Arena Mentorki Eleny

Elena

- Świetnie Yenn! Pamiętaj, napręż mięśnie a łatwiej będzie ci się utrzymać. - powiedziała przenosząc wzrok na wilczycę. Na prawdę nieźle jej szło. Kolejni uczniowie, którzy ruszą tymi śladami co ona.

Yenn

Yenn posłuchała rady i naprężyła swe mięśnie. No kula zaczęła powoli zwalniać. Wadera zamknęła ślepia na chwilkę i wciągnęła powietrze ze świstem. W końcu je otworzyła, a świat był taki zmieszany. Kula już prawie zahamowała całkiem, aż w końcu już w ogóle się nie kręciła. Puściła kulę i usiadła. Zamerdała gwałtownie ogonem.

Elena

- Rewelacyjnie! - klasnęła w łapy. - Dobrze. Powiedz mi, walczyłaś kiedyś? - zapytała siadając obok niej. To było jedno z najważniejszych rzeczy, umiejętności i ich zastosowanie w walce. W tym zawierała się wiedza, rozsądek i spryt. El chciała sprawdzić czy umie wykorzystać to co wie.

Yenn

Hmmm-zamyśliła się na chwilkę.
Dawno walczyłam i jako małe szczenię i jako dorosły-powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Skurczyła trochę jedną z łap gdyż ma tam trwałą bliznę. Rozszarpana łapa od spodu to wielki ból, ale Yenn już go nie czuje... Na żadnej z łap. Musiała zwalczać ten ból ćwicząc na metalowych przedmiotach. I tak to wyszło.

Elena

- W takim razie proszę bardzo, atakuj. - ustawiła się gotowa do odparcia ataku. W razie problemu zawsze mogła ją powalić na ziemię i przygnieść ją do ziemi do momentu aż ochłonie. Jej ciało było wytrenowane, mięśnie były jak ze stali i dobrze wiedziała czego się spodziewać.

Yenn

Yenn wstała i napięła swe mięśnie.
Ja mam atakować??? Jeszcze mistrzynię?-pomyślała. No to dobra.
Zaczęła powoli, i lekko ją okrążać. W końcu stanęła i uśmiechnęła się dziwnie. Zaczęła biec w jej kierunku ale nagle wybiła się do góry przeskakując nad nią. Miała okazję ją zranić, ale zamiast tego przejechała tylko łapą po grzbiecie, z resztą ledwo ledwo. I w pewnej chwili odskoczyła na bok i popatrzyła na Elene.

Elena

Stała w miejscu i jedynie ugięła łapy unikając dotknięcia a długim ogonem pacnęła Yenn w nos gdy nad nią skakała
- Całkiem nieźle. Na następny raz unikaj ataku od przodu, jest zbyt przewidywalny i łatwy do odparcia. Co więcej, doświadczony wojownik przy takim ataku mógłby stanąć na tylnych łapach i po prostu cię grzmotnąć w pysk i powalić dosyć łatwo. Atakuj najlepiej od boku albo z góry. Wskocz na drzewo i stamtąd, jakkolwiek byle nie od przodu. I pamiętaj, wykorzystuj możliwości jakie daje ci otoczenie. Np. gdy w pobliżu masz sypki piasek sypnij nim w oczy albo go wzburz co zmysł widzenia całkiem sprawi bezużytecznym i będziesz miała element zaskoczenia gdyż ty będziesz wiedziała gdzie znajduje się przeciwnik a on ciebie nie zlokalizuje tak szybko. Co więcej zmysł węchu też stanie się nieużyteczny. - stanęła naprzeciw i czekała na kolejną próbę, w której unik stanie się niezbędny.

Yenn

Yenn kiwnęła łbem na zrozumienie i podziękowanie za poradę.
No więc znów zaczęła chodzić ale nie przy niej podbiegła do muru i czekała na ruch Mistrzyni. Miała ona albowiem plan. Stała tyłem do niej i była też dość daleko. Patrzyła tylko na nią swoimi ślepiami . Mur był przed nią może o jakieś 4-5 metrów dalej?.

