Lwia skała

Helmi

//porzucono//

- Ooo... - mruknęła, a z jej pyszczka spełzł uśmiech. Podeszła do łowcy i usiadła obok niego. - Worek? A pamiętasz, kto ci to zrobił? Inne wilki czy jacyś ludzie?

łowca

-Nie wiem.. myślę że ludzie bo worek był szyty ręcznie i nie było dziur
-pewnie złapali mnie kiedy bawiłem się z innymi wilkami

Helmi

- A pamiętasz coś z odleglejszej przeszłości? - zapytała i dodała. - Z tamtych dni, zanim cię porwali? Bo ja to nic nie pamiętam...

Carly

- Makumba, makumba, makumba-ska! Polska, Afryka, Afryka, Polska! - z nutą makumby wpadłam na pustynię.
Usiadłam na zadzie, lustrując wzrokiem okolicę. Machnęłam raz ogonem, potem drugi. Rozbawione oczy były w ciągłym ruchu.

Helios

Helios wpadł na pustynię. Rozejrzał się, lecz nie zobaczył nikogo znajomego. Podbiegł więc do pierwszej osoby która nie była niczym zajęta.-Dzień dobry, prze pani.-Zwrócił się do Carly, ruszając jednym uchem.

Carly

- Witaj - uśmiechnęłam się promieniście - Jestem Carly, a Ciebie jak nazywają?
Zniżyłam się do poziomu szczeniaka, machając na prawo i lewo dwukolorowym ogonem. Poruszyłam uchem, patrząc rozbawionymi oczyma na szczenię.

Helios

Uśmiechnął się szeroko, widząc że trafił na kogoś "fajnego".-Jestem Helios!-Wykrzyknął, merdając wesoło ogonkiem.

Carly

//Ekhem ^^" Postacie Ci się pokićkały.

- Baaardzo miło mi Cię poznać Helios - wyszczerzałam się w uśmiechu.
Nie wiem doprawdy, dlaczego Wasp tak nie lubi szczeniaków. Są słodkie, zabawne no i w ogóle. Jak można ich nie lubić..?

Helios

Mi też. A kim jesteś?-Zapytała, zapominając, że powinien dodać "proszę pani na początek. Cóż, chyba Carly się nie pogniewa, ale Helios nawet nie zdawał sobie sprawy, z tego błędu.

Carly

- Widzę że przechodzisz na Ty - zaśmiałam się - Jestem Szpiegiem w Watasze Wody. A Ty o ile się nie mylę jesteś szczeniakiem niejakiej Karenaj, prawda?
Czasem dobrze jest być szpiegiem i wiedzieć wszystko, jej!

Helios

-Tak!-Wykrzyknął, gdy usłyszał o sobie.-Przepraszam, prze pani.-Wybąknął, gdy w końcu zdał sobie sprawę z własnego błędu.-A skąd pani wie, kto jest moją mamą? I kto to jest szpieg?

Carly

- Szpieg to jest taki ktoś, kto dowiaduje się o innych różnych rzeczy, śledząc ich - wyjaśniłam - Wiem to, gdyż jako szpieg mam wiedzę różnych Watah. Wszystkim o wszystkim mogę powiedzieć, oprócz mojej Watahy, jeśli tylko chcę.

Helios

-Oooooooo.-Jego oczy zrobiły się wielkie, jak litera, którą właśnie przeciągnął.-Opowiedziałabyś mi coś, bo ja nic nie wiem, o watahach!-Stwierdził, a w jego bursztynowych ślepkach zabłysły iskierki ciekawości. Usiadł przed nią, wpatrując się jak w bóstwo.

Carly

Zaśmiałam się znów.
- No dobrze, a co chiciałbyś wiedzieć? - zapytałam, układając się w pozycji leżącej.
Wolałam na szczeniaka patrzeć z jego wzrostu. Owinęłam ogonem łapy, czekając cierpliwie na jego wypowiedź.

Helios

-Wszystko!-Wykrzyknął rozentuzjazmowany Helios, czując na sierści zimny, wieczorny wiatr. Machał ogonkiem, rozgarniając śnieg.

Carly

- No chyba wszystkiego się nie da - mruknęłam - Ale powiem Ci co nie co. Wataha Nocy jest watahą znaną szczególnie z odważnych i walecznych wilków. Ich Alfą jest mądra Wardress. Jest tam dużo wojowników, a szczególnie członków. Jest ona najpotężniejszą watahą tej krainy. Wataha Wiatru też swego czasu była niezwykła, ale potem zaczęła upadać. Macie tam niezwykle spokojne i opanowane wilki, stanowią one jedną, wielką mądrość, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Alfą jest tam Twoja mama, Karenaj. Wataha Wody, czyli ta, w której ja jestem, zwykle ma wilki z humorem, choć zdarzają się ponuracy. Wilków nie jest tam dużo, ale są one... oryginalne. Alfami są tam Desmond i Zorza. I ta wataha najpotężniejszego żywiołu, Wataha Ognia, już całkiem upadła. Mało nowych wilków chce tam dołączać, jednak podtrzymuje tą watahę kilka mądrych wilków. Ich Alfą jest Kira. Samotnicy to wilki, którym nie pasuje żadna z tych watah. Dość ich dużo, ilością prawie dorównają Nocy - zakończyłam to wszystko uroczystym westchnięciem.

Helios

-Wow!-Wykrzyknął na tyle informacji.-Dużo wiesz, ale wiesz co?-Spytał, przypominając sobie, że Karenaj nie jest alfą.-U nas alfą jest pani Janina, a mama tylko ją zastępuje.-Zrobił wielki oczy, gdy zorientował się, że wie coś, czego taka duża wilczyca nie wie.

Carly

Przymknęłam oczy. No tak.
- Wybacz. Pamięć zawodzi - mruknęłam z uśmiechem.
Sama byłam zdziwiona, że o tym zapomniałam. Rozchyliłam łapy i położyłam pysk na ziemi. Poruszyłam uszami, patrząc na Heliosa.

Helios

Mały wilczek skoczył na głowę Carly. Rzucił się na jej uszy, by "zamordować te niebieskie fifraczki."

Carly

W tej chwili wybuchnęłam donośnym, kobiecym śmiechem.
- Co Ty robisz? - zapytałam, wstając i ściągając z głowy Heliosa - Wydaje mi się że jesteśmy dla siebie świetnymi kompanami.