Arena Mentorki Eleny

Yenn

Yenn trochę się speszyła, była albowiem dziwnym wilkiem.
Yhmm.. Zapewne zapadłabym się pod ziemię, znaczy nie dosłownie tylko po prostu bym się przyczaiła, bo skoro było było tam dosyć ciemno i gęsto wszystkiego zakamuflowałabym się w otoczenie. Potem gdybym się zaczaiła to za nimi, no i bezszelestnie. Potem ''rzuciła'' dalej i w inną stronę kamienia by odwrócić ich uwagę. Gdyby się odwrócili pociągnęłabym za ogon jednego i momentalnie odskoczyła na bok by odpić się od drzewa. Przy szybkim locie po prostu bym jednego znokautowała, a jak bym wylądowała na ziemie był by tamten oszołomiony na jakiś czas więc został ten który od razu atakowała. Hmm. Wykończyłabym go sprytem , ale przed atakiem mam jedno pytanie. Miałabym ich zabić?-powiedziała i pod koniec spytała.

Elena

- Tak bo inaczej oni zabiją ciebie. Ale wreszcie sie doczekałam! Jeszcze dobrym wyjsciem byloby wdrapanie sie na drzewa i rzucanie sie po kolei na jednego i drugiego skrecajac im karki. - odparła spokojnie.

Yenn

Wilczyca pokiwała łbem, właśnie! Tej opcji jeszcze nie rozważyła, dlaczego?
No więc drugiego jak już powiedziałam wykończyłabym sprytem. Kilka manewrów w powietrzu i skutecznych ataków. Potem gdyby padł zrobiłabym swoje, zabiła jego. Następnie tego drugiego którego powaliłam wcześniej. -dodała.

Elena

Elena uśmiechnęła się lekko.
- Teraz dobrze. Pamiętaj żeby zawsze mieć oczy dookoła głowy. I jeśli taką opcje wybierzesz, to muisz działać szybko zanim ten trafiony kamieniem się pozbiera. Wszystko szybko i zdecydowanie, pewnie, bo nie masz czasu a zastanawianie się. I pamiętaj, w takiej walce nie ma litości. Jesteś wojownikiem - zabijasz wrogów, by twoje stado przeżyło. - dodała tylko. - Więc co robi wojownik w walce? - zapytała by sprawdzić, czy przekazana wiedza dotarła i została zapamiętana.

Yenn

Walczy pewnie, szybko i nie ma litości dla przeciwnika.-powiedziała zastanawiając się jednocześnie czy czegoś nie pominęła, ale jej zdaniem było to już wszystko. No tak, Yenn musi teraz być uważna by kolejny test był zaliczony.

Elena

- Bardzo dobrze. Pamiętaj też o wykorzystywaniu w walce tego co masz dookoła siebie. - dodała i uśmiechnęła się z zadowoleniem. - Tak więc teraz jestem zdania, iż będziesz gotowa. Ale najppierw trening w walce. No to jazda, atakuj. - powiedziała stając pewnie na ugiętych i lekko rozstawionych łapach.

Yenn

Yenn kiwnęła łbem. Stanęła w pozycji do ataku i pochyliła łeb w dół, patrzyła na Elenę z spuszczonym wzrokiem, widząc własne oczodoły i ''czoło''. Obnażyła swe kły i napięła wszystkie mięśnie. Namiętnym i szybkim krokiem ruszyła ku wilczyc i w ostatniej chwili uchyliła się i odskoczyła w bok. Zaatakowała ponownie i szybko, gdzie. Tam gdzie jest łączenie barków i zatopiła tam swe kły, na Yenn szczęście nie zrobiła to tak by Beta ucierpiała. Nie chciała tego, lecz zrobiła to chyba skutecznie.

Elena

El nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Znając ten atak wiedziała jak się zachować. Ogonem chwyciła obie tylne nogi Yenn i szarpnęła tak, aby wilczycy znalazła się blisko łap bety a sama przechyliła ciało i całym jego ciężarem padła na nią wgniatając ją w ziemię.

Yenn

Yenn, już była przygotowana na to. Momentalnie owinęła się ogonem o jej ogon i pociągnęła z całych sił do tyłu. W skutek czego miała kilka sekund na uwolnienie się. Uwolniła jedną przednią łapę, którą szybko odepchnęła ciężar z drugiego łapska. Potem zrobiła coś w stylu kołyski, taki łuk ze grzbietu i przechyliła ciężar ciała na Betę, odpychając ją obydwoma wolnymi przednimi kończynami, o klatkę piersiową. Teraz była na nią, przygniatając każdą część ciała jedną ze swoich łap, nawet ogon swoim ogonem.

Elena

Biała uśmiechnęła się figlarnie i chwyciła zębami Yenn za skórę na karku i uwolniła jedną z łap kopnięciem. Szarpnęła łbem w dól a nogą podbiła ciało Yenn tak, że przeleciała ona nad betą a ona sama wstała i warknęła gardłowo, niezwykle nisko. Jeśli Yenn myśli, że to koniec treningu to się myli. El postanowiła wyszkolić ją tak dobrze, jak to możliwe. Niemniej jednak ataki Yenn były teraz lepsze, bardziej przemyślane i nie bez sensu. Było widać, że się czegoś pożytecznego nauczyła.

