Lodowa Pustynia

Samanta

- Witaj - Powiedziała wciąż nie schodząc z brzucha syna . Po chwili jednak się znudziła . Zeszła z brzucha malca i warknęła na niego groźnie . Po chwili odchodząc parsknęła jeszcze raz w jego stronę . Zaczęła iśc ku wyjściu .

Yumi

Yumi też chciała iść w jakieś miejsce. Postanowiła, że odprowadzi trochę Samantę. - No to na razie... - Powiedziała do wszystkich. Podczas chodu uśmiechnęła się jeszcze do Sem i Kaji. - Poczekaj! - Krzyknęła do Samanty. - Czekaj ja też idę. Odprowadzę Cię chociaż kawałek. - Zaśmiała się cicho. I tak przeszły trochę. A na rozgałęzieniu dróg Yumi powiedziała. - No to do zobaczenia kiedyś ! - I pobiegła w drugą stronę.

z.t

Samanta

- Do zobaczenia - Odpowiedziała Yumi . Skręciła w prawą stronę i zaczęła iść szybciej . Po chwili jednak zaczęła biec . Nie oglądała się za siebie . Zniknęła za horyzontem i z pola widzenia .

Kaji Meyit

Podczas gdy Mu rozmawiał z, jak wywnioskowała, swoją matką, ona zbierała się z podłoża, aby stanąć normalnie, na czterech łapach, z ogonem w górze. Utrudniał jej to lód, przez który szanowne łapencje rozjeżdżały się na wszystkie strony. Wreszcie udało jej się podnieść, lecz w tym właśnie momencie dwie wadery wyszły z tej krainy.
- Do zobaczenia! - krzyknęła za Yumi, po czym przeniosła swoje ślepka na Mu. Jedno ucho oklapło. - Czy to przeze mnie kłóciłeś się z matką? - zapytała uważnie, przechylając nieco łeb w bok.

Sempress

Sempress wsiadła teraz na feniks, i on się oderwał od ziemi i leciała. Popatrzała na widok, widziała ślady dwóch wilczyc - Samanty i Yumi. Przeleciała nad nimi i zniknęła.

Mu

- Nie... To nie było przez ciebie - odparł wstając.
Spojrzał na wyjście. Ciche westchnienie wydobyło się z jego pyska. Jego spojrzenie znów osiadło na Kaji.
- Zostaliśmy tu sami. Porobimy coś? - zapytał i w tym samym momencie glebnął na lód. Gdy wstawał zapomniał, że pod nim jest śliska nawierzchnia.

Kaji Meyit

Zachichotała pod nosem.
- Tak! - zawołała, rzucając się na niego z impetem i przygniatając do zimnego lodu. Zaśmiała się złowieszczo tuż przy jego uchu, jakby planowała iście mhroczny plan opanowania świata.

Mu

Zepchnął ją z siebie śmiejąc się. Usiadł wolno na lodzie by znów nie zaliczyć gleby. Ziewnął leniwie po czym wskoczył na Kaji (nie wiem czy twój nick się odmienia) i przygniótł ją do lodu.
= I co teraz? - spytał z cwaniackim uśmiechem.

Sheena

Sylwetka Sheeny pojawiła się nad Lodową Pustynią. Szybowała chwilę nad okolicą, po czym wylądowała na śliskiej powierzchni. Zlustrowała wilki uważnym spojrzeniem i mruknęła coś pod nosem. Położyła się, by po chwili pazurem bazgrać na lodzie jakieś wzorki. Po co tu przyleciała ? Ot tak sobie, po prostu. Nudziło jej się i jak widać tu będzie podobnie..

Kaji Meyit

- Co teraz? Co teraz? To! - odpowiedziała, przekręcając się na brzuch i odpychając basiora tylnymi szłapkami. Zaśmiała się serdecznie, podrywając na łapu, które rozjechały się nieco na boki.
- O! Smok! - zawołała, pokazując łapą na nowo przybyłego osobnika. Niestety czyn ten spowodował, iż po raz kolejny zaliczyła cudowną glebę. A raczej lód, jeśli ma się być ścisłym.

