Lwia skała

Katara

Zobaczyłam żółtego wilka, przyglądałam mu się z powagą, byłam bardzo ciekawa, podeszłam do niego-cześć-powiedziałam, i po chwili dodałam z uśmiechem na pyszczku-co tutaj robisz?, jak masz na imię?-zapytałam i czekałam na odpowiedź.

El Diablo

Wilk wolno obrócił łeb do wadery.Uśmiechnoł się krótko i machnoł ogonem.
-Witaj..Jestem El Diablo
Przedstawił się krótko i podniusł prawom brew.
-A przyszłem zaczerpnąć świerzego powietrza na tej Skale.A ty.Co tu robisz?
Uśmiechnoł się ciepło i przewrócił się na brugi bok.

Katara

Przyszłam sie rozejrzeć-powiedziałam z uśmiechem na pyszczku i z trudem wdrapałam się na skałę, usiadłam koło wilka przyglądajac się mu.

Samanta

Zza głazów Lwiej Skały wyłoniła się Samanta . Ślepia były białe , pełne złości i nienawiści . Ogon kiwał się do rytmu na boki . Badawczy wzrok Łowczyni szybko obejrzał okolicę . Dostrzegł kilka wilków jednak wadera nie była teraz niczym zainteresowana .
Wdrapała się na szczyt Lwiej Skały i tam zasiadła sobie wygodnie . Teraz ślepia dumnie patrzyła na horyzont .
Ogon przestał się ruszać . Zastygł . Wadera zamyśliła się .

Brenda

Brenda podczas bezcelowego spaceru trafiła pod Lwią Skałę. Zamyślona, nie obdarzyła wzrokiem żadnego z obecnych tu "psów". Dopiero dziś poczuła, jakże dotkliwe stało się dla niej brak walk na Polu Bitew. Jakże dawno nie znalazła równego sobie przeciwnika. Zasiadła u stóp skały opierając głowę na podkulonych kolanach.

Dante · Gość

Na szczyt Lwiej Skały wkroczył rosły wilk o żółtej sierści i lazurowych ślepiach. Zatrzymał się przy krawędzi i obrzuciwszy zgromadzonych krótkim spojrzeniem, popatrzył na rozpościerającą się w dole krainę. Zatrzymał wzrok w jednym punkcie.

Samanta

Łowczyni tylko nasłuchiwała otaczających ją dźwięków . Nie chciało jej się nic robić . Ułożyła pysk na złożonych łapach . Zmrużyła ślepia i zamyśliła się . Wilczyca zamiotła ogonem po powierzchni skał .
Mruczała sobie coś pod nosem . Na jej pysku jawił się zawadiacki szyderczy uśmieszek .

Riven

Przszedł tutaj , ziemia delikatnie się pod nim trzęsła . Jego wredne ślepia rozglądały się po całym tym miejscu . Kiedy zobaczył tu Samantę i wilka , którego chyba znał , zresztą tak czuł , usiadł niedaleko . Westchnął i machnął swym ogonem . Jego serce już nie kochało - ono nienawidziło . Chciało i żądało krwi i śmierci .

Brenda

Nagle, jakby zapalono światło w ciemnym pokoju bez okien, w którym się znajdowała. Bezszelestnie podniosła się i wdrapała się na skałę. Stanęła za dwoma wilkami. Jej twarz zdawała się nic nie wyrażać. Jakby twarz zmarłego z lekko uchylonymi oczyma.
- Ave. - Rzekła. Samantę już znała. Uciekła przed nią trzęsąc się jak galareta. Żałosne.

Dante · Gość

Dante położył się tuż przy skraju skały, a łeb oparł o wyciągnięte przednie łapy. Wciąż patrzył w dal, a na jego pysku malowało się głębokie zamyślenie. Wilk zastanawiał się nad tym, gdzie jest teraz jego partnerka - Whitewind. Ta sama, która jeszcze kiedyś błagała go, by nie odchodził już więcej z krainy. Teraz sama zniknęła. Dante mruknął coś pod nosem z niezadowoleniem. Na dźwięk czyjegoś powitania uniósł łeb i spojrzał na stojącą za nim przedziwną wilczo-ludzką mutację. - Ave - mruknął i zaraz z powrotem powrócił wzrokiem na leżący w oddali las.

