Lwia skała

Nikita

Nikita rzekła do obcej gryficy - Witaj - Było to skierowane wyłącznie kulturą , jakiej jej nie brakowało . Popatrzyła na małą wilczycę uśmiechnęła się do niej . Wiedziała , że w tym wypadku to ona pierwsza powinna się przywitać .

Layne

Layne Popatrzała przez chwilkę na niebiesko - białą wilczyce, potem wstała i wolnym krokiem podeszła do wilczycy - Cześć! - przywitała się z dużym uśmiechem

Freya

- Witaj... Nikito.- odpowiedziała. To, skąd znała jej imię, niewątpliwie pozostanie zagadką dla wilczycy.
Złożyła skrzydła, by nie przerażać i przysiadła niczym sfinks. Przestała też kłapać dziobem.
- Co Cię tu sprowadza?- zapytała.

Nikita

Wadera odwzajemniła uśmiech młodej wilczycy i powiedziała - Cześć - Jej wzrok znów przeszedł na gryfa . Na początku Nikita zapytała tego oto stworzenia - Z kąd znasz moje imię ? - Wilczyca była bardzo ciekawa jej odpowiedzi .

Freya

Gryfica jednak nie odrzekła ani słowa. Siedziała tak jak groźny posąg, wpatrując się w wilczycę i oczekując odpowiedzi na własne pytanie. Była pewna, że w cierpliwości jej nie przebije. Mogła tak siedzieć i czekać w nieskończoność.

Nikita

Nikita potraktowała zignorowanie jej pytania jako obrazę . Miała dziś dobry dzień więc nie ponosiły ją emocje . Potrafiła nad nimi zapanować .
Machała rytmicznie swym niebiesko-białym , puszystym ogonem .
Czekała aż gryf odpowie na jej pytanie . Postanowiła iż jeżeli gryf nie odpowie na jej pytanie , które dotyczyło znajomości jej imienia ona także nie odpowie .
Patrzyła na niebieskie niebo i nasłuchiwała odgłosów ptactwa , które od czasu do czasu przelatywało nad Lwią Skałą .

Freya

Jako, iż pierwsza zadała pytanie, czekała na odpowiedź. Wciąż siedziała bez ruchu, jedynie mogło się zdawać, że jej dziób wykrzywił złośliwy uśmieszek. A może to tylko złudzenie?

Nikita

Nikita ziewnęła . Nudziło jej się . Położyła się na szczycie Lwiej Skały i ułożyła pysk na łapach . Machnęła jeszcze rytmicznie ogonem i zamknęła oczy .
Nie spała . Przypominała sobie całe swoje życie . Czasem na jej pysku pojawiał się uśmiech a raz smutek .

Freya

Ignorancja? Oj, złe posunięcie. Rozwścieczyło to gryficę, która rozłożyła szeroko skrzydła, otworzyła dziób i... solidnie dziobnęła wilczycę, robiąc otwartą ranę na jej udzie. Szpony również poszły w ruch. Zmasakrowała piękne, białe ciałko do tego stopnia, że całe ociekało krwią.
Tym razem miała szczęście, gryfica nie zamierzała zabić. Tylko nauczyć trochę kultury... Zresztą zaraz odleciała. Całe wydarzenie trwało może kilka ułamków sekund.

Nikita

Poraniona wadera otworzyła oczy . Popatrzyła na swe poranione ciało . Za widok krwi robiło jej się nie dobrze .
Wszystko ją bolało . Próbowała wstać , jednak nie miała na tyle siły .
Popatrzyła za odlatującą wilczycą i mruknęła sobie pod nosem - Jeszcze się policzymy - Na jej pysku pojawił się zawadiacki uśmieszek , który zniknął po chwili .
Wadera próbowała się czołgać ku wyjściu jednak nie dawała rady . Czekała aż jakiś wilk o złotym sercu pomoże jej z tąd odejść .

