Lwia skała

Balaa

Obróciła się w strone wilka i posłała mu szeroki uśmiech.Po chwili obróciła się i znów wpatrywała się w granatowe niebo.

Torres

Wpatrzony gdzieś w dal, nie zauważył nawet gestu wilczycy. Ze szczytu tej skały doskonale widać było większość krainy. Również obozowisko wilków Ognia.

Balaa

Pochyliła się nad piaskiem i z nudów zaczeła kopać łapką dołek.Dokopawszy się do norki polnej myszy.Nastawiła uszy i doglądała otworu czatując na gryzonia.

Nikita

Weszła bez szelestnie . Położyła się obok wilka i stwierdziła , że niebo jeszcze nigdy nie było tak rozgwieżdżone . Po chwili poczuła , że jest jej zimno więc przytuliła się do wilka i czekała na jego reakcje .

Torres

Weszłaś? Przecież nie wychodziłaś xD

Odwrócił wzrok od znajdujących się w oddali, ledwo widzialnych ze szczytu Lwiej Skały. Spojrzał na Nikitę zaskoczonym wzrokiem, nie zareagował jednak.

Nikita

Kiedy zobaczyła , że wilkowi chyba nie za dobrze kiedy się do niego przytulała zerwała się i zastanawiała się co zrobić gdyż było jej coraz zimniej .
Po chwili zaczęła ze szczytu lwiej skał wyć do księżyca .

Torres

Znów sięgnął do swojej torby. Wyciągnął kolejną kartkę, naskrobał na niej coś i chwycił ją do pyska. Wstał i podszedł do wilczycy. Położył przed nią karteczkę. Widniał na niej napis: Wszystko w porządku?

Nikita

Przeczytała . I chwyciła węgielek , napisała : Nie nic mi nie jest . Ale strasznie mi zimno . Kiedy napisała zeszła z lwiej skały i rozglądała się za miejscem gdzie mogłaby się rozgrzać .

Torres

Kiedy wilczyca ruszyła ku wyjściu, wstał. Chciał ją zatrzymać, jednak nie wiedział, czy nie będzie się w ten sposób narzucał.
Ruszył jednak w dół skały. Na pustyni Nikita nie znajdzie żadnego zakątka, w którym będzie mogła się ogrzać. Torres wiedział o tym doskonale, dlatego też chciał jej pomóc.

Nikita

Kiedy zobaczyła , że wilk podąża za nią i nie chce by odeszła wróciła na skałę i zapytała czy może się przytulić do wilka w ramach ogrzania się .

Torres

Usiadł obok Nikity. Skinął głową twierdząco i objął wilczycę łapą, przytulając ją do siebie. Noce na pustyni potrafiły być potwornie mroźne.

Nikita

Kiedy poczuła dotyk wilka zaczerwieniła się , ale widać było po niej , że podoba jej się to . Przytuliła się do wilka i powiedziała po cichutku :
- Musze częściej marznąć .
Kiedy skończyła mówić uśmiechnęła się .

Torres

Zaśmiał się krótko, jednak nie był to śmiech bezdźwięczny, jak na prawdziwego niemego przystało. Torres nie mówił, lecz nie był prawdziwą niemową. Dlaczego? To była jego największa tajemnica. Bardzo delikatnie oparł pysk o głowę wilczycy. - "Cóż za przyjemny wieczór. Warto było wrócić do rodzinnej krainy" - pomyślał.

Nikita

Uśmiechnięta zagrzała się już dawno jednak nie chciała przerywać tej romantycznej chwili .
Polizała po pysku wilka .

Torres

Uśmiechnął się do Nikity. Odwzajemnił ten wilczy pocałunek. Nie znał zupełnie dzisiejszej towarzyszki, lecz było w niej coś, co go przyciągało. Co podobało mu się.

Nikita

Wtuliła się w niego bardzo mocno i znów polizała wilka . Bowiem była w nim głęboko zakochana .

Torres

Otarł się lekko pyskiem o jej łebek, lecz po chwili spojrzał na nią pytającym wzrokiem. Właściwie to dlaczego taka piękna wilczyca zwróciła na niego uwagę? - Nawet nie wiem, jak masz na imię... - zaczął. Tak, Torres się odezwał.

Nikita

- Nikita - odparła .

Kinnojo

Nikita, 15 słów w poście, w fabule - regulamin się kłania.

Torres

Wciąż przyglądał się waderze z uwagą, jakby chciał zapamiętać każdy szczegół jej wyglądu. Nikita była najpiękniejszą poznaną przez niego wilczycą - to nie ulegało wątpliwości.