe wzieła fiolkę i wsypała do niej troche żniegu i jakiś magiczny proszek. Niestety nie mogła zrobić eliksiru gdyż jest jeszcze za młoda na bycie szamanem lub magiem. Rozczarowana zwineła się w mały kłębek i cicho zawyła ze smutkiem.

Kaisa

Z zaciekawieniem i lekkim zdumieniem obserwowała poczynania małej Zoe. Kiedy ta zwinęła się w kłębek i zawyła, Kaisa uniosła łeb i przyjrzawszy jej się z uwagą, zapytała:
- Co się stało?