Darkly

Przyszedł. Zobaczył ranną waderę. Nikita, nic ci nie jest?-Zapytał przypatrując się jej raną z wystraszeniem.

Elizabeth

Szara wadera wskoczyła na Lwią Skałe.Położyła się na jej wierzchołku i rozejżała się po terenie.Północny wiatr dmuchnoł w jej pyszczek i delikatna sierść wadery zafalowała delikatnie.Trzepła głową i zmróżyła ślepia.Machneła rytmicznie ogonem i kręciła uszami.

Hakann

Hakann biegnąc przez pustynie zobaczył w oddali ranną wilczyce zwaną Nikita ,a że basior był wielkoduszny skręcił w jej stronę. Podbiegł do niej i zapytał -Może ci pomóc? - po czym wilk podbiegł do jej rany i zaczął ją lizać aby odkazić ranę. Później dodał - A może wezwać jakąś pomoc albo coś? Ponieważ nie wygląda to za dobrze jeszcze do tego wadera ranna na środku pustyni bez żadnych płynów. - po tych słowach obrócił swój łepek i zobaczył Mario .

Elizabeth

Elizabeth siedziała spokojnie na Skale.Jej uwage przykuły zgromadzone wilki do okoła białej krwawiącej kulki.To musiał być ranny wilk lub wilczyca.Wadera ruszyła w ich strone.Przecisneła się pomiedzy basiorami i zerkneła na leżącą wilczyce.
-Nic ci nie jest?
Powiedziała czule do wadery nachylając się do jej głowy.Postawiła uszy i zerkneła na białego basiora.
-Uważam że trzeba zabrać ją do lekarza..
Wydusiła patrząc na basiora błagalnie.
-Rana jest bardzo duża i głęboko.To mi nie wygląda dobrze...Dobrze sie czyjesz?
Szepneła do wadery spokojnie.

Nikita

Nikita pokiwała głową co miało znaczyć , że źle się czuje . Popatrzył ana wilka , który lizał jej rany . Zamknęła oczy . Ból był ogromny . Wadera miała wrażenie , że zaraz się wykrwawi .

Darkly

A może zabierzemy ją do lecznicy zanim się wykrwawi?-Zapytał basiora czekając na odpowidź. A przy okazji wabię się Mairo.-Powiedział do niego patrząc nadal na Nikitę.

Nikita

Wadera czuła dookoła krew . Robiło jej się nie dobrze . Zacisnęła mocno zębiska . Po chwili przełknęła ślinę i wstała . - Sama sobie poradzę - Rzekła poważnym głosem . Stwierdziła , że skoro chce być Tropicielem to może się zdarzyć podczas tropienia , że jakieś zwierze ją zaatakuje . Musiała więc być gotowa aby nawet w stanie krytycznym poradzić sobie .
Szła w kierunku wyjścia . Po długim czasie wreszcie widać było ją na horyzoncie . Poszła na Bursztynowy Wodospad .

Hakann

Wilk przedstawił się kulturalnie. - Jestem Hakann. - rzekł. Po tych słowach wilk wstał i udał się w dalszą wyprawę.

Katara

Poszłam, żeby się rozejrzeć nie zobaczyłam znajomych wilków, ale jeden wilk przykuł moją uwagę. Miał jasno brązową sierść, przyglądałam się mu z powagą, był bardzo piękny nie wiedziałam co robić, byłam nim zauroczona.Podeszłam bliżej-cześć-powiedziałam z uśmiechem, na pyszczku.

El Diablo

Gęsta sierśc wilka falowała wolno.Wyskoczył z za krzaków.Wbiegając na Lwią Skałe.Trzepnoł z powagom łbem i przysiadł na skale.Postawił uszy w strone zebranych.Ziewnoł i machał rytmicznie ogonem.Oczekiwał że jego brat tu zawita,ale on wolał miejsca ciche i mało zatłoczone.Więc raczej nie przybędzie do tego miejsca,by dotrzymać mu towarzystwa.