Lodowa Pustynia

Smith

- Jestem głodny to po pierwsze i muszę zanieść jedzenie choremu przyjacielowi - odrzekł i usiadł znów patrząc na nią.

Szina

-W takim razie dobrze.-Powiedziała po prostu.-Jeśli zechcesz, mogę pomóc Ci je zanieśc.-Powiedziała i uśmiechnęła się dobrodusznie. A po chwili dodała: Pamiętaj tylko, że Kruki to Ptaki Dusz.-Powiedziała nie rozwijając tematu, jagby oczywiste było, co to oznacza.

Smith

-Jasne i dziękuje - odrzekł i wziął trzy w pysk, spojrzał na Szinę i uśmiechnął się prosząco żeby wzięła pozostałe. Była pierwszym wilkiem, który był tu tak życzliwy dla niego.

Szina

Wadera uśmiechnęła sie tylko i wzięła w pysk trzy kruki. Powoli kierowała się za wilkiem... .

Smith

Uśmiechnął się do niej jakby mówiąc - Dziękuję - i ruszył. Wyskoczył w górę i biegł po drzewach tak szybko, że widać było tylko jego cień. Zniknął...

Szina

Wadera biegła po ziemi. Nadążała za młodym, mimo iż wydawał się byc. Jedynie cieniem. Biegła, a mimo to nie ślizgała się po pustynnym lodzie.

Ps. Masz pozwolenie?

Kyuubi · Gość

{to lodowa pustynia, skąd drzewa? wyrosły? :lol:}

Smith

{ Nie wiem tak jakoś mi się wzięło z tymi drzewami a z tym cieniem to jedynie przenośnia o pozwolenie poproszę dopiero ;) heh odbija mi lekko }

Agorn

Przybyłem na pustynię. Chciałem odpocząć. Powoli wszystko mi się układało w głowie. Zaczynałem rozumieć. Zraniona łapa bolała i krwawiła.

Alayna

Ona zaś powolnym krokiem przyszła ciągnac za sobą po piachu swój ogon. łeb miała lekko spuszczony, usiadła niedaleko agorna. Dostrzegła go, lecz nie miała ochoty zamie\niać z nim ani jednego słowa.

Agorn

Milczałem, mimo że widziałem Alaynę. Nie chciałem stracić resztek godności. Odwróciłem się, patrząc w stronę słońca. Miałem nadzieję, że sobie pójdzie i zostawi mnie na zawsze.

Alayna

Zamyśliła się przez krótką chwilę, po czym podesazła do Agorna. Miała ponurą minę, nabrała powietrza i powiedziała - Teraz rozumiesz dlaczego nie mogę być z tobą? - zapytała niepewnie siadajac na przeciw niego.

Agorn

- Tak, rozumiem. Nie mogłaś mi wcześniej powiedzieć? - odpowiedziałem pełen pretensji. - Nie ośmieszyłbym się aż tak. Nie jestem głupi. Zrozumiałbym cię wcześniej.

Alayna

- Wybacz, nie przwidziałam że tak on postąpi. Sądziłam, że da mi to zalatwić. Jest wiele innych wilczyc, które będą godne takiego wilka jak ty. - mruknęła pod nosem. Uśmiechnęła się do niego nikle.

Agorn

- Nie. Już nikogo nie pokocham - odpowiedziałem spokojnie. - A przynajmniej nie w tym życiu - zaśmiałem się nerwowo.
- Idąc tutaj myślałem, że jak ciebie spotkam, to cię zabiję. A jednak tego nie zrobiłem. Czasem sam siebie zaskakuję.

Alayna

- Każdy tak mówi, wiesz. Byłam czystym złem, lecz jednak pokochałam szczerze... - powiedziała przynykajac oczy, dodała po chwili - Może mała walka? Bez żadnych zobowiazań, wszystkie chwyty dozwolone.

Agorn

- Dobrze. Ale nie teraz, nie tutaj, nie dzisiaj. Uszanuj to proszę. Nastepnym razem będę gotowy. Muszę wszystko przemyśleć. To co się stało. To kiedy się umawiamy? - zapytałem z uśmiechem.

Alayna

- Ja jestem w każdej chwili gotowa, przyjdx na moją arenę, gdy będzie gotów. - mruknęła, wstała. Posłała ku nie mu mały szczery uśmieszek, po czym zaczęła iśc przed siebie.

Agorn

Nie odwzajemniłem uśmiechu. Odprowadzałem Alaynę wzrokiem. Byłem zadowolony z jej odpowiedzi. Postanowiłem zostać. Myślałem nad tym co mi powiedziała. Było to ciężkie do przyjęcia. Po około godzinie rozmyślań opuściłem pustynię.

Sune

Błąkała się po całej krainie, aż wkońcu dotarła tutaj. Rozejrzała się dokoła, było pusto. Teraz mogła być tylko ona i jej myśli. Usiadła sobie w jakimś wybranym przez nią miejscu i rozmyślała.