Stara polana

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się lekko.
- Szczerze mówiąc to już jestem Alfą... - mruknęła cicho. Yeah, w końcu osiągnęła swój cel. Ahaaa! Bójcie się wilki, mwah.
- Mam lepszy pomysł. Gdy skończycie aktualną obradę ja zwołam swoich Radnych i spotkamy się wszyscy - Starszyzna i władza. Co Ty na to? - powiedziała ochoczo.

Akeli

- No to gratuluję!
Zawołała wesoło i zaczęła bić brawo. Po chwili się ogarnęła i usiadła, jak grzeczny szczeniaczek.
- No więc... Sądzę, iż jest to doskonały pomysł.
Powiedziała z uśmiechem wadera i zerknęła w niebo. Powietrze było chłodne, nie padał deszcz... Niedługo powinien spaść śnieg...

Naomi

Nagle zza krzaków wyłoniła się Naomi. Dawno jej tu nie było. Postanowiła odnowić stare przyjaźnie i nawiązać nowe. - Burczy mi w brzuchu - pomyślała. Nie chciało się jej jeść, ale możliwe, że ta informacja po prostu nie doszła jeszcze do mózgu. W każdym razie... podeszła do koleżanek i przywitała się kiwnięciem łba.

Viktoria

Z początku Viktoria nie przejęła się nadejściem Naomi. Jednakże była to okazja do "pochwalenia się" zdaniem testu. Dobrze, że nie widać teraz pyska wadery. O tak, malował się na nim lekki szyderczy uśmiech.
- Oj, jakże się cieszę, że wróciłaś! - kłamstwo. - Cóż, przyszłaś idealnie by usłyszeć wspaniałą nowinę - dla Magiczki. - Otóż zostałam Alfą Naszej kochanej Wody! - powiedziała wesoło.

Akeli

Wilczyca spojrzała na Viktorię. Ech... Jej zachowanie nie było dobre.. Viktoria w pewnym sensie chciała się wywyższyć i pokazać Naomi, że jednak mogła dojść do aż tak wysokiego stanowiska w watasze. Akeli westchnęła. Nie będzie się odzywała, bo nie chciała mieć na pieńku z Alfą Wody.. To by nie było za ciekawe.

Wenus

Wenus weszła pewnym krokiem na polanę.
-Chyba jestem tu sama- mruknęła cicho pod nosem.
Zmęczona wilczyca usiadła pod jednym z drzew.
-Hmm. Tutaj chyba jeszcze nie byłam- mówiła sama do siebie. Położyła się i zaczęła nucić piosenkę, przy czym nieświadomie machała końcem ogona.

Viktoria

Viktoria spojrzała na Akeli. Wywyższanie się? Tylko przy Naomi, ponieważ z całego serca jej nienawidzi. Ta wadera, która tak bardzo starał się nie dopuścić Magiczki do władzy - po prostu przegrała. Ot, co. Ale akeli nie musi się martwić. Viki ją będzie lubić na dobre i na złe. ;3

Wenus

Wilczyca wstała i wesołym krokiem szła naprzód nucąc ciągle piosenkę.
- Hmm. Ale jestem głodna- pomyślała, lecz szła dalej.
- Tak dawno nikogo nie widziałam- szepnęła cicho, lecz głodna wilczyca nie zastanawiała się dłużej o tym kogo kiedy widziała, a kogo nie...myślała tylko o tym, że musi coś zjeść.

Carly

Spośród chmur na białym, zimowym niebie wyłoniła się szara postac. Za nią dwa gołębie. Nie było jej tu tak dawno. Ale były jej gołębie. Więc niemalże tu była. Ale to nie to samo. Wróciła do swej krainy. Nie mogłaby jej opuścic. Wzywały ją obowiązki córki Alfy. Jej wataha się odrodziła. Bezkrólewie panowało, gdyż nie mogli znaleźc Fabiano, prawowitego rodu. Znaleźli. Ale i ona ma swoje królestwo. Teraz szukają innej, a ona im pomagała. Dojrzała. Wyrosła. Zmieniła się. Miała wielkie ambicje dotyczące swej watahy. Jest bardziej kreatywna, mniej dziecinna. Mimo to nadal jest taka, jaka była. Carly powróciła.
Wylądowała miękko na trawie, podchodząc do grupki zebranych wilczyc. Skinęła łbem Naomi, skinęła łbem Akeli. I siedzącej nieopodal wilczycy. Popatrzyła swymi odwiecznymi, niebieskimi, dużymi ślepiami na Viktorię. Nie czuła nienawiści, wściekłości, zawiści. Mimo tego wszystkiego. Chciała służyc watasze, obojętnie na jakim stanowisku. A skoro taka jest wola Kronosa, niechże i Magiczka prowadzi rządy. Ona się podporządkuje. - Asake, Viktorio. Gratuluję zdania testu, Alfo - uśmiechnęła się delikatnie, po czym skłoniła tak, że złote pasma tknęły śnieg. Długie, niecięte od długiego czasu, złote pasma..

