Lwia skała

Zoe

-Ach tak? To że jestem mała nie znaczy że jestem słodka. Posłuchaj smoku wiele wilków w panice przedemną znikneło z powierzchni ziemi. Wiele z nich ma koszmary i będzie je miało do końca życia przez spotkanie ze mną. Wiele strachu i łez płyneło na widok mojego spojrzenia-powiedziała. Niedaleko kicał zając który się zgubił i przywędrował na pustynie a ona ze złością rzuciła się na niego. Nie szarpała, nie gryzła tylko popatrzyła mu w oczy. Zwierze padło na ziemie.

Monroe

-'W panice przedemną znikneło z powierzchni ziemi'... Mwahahaha... - zaśmiał się.
-Też bym zdrętwiał jakby ktoś we mnie wlepiał zeza... - dodał i runął na ziemię jak długi.
-'Wiele strachu i łez płyneło na widok mojego spojrzenia' - WTF? - rzucił prześmiewczo. W dzisiejszych czasach społeczeństwo nie da się omamić tak łatwo.
-A może zając padł na ziemię, bo rozśmieszyła twoja historyjka, dziewczynko? Bwahahaha... - chichotał dalej. Łypnął w stronę smoczycy. Coś poczuł... O nie! To był respekt! Czyżby zwięzła wypowiedź tej jakże zacnej osobistości przebiła kamienny mur w głowie Monroe'a?

Zoe, czy masz zgodę admina na takie moce? -,-" Przeczytaj regulamin i zdobądź pozwolenie, a potem wymyślaj sobie umiejętności.

Atrita

Ja również upominam. Nie przypominam sobie, abyś dostała zezwolenie na moc "Wzroku bazyliszka"...

Zoe

/Sorki za to zaraz poprosze o zgode/

Zoe nie było do śmiechu. To że jest dzieckiem nie znaczy że jest aż taka głupia.
-Wybaczcie mi ale ja dłużej w takim towarzystwie nie wytrzymam żegnam-powiedziała i poszła.

zt.

Monroe

-Dżizus. - chrząknął. Już myślał, że to małe cholerstwo nigdy stąd nie pójdzie. Ile to teraz dzieciaków myśli, że ma super moce... ile to teraz smarkaczy i siusiumajtków kozaczy na ulicach... Ile to... Monroe nie dokończył swej myśli, gdyż zabrakło mu obraźliwych określeń na młode wilki. Splunął pod przednie łapy.
-Małolaty... - westchnął.

Scarlett

Wilczyca przyszła tu wolnym krokiem by nie zwracać na siebie zbytniej uwagi.
Położyła się z boku na piasku i cicho ziewneła. Co tu porobić? Z kim porozmawiać? Te pytania ję dręczyły od samego rana. Znała tu bardzo mało osób: Dermanotte, Schatta i Leę. No ale tylko z nimi mogła porozmawiać a oni od rana są zajęci. Przyszła tu mając nadzieję by spotkać jakiegoś nowego wilka który choć troche z nią porozmawia.

KokuRai

Koku przyszła rozglądając się. Zauważyła kilka wilków, których w ogóle nie znała. Wadera z uśmiechem usiadła pod drzewem, a następnie spojrzała na niebo. Jej wzrok przeniósł się na pewnego samca, ale po chwili spojrzała na samicę o białych włosach.

Scarlett

Widząc że nowo przybyła wadera się jej przygląda Scarlett powiedziała do niej:
-Witam cie jestem Scarlett. Nie wiem jaki jest skrót od tego imienia. Niektórzy mówią mi czasami Scream co oznacza krzyk. -powiedziała do wilczycy Scarlett i usiadła niedaleko niej.

KokuRai

- Ja jestem KokuRai, ale mów mi Koku - przedstawiła się wesoło. Wadera poprawiła swoją grzywę, a następnie spojrzała na Scarlett. - Do jakiej watahy należysz? - zapytała uśmiechając się.

Scarlett

-Ja? Jakoś chciałam być w wataszce nocy ale uwielbiam ogień. Jestem w wataszce ognia oczywiście-powiedziała do Koku grzebiąc w torbie z kośćmi. Nie mogła znaleźć swojego naszyjnika. Chyba go zgubiła. Albo zostawiła w domu. Narazie nie była dokładnie pewna co się z nim mogło stać. Odłożyła torbe i uśmiechneła się do KokuRai.

KokuRai

- Ja jestem w Nocy - powiedziała wesoło patrząc na samicę. - Masz jakąś rodzinę? - zapytała patrząc na samicę. Koku ją polubiła. Wadera miała cały czas namalowany uśmiech, ale jak długo się trzyma?

Ines

An przyszła na Lwią Skałę, kiedy tu ostatnio była? No sporo czasu minęło. -Hej wam.- powiedziała i się uśmiechnęła, jednak to nie było szczerze. Miała wrażenie, że zaraz się rozpłacze, ale nie.. nie mogłaby, jej duma byłaby naruszona.

Christopher

Jimmy przybiegł zaraz za Anabell. Zauważył, że jest kilka wilków tutaj. Więc musiał się przywitać.
- Witam wszystkich - rzekł z uśmiechem, po czym spojrzał na Anabell.
- Co się stało? Wyszłaś jakaś taka smutna.? - Powiedział i zbliżył się nieco.

Ines

-Wiesz co? Oni mnie olewają, są sobą zajęci. Ja im jestem niepotrzebna..- powiedziała smutno i schowała pyszczek w łapkach. -Ciesze się, że chociaż ty mnie zauważasz..- powiedziała a łzy jej ściekły po policzkach. Otarła je natychmiast, przecież ona nigdy nie płacze.

Christopher

-Jak to Cię olewają.? Przecież.. nic nie mówiłaś. Tak nagle odeszłaś.. A gdy do Ciebie przyszedłem wybiegłaś nagle z mieszkania. - rzekł Jimmy.
- Nawet nie wiem dlaczego - dodał po chwili.

Ines

-Dlatego ponieważ, ja tam byłam nie potrzebna. Oni są zajęci sobą i mają mnie w nosie, dlatego. I nie przez ciebie, ty jako jedyny się mną zainteresowałeś, a to kółko wzajemnej adoracji oni.. no oni są tylko sobą zainteresowani.- wyjaśniła i wypuściła spokojnie powietrze.

Samuerian

Jael przybiegł za Anabell chcąc dowiedzieć się dlaczego wybiegła z własnego domu. Jednak ktoś już z nią był. Widocznie Anabell nie potrzebowała Jaela. Miała nowego towarzysza. Wilk szybko wycofał się tak, aby nie było go widać. Jednak nie chciał podsłuchiwać. Po prostu odszedł smutny.

zt.

Ines

-Wiesz co? Przepraszam Cię, ale idę poszukać Jaela.- powiedziała i machnęła ogonem. Otrząsnęła się i wybyła, musiała wiele Jaelowi wyjaśnić, naprawdę bardzo, bardzo dużo.

KokuRai

Koku spojrzała smutnie na Anabell, a następnie zauważyła Jaela, który przyszedł i wyszedł. Koku usłyszała coś tam, ale nie za bardzo. - Ciekawe? - rzekła patrząc w niebo. Ogon jej ruszał się nieruchomo na śniegu. Białym i puszystym, oraz zimnym.

Christopher

Jimmy zrozumiał, że to Jael zawsze dostaje to czego chce. Postanowił mimo wszystko iść za Anabell i Jaelem. Udał się w kierunku urwiska.