Samanta

Łowczyni nie zwracała uwagę na nowo przybywających . Nie obchodził ją nikt ani nic . Wadera uśmiechnęła się zawadiacko do Brendy po czym rzekła - Witaj - Jej głos tym razem nie był ani groźny , ani suchy . Wilczyca popatrzyła na Rivena obojętnie . Jej ślepia jednak na dłuższą chwilę zatrzymały się na owym wilku siedzącym koło niej .

Brenda

Nie zbliżała się do wilków. Wciąż stała kilka metrów za nimi. Jednak zerknęła ukradkiem na Rivena. Nie był interesujący z zewnątrz, ani nie był interesujący w środku. Ale jednak... Czasem po prostu wiedziała, kto jest wart uwagi lub rozmowy.
Brenda chwyciła w łapę ogon Rivena. Miała to już w zwyczaju, że często badała napotkane wilki. Zaczęła dziecinnie przebierać jego ogonem w dłoniach.

Samanta

Samanta bardzo była ciekawa reakcji basiora na ten czyn ze strony Brendy . Popatrzyła na niego cwaniacko i cwaniacko się uśmiechnęła . Ogon zadrżał i zamiótł skały . Ślepia zrobiły się czarne . Uszy stanęły na baczność . Łowczyni miała mieszane uczucia .

Riven

Spojrzał na Brende . - Hm ? - mruknął po czym , złapał jej ogon w zęby . Nie wiadomo dlaczego to zrobił , kątem pyska się uśmiechnął . Jednak , zachowywał swą powagę i wredotę w spojrzeniu . Nie , nie taką zwykłą wredotę . Wredotę , która pokazywała wyraźnie , że się zmienił .

Katara

Siedząc na skalę, zaczęłam się rozglądać dookoła, na zebrane wilki i wilczyce. Po chwili, zobaczyłam żółtego wilka, podeszłam do niego-cześć-powiedziałam i czekałam na jego odpowiedź.

Samanta

Samanta popatrzyła na Rivena i wykrzywiła się . Podbiegła do niego i rzekła sucho - Witaj - Na jej pysku pojawił się szyderczy uśmieszek . Swoją wypowiedzią nie miała na celu nikogo zirytować . Chciała po prostu się kulturalnie przywitać .

Brenda

Jej ogon zgrabnie wyminął szczękę Rivena. Łowczyni wciąż bawiła się jego ogonem,a jej własny ogon szurał po ziemi, niczym spora miotełka do kurzu. W końcu znudzona ową czynnością puściła go i zaryzykowała. Zaciągnęła się powietrzem, które - jak się spodziewała - przepełnione było aromatem wilczej krwi. Każdy miał w sobie coś wyjątkowego. Na przykład Rivena zdawała się być ostra.

Katara

Spojrzałam na białą wilczycę, przyglądałam się jej z niepokojem, powolnym krokiem przechodziłam koło niej, i nadal ja obserwując.

Riven

Nie zwracał uwagi na Samantę . Nie miał ochoty . Po prostu bezczelnie ją zignorował . Bo w końcu po co miałby z nią dyskutować ? Hah , po nic .
Zerknął tylko ukradkiem na Brende , potem już patrzył w niebo .
Było takie jak zawsze . Inne niż Riven , gdyż on się zmienia prawie co dzień a Niebo tylko wtedy kiedy zapada noc , czy też zmrok .

Samanta

Kiedy basior ją zignorował ta nie chciała odpuścić .To był dopiero początek rozmowy . Łowczyni chciała się dowiedzieć dlaczegóż to owy basior po prostu zadecydował o ich końcu . - Witaj - Powtórzyła z naciskiem . Patrzyła na niego zawzięcie .