Wenus

-Witaj-powiedziała Wenus do wilczycy. Podeszła do niej energicznym, krótkim krokiem i z ciekawością czekała na odpowiedź. Jej głód w tym momencie zniknął, może dlatego, że dawno z nikim nie rozmawiała...może

Carly

Zerknęła na Wenus, a zaraz potem ponownie na Viktorię. - Pozwól, że porozmawiamy później, młoda wilczyco - rzekła do szarej samicy dość cicho. Nie chciała być niegrzeczna, więc jej ton głosu był możliwie przepraszający i łagodny, przyozdobiony nadal uśmiechem.

Wenus

Skinęła lekko łbem, było jej trochę smutno, ale nadal miała na pyszczku uśmiech... Odeszła kilka kroków dalej nucąc inną to znowu piosenkę.

Viktoria

Wadera spojrzała na lądującą Carly. Zaraz... Carly! Viktoria uśmiechnęła się lekko.
- Asake, Carly. Dziękuję - powiedziała spokojnie. Gdy zobaczyła jak Beta się jej kłania zachichotała delikatnie. - Ależ nie kłaniaj mi się! Czuję się wtedy... dziwnie - dodała wesoło i spojrzała na Akeli. No to władzę mamy w komplecie... No, Assire'ego nie ma.

Carly

- Szacunek i kultura do najwyżeszej przedstawicielki hierarchii tego wymaga. Mam nadzieję, że poprowadzimy naszą watahę ku świetności. Ja niestety, musiałam ją opuścić na kilka długich miesięcy. Moja rodzinna wataha powstała niczym z popiołów, musiałam im przewodzić jakiś czas. Ale teraz wróciłam i mam wiele pomysłów na to, jak Wodę ulepszyć - bezkrólewie Watahy Błękitnego Księżyca sprawiło, iż dojrzałam znacznie. Cały czas o wszystkim informowały mnie moje gołębie, więc.. czy to prawda, że straciliśmy Szamanów? - zapytała.

Viktoria

Viktoria wysłuchała przemowy Carly.
- Tak, niestety ich straciliśmy. Jednakże to nie problem - jest wiele wilków, które chcą być... magiczne. A Szaman też tej magii trochę w sobie ma... W ostatnim czasie dołączyło do Nas sporo wilków, które chcą być Magami. Coś ostatnio popularne stało się to stanowisko... - uśmiechnęła się ponownie. - [i]Niezwykle się cieszę, że Ty również masz jakieś pomysły. Może zechcesz je przedstawić na obradzie, na której będą przedstawiciele wody jak i Wiatru?[/u] - zaproponowała.

Carly

- Oczywiście! Chętnie to zrobię. Zdradź mi tylko, kiedy jest ta obrada - rzekła ze śmiechem. Tak. Dojrzała, ale i została taka sama. To dobra odmiana, niżby tamta dziecinna, prostolijna Carly, która wiedziała wszystko o wszystkim, ale jednocześni nic o niczym..

Viktoria

- Razem z Akeli postanowiłyśmy, że po zakończeniu obrady w Wietrze. Zbierzemy Naszych Członków Rady Starszych i spotkamy się wszyscy, aby odnowić sojusz oraz podać jakieś pomysły dla odnowienia obu Watah - odpowiedziała spokojnie.

Carly

Samica skinęła łbem, po czym zamachała ogonem z uśmiechem. Tak. Jej plany mają szansę na spełnienie. To dobrze. - W porządku. Postaram się zjawic. Teraz idę zwierdzac resztę krainy, kto wie, ile się zmieniło.. - rzekła to i rozłożyła skrzydła, zaraz szybując w przestworzach.

z.t

Wenus

Wenus przyglądała się z daleka rozmowie wilczyc. Po czym postanowiła pójść w inne miejsce aby zobaczyć jak zmieniła się kraina od jej ostatniej wizyty...

Akeli

Wilczyca spojrzała na Carly i uśmiechnęła się do Niej.
- Przepraszam Cię Viktorio bardzo... Ale mam coś do zrobienia. Jak skończę, to cię odnajdę i omówimy resztę do końca.
Powiedziała, po cym przytuliła Ją i odwróciła się. Zaczęła iść przed siebie, w stronę gór. Ach, będzie ciekawie!

z/t