Yenn

Gdy dotknęła jedną łapą ziemi, odwróciła już resztę ciała w powietrzu. Bąknęła coś pod nosem i ruszyła do kolejnego ataku. Tym razem nie biegła w stronę wadery, a w bok areny. Gdy była kilka susłów od muru, wybiła się w powietrze i odbiła od ściany. Uformowała w ''locie'' ciało w stylu podobnym do strzałki, co dodawało jej prędkości. Potem momentalnie rozłożyła łapy i wylądowała na plecach Bety, po czym przedźwignęła ją i pociągnęła za sobą na ziemię.

Elena

Dziwne by było, gdyby beta po ataku z taką siłą nadal stała na łapach. Niemniej jednak uchyliła się. Niestety, Yenn i jej sięgnęła. W związku z tym biała grzmotnęła bokiem o ziemię. Natychmiast się podniosła i nie czekając aż jej uczennica się pozbiera, natarła na nią z furią. Z pełnym impetem uderzyła barkiem w jej bok i już po chwili stała nad nią przygniatając ja do ziemi łapami. Przez chwile jeszcze miała obnażone kły ale po chwili uśmiechnęła się pogodnie i zeszła z wilczycy.
- Teraz walczysz o niebo lepiej. Czujesz i widzisz różnice? - zapytała siadając i potrząsnęła łbem by zrzucić z sierści kurz i grudki ziemi.

Yenn

Yenn podniosła się zwinnie i otrzepała futro z kurzu.
No tak, dawniej nie umiałam jeszcze odnaleźć w sobie techniki walki, no i za długo się zastanawiałam nad danym ruchem-powiedziała i uśmiechnęła się pogodnie.

Elena

- W takim razie zgłoś się do Samuela na test. Wyślę do niego wiadomość o zakończonym treningu więc będzie wiedział co i jak kiedy się pojawisz. - powiedziała i wyciągnęła pergamin oraz duże pawie pióro. Napisała list i gdy na jej ramieniu wylądował żółty ptak zwinęła ów pergamin i podała ptakowi. Ten wzbił się w powietrze i zniknął wilczycom z oczu ponad koronami drzew.

Yenn

Dziękuję, po raz kolejny za treningi-powiedziała i uśmiechnęła się. Wstała powoli i zastrzygła uchem.. Miała już iść, ale nie jedna rzecz!
A jak się teraz żyje, jako Beta i nie tylko-spytała patrząc na Elenę z uśmiechem.

Hiretsuna Shinigami

Wtem w oddali Areny za plecami Yenn zjawił się Hiretsuna. Jego mgła zmyła zapach a wiatr leciał i tak w jego stronę. Puścił oczko Elenie po czym zamknął ślepia. Kiedy je otworzył jego puste białe ślepia były czerwone a źrenice tak wąskie niczym kocie. Jego macki posiadały teraz dłuższe pazury a same uszy wilka na końcach były rozdwojone. Z paszczy wilka wystawały ku ziemi dwa białe kły. Wilk bezgłośnie wyskoczył w powietrze. Zniknął. Zamiast niego została unosząca się kupka kruczych piór. W końcu pojawił się w powietrzu dwa metry od Yenn. Robiąc śrubę spadł na nią i przygniótł ją do ziemi.
- Zaskoczenie to podssssstawa. - syknął i zaśmiał się pogodnie. Jednak nie puszczał jej. A swymi łapami i dodatkowymi mackami unieruchomił jej kończyny, ogon i szyję.

Elena

Elena zaśmiała się wesoło i doskoczyła do Hiretsuny.
- Dokładnie. Jeśli chcesz, możesz jeszcze potrenować z Hiretsuną. Jest nietypowym przeciwnikiem i na pewno cię zaskoczy... - Cmoknęła go w policzek i nagle chwyciła za łapy przednią i tylną ale te najbardziej od niej oddalone. Pociągnęła je ku sobie tak, by demon upadł na swój bok.

Yenn

Yenn wygramoliła się spod niego w chwili gdy Elena go ''odciągnęła''.
W sumie to czemu nie?-powiedziała i wstała, a na pysku miała wciąż uśmiech. No cóż, Hiretsuna i Elena byli najbardziej sympatycznymi wilkami jakie znała.

Hiretsuna Shinigami

Basior kichnął śmiesznie przez piasek który uniósł się wraz z tym jak ten spadł na swój bok. Wstał i uśmiechnął się.
- No cóż. Jeśli chcesz to moge, jednak musisz wiedzieć na co się piszesz. - oznajmił a na pocałunek Eleny uśmiechnął się dodatkowo. Usiadł sobie no bo w końcu na trening z Yenn musi zregenerować siły swoje i siły mgły. Wyjął skórzany bukłak i upił z niego kilka łyków. Niewajemniczoni nie chcą wiedzieć co jest zawartością bukłaka.

Yenn

Zgadzam się, rany mi też nie są straszne. Od tego jest Wojownik by ćwiczyć i ćwiczyć!-powiedziała wilczyca z uśmiechem i popatrzyła w niebo z dziwnym i mieszanym wzrokiem. Jaki ten świat jest.. Hmm dziwny?