Lwia skała

Katara

Spojrzałam na znajomego wilka, podbiegłam-cześć Riven-powiedziałam uśmiechając się wesoło, i czekając na jego odpowiedź.Ukradkiem spoglądałam na wilczyce.

Samanta

Wadera popatrzyła z obrzydzeniem na Katarę . Parsknęła na nią i cofnęła się kilka kroków . Usiadła i machnęła ogonem . Na jej pysku zjawił się szyderczy uśmieszek . Wadera patrząc na tą dojrzewającą chciała wybuchnąć śmiechem . - Znalazł sobie dziewczynę - Pomyślała .

Katara

Patrząc na wilczyce, miałam dość, popatrzyłam na nią i po chwili podeszłam do niej-masz coś do mnie?-zapytałam wilczycy, ze złością w oczach, po chwili nastroszyłam sierść i zaczęłam na nią warczeć.

Samanta

Łowczyni podniosła się . Na jej pysku wciąż widać było szyderczy uśmieszek . Warknęła na nią groźnie po czym zaczęła - A czy ja coś mówię ?! - Jej ton był nieprzyjemny . Samanta była od niej większa co najmniej o połowę . Wiedziała , że kiedy młoda zacznie źle się to dla niej skończy . W końcu Samanta była Łowczynią a Katara marnym młodzieńcem .

Katara

Spojrzałam na wilczycę i pomyślałam sobie, ze i tak nie miała bym, żadnych szans więc opuściłam ton i przestałam na nią warczeć.Spojrzałam na wilczycę raz jeszcze, i po chwili usiadłam.

Samanta

Wilczyca też się uspokoiła i usiadła na piachu . Była dumna z siebie . Jeszcze nikt nie bał się jej w tym stopniu . Odwróciła się w kierunku Lwiej Skały . Ogonem wzbudziła piach , który poleciał Katarze w oczy .
Kiedy opadł Łowczyni siedziała już na szczycie Lwiej Skały .

Katara

Gdy wytarłam oczy z piachu, nie zobaczyłam Samanty, spojrzałam w górę a wilczyca siedziała już na skale.Popatrzyłam na nią, i szybkim susem wskoczyłam do niej-cześć, przepraszam za tamto-powiedziałam i łzy zaczęły płynąć mi z oczu.

Samanta

- Nie becz - Powiedziała sucho patrząc dalej dumnie w dal . Samanta nie należała do wilków , które wzruszają łzy . Wadera położyła się .

Katara

-Dlaczego jesteś taka uparta-powiedziałam patrząc na wilczyce, i pomyślałam sobie jeszcze przez chwilę, nie znałam dotąd takiej wilczycy.

Samanta

-Nie jestem wcale uparta - Odrzekła obojętnie . Jej wzrok wciąż był skierowany na horyzont . Myśli były daleko , daleko . Samanta zastanawiała się nad sensem swego życia .

Katara

-No niech ci będzie-powiedziałam do wilczycy po chwili spojrzałam na horyzont jak Samanta, ale nic tam nie widziałam-co tam widzisz?-zapytałam wilczycy, i czekałam na jej odpowiedź.

Samanta

- Ty tego nie dostrzeżesz . Jesteś na to za młoda - Białe ślepia zrobiły się czarne . Wpatrywały się wciąż w horyzont . Łowczyni wstała i otrzepała się z piachu . Po tym ruchu powróciła do pozycji siedzącej . Uszy stały na baczność i nasłuchiwały .

Katara

Nie wiedziałam o co jej chodzi, więc też usiadłam uciszyłam się i nasłuchiwałam, ale sama nie wiem czego miałam słuchać.

Samanta

Łowczyni zerwała się na równe nogi . Zeskoczyła ze szczytu Lwiej Skale . Jej zgrabne ciało podążało w kierunku Rivena . Chciała aby ten powiedział jej chociaż kulturalnie - Witaj - Usiadła obok niego . Ślepia wciąż były skierowane w kierunku poprzednim .

Katara

Zobaczyłam jak wilczyca szybko zeskoczyła, widziałam jak biegła do mojego przyjaciela, ruszyłam w ich stronę, gdy dobiegłam, usiadłam koło wilka-cześć-powiedziałam i czekałam na jego odpowiedź.

Samanta

Popatrzyła na Katarę . Na jej pysku zjawił się szyderczy uśmiech . Łowczyni poczuła zazdrość . Nie wiedziała co zrobić aby Riven się odezwał .
Zaczęła rytmicznie machać swym ogonem .

Katara

Zobaczyłam wilczycę, byłam zazdrosna, więc podeszłam bliżej wilka i spojrzałam mu prosto w oczy, i po chwili uśmiechnęłam się wesoło do wilka, nie zwracając uwagi na wilczycę.

Samanta

Łowczynię zirytowało zachowanie wilczycy . Nie oglądając się za siebie znów poszła na szczyt Lwiej Skały . Wdrapała się na niego szybko po czym położyła się . Powieki zasłoniły jej oczy . Wadera namyślała się czy pokazać dojrzewającej kto tu rządzi .

Katara

Spojrzałam na wilczyce, i pomyślałam sobie, że źle zrobiłam i, że to ona zasługuję na tego wilka, więc spojrzałam ostatni raz na wilka i powolnym krokiem, poszłam pod skałę i tam się położyłam.

Brenda

Oglądała to przedstawienie z niemałym zainteresowaniem. Łowczyni i kupa futra. Ciekawe...
Zmarszczyła nos i zwróciła wzrok na Katare. Dziś nie miała ochoty na kolejne naśmiewanie się z innych. Skoro Samanta stała się Łowczynią, musiała na to zasłużyć. A to oznaczało, że może nawet była warta przyjaźni Brendy?
- Pobawimy się? - Spytała lekko znużona Samanty wskazując na Katare. Mała byłaby ciekawą zabawką.
W krainie obowiązuje zakaz zabijania, ale czy ktoś wspominał o niewinnych zabawach? Niewinnych dla Brendy, oczywiście.
- Jeśli ty, ślicznotko, nie uciekniesz, oczywiście. - Zwróciła się przymilnie do Katary czekając na odpowiedź Samanty. Należało jej się trochę rozrywki, co nie?