Elena

Spojrzała tylko na nią i już wiedziała o co chodzi wilczycy. Chciała poczekać aż El do niej podbiegnie, ta skoczy w tył, zrobi koziołka i wyląduje za plecami Dowódczyni. Wilczyca zrobiła inny manewr. Wbiegła pomiędzy pale do trenowania, zwinnie, nabierając prędkości między nimi biegła i jak strzała wypuszczona z łuku wskoczyła na krawędź muru. Przebiegła po nim ledwo go dotykając i wpadła w bok Yenn. Obie spadły na dół, lecz Elena w powietrzu zarzuciła ją sobie na plecy delikatnie i upadła na łapy tak, że uczennicy nic sie nie stało ani tez jej samej żadna kontuzja nie groziła.
- Nie odwracaj się też nigdy tyłem do przeciwnika bo może cię zaskoczyć. - powiedziała kładąc się by Yenn mogła zejść. - Ale pomysł był ciekawy, niedoświadczonego pewnie by zmylił a ten zamiast tak zaatakować jak ja by biegł prosto na ciebie i wtedy twój plan by się powiódł. Ale w walce nie rób tego bo nie wiesz jakie umiejętności posiada przeciwnik. - życzliwy ton nie zmienił się ani na chwilę. Wciąż ciepło się uśmiechała jak kochająca ciotka i czekała aż Yenn z niej zejdzie.

Yenn

Yenn zwinnym susłem zeskoczyła z wadery.
Uśmiechnęła się i podkuliła ciut swą łapę.
Pokiwała łbem na zrozumienie i otworzyła swe wielki i czerwone ślepia. Zastrzygła uchem i zamerdała ogonem.
Jej ciało było nieposłuszne w tym momencie.

Elena

- Dobrze. Teraz zobaczmy jak byś odpowiedziała na atak z mojej strony. - powiedziała odbiegając kawałek od Yenn. Zaczęła ją okrążać zwracając uwagę uczennicy na przód swego ciała, ale w tym czasie silny ogon niebezpiecznie zbliżył sie do jej boku i nagle podciął jej łapy tak, że padła na bok. Elena uśmiechnęła się figlarnie i puściła doń oko.
- Nie spuszczamy ani na chwilę uwagi z żadnej części ciała przeciwnika, nawet ogon może cię zaskoczyć. - sekundę później była już na Yenn przyciskając nieznacznie jej łapy do ziemi. Czekała aż uczennica spróbuje się uwolnić.

Yenn

Yenn tylko czekała na tę chwilę.
Jej puchaty ogon oplótł się o tylną prawą łapę Eleny. Uśmiechnęła się i pociągnęła ją do tyły uwalniając łapy. W jednej chwil stała twardo na ziemi.
Napięła jeszcze swe mięśnie.

Elena

El wbiła pazury w ziemię co też spowodowało niespecjalne powodzenie manewru Yenn ale pominęła to, pozwoliła się odciągnąć kawałeczek, dosłownie o kilka centymetrów. Nie czekała na to aż wilczyca wstanie, rzuciła się na nią wręcz natychmiast i chwytając ją lekko zębami za kark by przekoziołkowały i ponownie wojowniczka była nad uczennicą tym razem mocno zakotwiczając łapy w ziemi uniemożliwiając odciągniecie jej ogonem. Teraz tylko atak mógł się powieźć.

Yenn

Yenn popatrzyła na Elenę i w końcu ugryzła ją w łapę, ale nie z całej siły, a następnie w bark. Uśmiechnęła się w duszy. Następnie zaczęła ruszać łapami. Miała troszeczkę luzu, musiała zrobić więcej.

Elena

- Atakujemy zawsze w miejsca, które zadadzą ból, zawsze. Musisz osłabić go na tyle, by się wyswobodzić i to jak najszybciej. W takiej pozycji jak teraz najłatwiej cię zabić, dlatego musisz być szybka i dokładna. Atakujemy żebra, szyję, brzuch, bok, podbrzusze i jeśli to możliwe, łapy. Te ostatnie nigdy w pierwszej kolejności. Jeśli już to wtedy, kiedy przeciwnik jest osłabiony. Spróbuj. I wybieraj mądrze. Czasem siła na nic się nie zda jeśli nie jesteś sprytna. - powiedziała stając sztywno by Yenn mogła poćwiczyć. - Zaskocz mnie. - puściła doń oko i czekała.