Mu

- Smok?! - zapytał wstając z lodu.
Było to bardzo trudne bo łapy ciągle mu się rozjeżdżały. Gdy w końcu udało mu się usiąść spojrzał w kierunku który pokazywała Kaji. Rzeczywiście. Tam był smok! Mu pierwszy raz widział taką istotę.

Kaji Meyit

- Nigdy jeszcze nie spotkałam aż tak dużego - powiedziała, wytrzeszczając patrzałki na wielką, czarną jaszczurkę ze skrzydłami. Łapy ostatecznie zaprotestowały przeciw staniu na tak nieprzychylnym podłożu, rozjeżdżając się na boki i po raz kolejny ściągając biedną Kaji do poziomu gruntu. No, lodu, jak wolicie.

Mu

- Jeszcze?! Jeszcze?! Jeszcze nie widziałaś takiego dużego?! Ja pierwszy raz widzę takiego jaszczura - krzyknął tak, że bez problemu smok mógł go usłyszeć.
Niestety jego łapy znów się rozjechały i zaliczył glebę tak samo jak Kaji.

Kaji Meyit

Zaśmiała się, przewróciła na plecy i zamachała, jak to już miała w zwyczaju, łapami.
- Spotkałam kilka smoków, jak wędrowałam do tej krainy. Byłam szczeniakiem i coraz mniej z tego pamiętam, ale zapomnieć o tamtych wesołych gadach się nie da. - Zaśmiała się na wspomnienie Ognistego Jaszczura, który postanowił zostać najszybszym na świecie smokiem, przez co zaliczył gorące spotkanie z matką naturą. Gorące, bo wpadł do wulkanu. Wprawdzie nic mu się nie stało, ale już nigdy nie próbował ścigać się i wykonywać powietrznych akrobacji w pobliżu tych zdradzieckich, wypełnionych magmą gór.

Mu

Postawił uszy na sztorc. Ta gadzina nie wyglądała zbyt przyjaźnie. Miał uczucie jakby smok był niebezpieczny. Uważnie obserwował każdy ruch jaszczura, ale gdy kaji zaczęła machać łapami złamał się i zaczął śmiać przez co po raz już setny zaliczył bliskie spotkanie z twardym i zimnym lodem.

Kaji Meyit

- Co powiesz na cieplejsze miejsce? - zapytała wtem, podnosząc się energicznie. Cóż, może troszkę zbyt energicznie, skoro ponownie niemal ucałowała ukochaną matkę Ziemię. Zachwiała się, po czym złapała równowagę jak zawodowy liniowiec, szczerząc białe ząbki w radosnym uśmiechu.

Mu

- To chyba dobry pomysł - uśmiechnął się i ostrożnie zebrał swoje kości, które aktualnie leżały na ziemi. Wolno podszedł do wilczycy
- To gdzie idziemy? - spytał.

Kaji Meyit

- Może na łąkę łapać słoneczko? - zapytała nad wyraz raźnie, podchodząc do mu szybkim krokiem i za nic mając sobie ślizgające się po lodzie łapy. Machnęła puszystym ogonem, zastrzygła prawym uchem i wybiegła z tego mroźnego, nieprzychylnego i pieruńsko białego miejsca.

/Polana pełna kwiatów?/

Mu

Uśmiech Mu nie schodził z pyska. Zaczął biec lecz co chwila upadał. Musiał wiec trochę przystopować i wolno, ale ostrożnie zmierzał ku wyjściu. Na koniec zmierzył smoka wzrokiem i.. już go nie było.

/OK/

Sheena

Spojrzała na wilki dosyć chłodnym spojrzeniem. Przyglądała im się chwilę, jednak moment i już ich nie było. Prychnęła odwracając wzrok. Hm, a może by tak polecieć za nimi ? To pytanie ciągle chodziło jej po głowie. Nudziło jej się straszliwie, więc czemu nie ? Dźwignęła się na łapach i już jej nie było.