Arena Diabełka

Kain

- Niech zgadnę, to twoja matka? - uniósł jeszcze wyżej wargi, widząc szczeniaka. Ogon zabujał się na boki. Nie mógł teraz nad sobą zapanować.

Charlie

- Trafny strzał - odrzekła krótko patrząc przelotnie na Kaina. Była zbyt zainteresowana oglądaniem wyczynów jej matki i wilka. Zastanawiała się jednak, czy Alayna może narażać życie szczeniaka w taki sposób.

Alayna

Zatrzymała się na równych łapach. Stała prosto, nie odczuwała ogromnego bólu. Pokazała swój rządek kłów. Usiadła na środku areny czekając na kolejny jego ruch, zaintrygował ją jego sposób walki.

Kain

Zacisnął mocniej kły. Przecież to tylko szczenię. A matka nie reaguje? - Wiesz, większość rzeczy które robię są trafne. - powiedział, zerkając w stronę wilczycy. Dawno nie smakował wilczej krwi.

Alayna

Charlie zapewne uważała, że Alayna nie spostrzegła obok niej basiora. Myliła się, dyskretnie spoglądała na nich, była w każdej chwili gotów obronić swej córki. Nie była, aż tak zła matką by pozwolić na jej krzywdę.

Ray

Był cały we krwi, w swojej krwi. Miał mnóstwo głębokich ran, ale nie zważał na to choć ból był ogromny. Nie podda się. Pochylił się lekko, jedną łapę miał zgiętą ponieważ nie mógł na razie na niej ustać. Stał bokiem do wilczycy i warczał groźnie. Warkot przeplatał sie z szybkim płytki oddechem. Cofnął się bardzo daleko od wilczycy i stanął pewnie na łapach. Rozpędził się biegnąc tak szybko w jej kierunku jak jeszcze nigdy dotąd. Wyskoczył i wiedział, że tym ruchem zrobi sobie dużą krzywdę, ale też nie pozostawi Alayny na równych łapach. Uderzył swoim łbem w jej a konkretnie w miejsce, w którym miała centralny układ nerwowy. Usłyszał trzask. Jego ciało przeturlało się po ziemi za wilczycą. Na pół teraz leżał a na pół stał. Z jego łba w miejscu, w którym ją uderzył leciała krew. Było rozcięcie. Dość poważne. Jednak dalej był gotów walczyć. Czekał na efekt.

Charlie

- Interesujące - rzuciła oschle w stronę wilka, siedzącego tuż obok niej. Przejechała pazurami po ziemi, robiąc długie wgłębienia w glebie. Przyglądała się walce.

Kain

- Bardzo lubię szczeniaki..w kilku przenośniach. - właśnie bezpieczna odległość małej została zachwiana, zaczął się zbliżać. Może to była prowokacja do walki? Matki zawsze bronią swoich młodych.

{fabuła.}

Charlie

- Wiesz, ja mam ciekawsze zainteresowania. Masz jakieś skłonności ped... - ugryzła się w język. Spojrzała na Kaina. 'Czyżby miał ochotę na walkę?' myślała. Zrobiła kwaśny uśmiech, po czym zacisnęła kły.

Alayna

Wstała, lekko skinęła łeb ku wilkowi. - Koniec na dziś... - mruknęła. Wróciła na miejsce obok córki. Spojrzała przelotnie na basiora obok. Nie przypadł jej do gustu już z wyglądu.

Kain

Niezwykle zabawna myśl przeszła mu przez łeb. - Cóż, może masz jeszcze siłę na walkę? - zmrużył nieco ślepia. Miała dużo ran, i to go tak ciągło.

Alayna

Spojrzała na niego przelotnie - Raczej nie, musisz się bez tego obejść. - wymamrotała pod nosem do basiora. Powróciła do wcześniejszej postawy. Oblizała swoje kły z krwi wilka. Westchnęła pod nosem.

Ray

Musiał chwilę odpocząć. To było dość wyczerpujące w końcu był jeszcze tylko szczeniakiem a i tak całkiem dobrze sobie poradził. Próbował się dźwignąć na łapy.

Kain

- Często widoczna wada uboczna u samic, macierzyństwo i strach. - wymamrotał pod nosem. Nigdzie nie można powalczyć. Nigdzie. Zatem zaczął odchodzić w swoją stronę, chodź tak go ciągła ta krew.

Alayna

Położyła się wygodnie, obwinęła się swym ogonem. Położyła swój łeb na łapach, przymknęła oczy po czym usnęła.

Charlie

Podeszła w stronę Ray'a. Stanęła przy nim i patrzyła na niego przez chwilę jak zahipnotyzowana
- W porządku? - zapytała cicho. Walka była na prawdę wyczerpująca. Szczególnie dla młodego wilka.

Kain

Wyszczerzył nagle kły. Zbyt chciał tej krwi. Była taka znajoma. Ziemia zaczęła powoli pękać, odwrócił powoli łeb. - Zwiewaj. - warknął do szczeniaka.

Ray

- T...tak. - odparł i podniósł się choć sprawiło mu to wielki trud. Nie chciał wyjść na słabeusza prze wilczycą. Spuścił wzrok, czuł się przegrany. Krew kapała z jego ciała na ziemie. Marny widok, skatowanego szczeniaka. Jeszcze większy ból porażki. Spojrzał na wilka, który warczał i zaczął warczeć na niego głośno.

Charlie

- Byłeś bardzo dzielny - powiedziała stanowczo, wciąż na niego patrząc. Zaimponował jej swoim zachowaniem. Nie uważała go za przegranego. Odwróciła się, słysząc warknięcie. Nie wiadomo dlaczego, Kain źle działaj na jej nerwy. Odwarknęła.

Ray

Zerknął na nią i delikatnie się uśmiechnął nie odrywając jednak wzroku od Kaina. Miał się na baczności. Pewnie długo by z nim nie powalczył w tym stanie, ale czuł, że On nie ma dobrych zamiarów.