Yenn

Yenn wiedziała że jeśli zacznie się wierzgać to będzie źle.
Delikatnie i w szybkim tempie wypięła się by łapy trochę się wyluzowały, a następnie ugryzła Elenę w szyję, po czym przy łapie.
No... Wolność, odskoczyła w jednej sekundzie na bok. Następnie zaczęła okrążać waderę, ale nie tak jak zawsze. Robiła coraz ciaśniejsze pierścienie.

Elena

- Dobrze. Całkiem nieźle. Teraz już nie podpowiadam, powal mnie. - stanęła w pozycji bojowej czekając na atak. W prawdzie El zdawała sobie sprawę, że teraz jej uczennicą rządzi ambicja i chęć zwycięstwa, ale nie przejmowała się tym. A to dlatego, że teraz Yenn jest bardziej skupiona niż kiedykolwiek. Osiągnięcie tego stanu wymaga praktyki, ale tej waderze najwyraźniej wychodzi to samoistnie. Ot, tak... instynktownie. Ataki są wtedy nieoczekiwane, impulsywne, ale też z góry obmyślane przez napastnika. Elenie jak na ten wiek i od małego treningi na wojownika przychodziło to w sekundzie, umysł działał analogicznie i szybko podejmując słuszne decyzje. Miała nadzieję, że jej nauki zapadły waderze głęboko w pamięć i że będzie ona umiała wykorzystać zalety swojego ciała na tyle, by chociaż nią zachwiać. Jeśli nie, trening potrwa jeszcze trochę, ale nie będzie polegał na walce, ale na patrzeniu. Yenn będzie patrzyła jak dowódczyni poradziłaby sobie na drewnianym manekinie. Ale nie układajmy z góry planu! Może uczennica na prawdę ją zaskoczy?

Yenn

Yenn zataczała pierścienie, coraz to ciaśniej i ciaśniej, aż tu w końcu, przystanęła na sekundę. Następnie Prześlizgnęła się popod nią i błyskawicznie ugryzła ją w szyję, a następnie zwaliła swój ciężar ciała na jej. Stała do niej wcześniej bokiem, ale teraz prawie by się przewróciła.
No ciężar Yenn na Elenie stał się większy więc po jakimś czasie stała nad nią. Przytrzymując jej łapy swoimi i dodatkowo swoim ogonem usiłowała przygnieść jej do ziemi, lecz wadera miała dużo dłuższy.

Elena

El uśmiechnęła się cwaniacko i długim ogonem uderzyła w łapy Yenn podcinając je a tym samym uwalniając swoje, które zarzuciwszy z jednej strony ciała na Yenn przetoczyła się z nią tak, że wylądowała nad nią. Chwyciła ją lekko zębami za szyję i szybko chwytając ją za łapy swoimi przewróciła waderę na prawy bok i przygniotła jej łapy do ziemi a ogon owinęła swoim. Po chwili ją puściła i zeszła z jej łap.
- To był dobry atak. Świetnie uderzyłaś na szyję. To najlepsze miejsce na pierwszy, porządny atak i powalenie mnie swoim ciałem uderzając w mój bok był genialnym pomysłem. Tym sposobem bez większych trudności powaliłaś mnie na ziemię. Nie mam zarzutów do tego. Moim zdaniem jesteś gotowa na test na wojownika. - zaklaskała w łapy potakująco kiwając łbem. - I pamiętaj, zawód wojownika wiąże się z odpowiedzialnością i obowiązkami, to nie ma być źródło chwały a powód do dumy z wypełnianych zadań, którymi są służenie watasze, słuchanie się alf, bet oraz mnie i reszty rady sojuszu z ognia, współpraca z wojownikami nocy a także pomoc każdemu wilkowi ognia oraz nocy. - dodała patrząc na nią z zadowoleniem i dumą z uczennicy. - I co jest najważniejszymi atutami wojownika? - zapytała jeszcze na koniec by sprawdzić jak Yenn zapamiętała teorię.

Yenn

Yenn podniosła się szybko.
Niesienie pomocy, obrona watahy, i nie tylko. A w szczególności pomaganie . Silna wola-powiedziała i delikatnie owinęła łapy ogonem, tak po prostu. Uśmiechnęła się delikatnie.