Lwia skała

Nikita

- Wiesz nie mam ochoty już z tobą rozmawiać po tym czego się dowiedziałam - Rzekła i poszła .

Balaa

Wilczyca podążała za nią wzrokiem.Zerkneła w wykopaną norke i posmutniała.Położyła głowe na przednich łapach i westchneła.

Aronn

Wszedł .
Kiedy tylko ujrzał biało fioletową wilczyce podszedł do niej i zapytał :
- Witaj piękna . Jak się nazywasz ??

Torres

Obserwował oddalającą się wilczycę z nieukrywanym zaskoczeniem. Czego takiego mogła się o nim dowiedzieć?! Cóż, nie miał zamiaru jej zatrzymywać i tym samym ingerować w jej decyzje, więc gdy ta zniknęła w oddali. Torres wrócił na szczyt skały. W jego myślach wciąż jednak była ta piękna, niebieskooka wadera.

Balaa

-Balaa
Odparła zaskoczona spoglądając na wilka.
-A..a..ty.
Wyszeptała uśmiechając się do niego promiennie.Była nieco zawsdydzona bo żaden wilk z nią nie rozmawiał.

Nikita

Zdziwiło ją , że wilk nie podąża za nią . Wróciła jednak i usiadła w cieniu pod lwią skałą .

Torres

Poruszył tylko uchem, słuchając zaczynającej się rozmowy znajdujących się niedaleko wilków. Wzrok miał znów utkwiony gdzieś w oddali, zapewne obserwował z góry jakiś zakątek tej rozległej krainy. Jego myśli wciąż jednak oscylowały wokół poznanej niedawno granatowo-białej wilczycy.

Nikita

Chmury zasłoniły słońce i zaczęło padać . Ulewa była poważna .
Nikita kiedy poczuła krople deszczy na ogonie schowała się bardziej pod lwią skałe .

Torres

Deszcz mu nie przeszkadzał. Torres odwiedził już różne dziwne krainy, więc był przyzwyczajony do zmieniających się gwałtownie warunków atmosferycznych. Gdy strugi deszczu zmoczyły jego gęstą grzywę, machnął tylko łbem, by odgarnąć ją z oczu. Poza tym, ciągle leżał w zupełnym bezruchu, wzrokiem wodząc po widocznej ze szczytu krainie.

Nikita

Kiedy Nikita wystawiła pyszczek na deszcz poczuła , że jest on bardzo ciepły więc niczym burza zaczęła biegać i cieszyć się na nowo życiem .
Tęskniła jednak za dawnymi chwilami .

Torres

Jeszcze raz otrzepał się z wody, wciąż wyraźnie zamyślony wpatrywał się w dal. Końcówka jego przemoczonego ogona jęła poruszać się leniwie.

Nikita

Nie wiedziała co zrobić ciągle chodziło jej po myślach pomysł aby zagadać do Torresa . Bała się jednak , że po tym wszystkim wyśmieje ją i odrzuci .

Balaa

Wilczyca przyjżała się stojącemy przed nią wilkowi i po raz drugi uśmiechneła się do niego promiennie.Kładząc głowe na piasku delikatnie zmrużyła powieki.

Kymeruu

Weszła. Przez jakiś czas przyglądała się skale. Potm położyła się na rozgrzanym przez słońce piasku. Zmrużyła oczy, westchnęła głośno. Nagl nie wiadomo dlaczego powiedziała:
-...tak, to przez miłość...-brzmiało to jakby cytowała wiersz. Resztę mruczała na tyle cicho, że nie dało sie jej usłyszeć. Zamiatała ogonem po piasku tworząc kłęby dymu. Wpatrywała się:
-Ziemia tańczy dla mnie...walc...-powiedziała do siebie. Jej ciemno szare futro rozwiewł wiatr, a grzywka spadała na oczy.

Nikita

Nikita nie wiedziała co zrobić . Jej serce wciąż mówiło jej : - Pogódź się z Torresem , przecież czujesz coś do niego - Wahała się gdyż bała się , że Torres nie marzy o powtórzeniu tego co działo się zeszłego wieczora a ona wyskoczy nagle z tekstem .
Nagle źle się poczuła i padła na ziemię . Zasłabła . Deszcz wciąż padał .

Kymeruu

Kątem oka spojżała na wilczycę obok, ale się nią nie zainteresowała. Wstała i rozejżała się dookoła. Jej oczy kochały ciszę, jej uszy kochały ciszę, ona kochała ciszę. Westchnęła głęboko i zmrużyła oczy.

Djablo

Przyszedł i usiadł na piasku szurając ogonem.Rozglądając się zauważył na skale wilka .Ruszył w jego strone ostrożnym krokiem.Wszedł na Lwią Skałe i usiadł nie daleko brązowego wilka.

Torres

Spojrzał tylko przelotnie na przybyłego szczeniaka o szarej sierści. Szybko znów zwrócił łeb w kierunku zachmurzonego nieba. Myśli błądziły gdzieś w oddali.

Atrita

Wyłoniła się spomiędzy rzadkich drzew, początkowo przypominając jedynie cień. Rozejrzała się dokoła białymi ślepiami, a następnie ruszyła ku ogromnej skale. Zgrabnie i wręcz lekko wskoczyła na pierwsze głazy, potem kolejne, jeszcze jedne - aż dotarła tak, gdzie skała nachylała się nad podłożem. Przysiadła na skraju, przymrużając ślepia i delektując się wiejącym wiatrem.

Torres

Usłyszawszy czyjeś kroki, zwyczajowo strzepnął nadszarpniętym uchem i obejrzał się, żeby zobaczyć, kto tym raz postanowił odwiedzić Lwią Skałę. Czarną waderę zmierzył beznamiętnym spojrzeniem i ponownie ułożył pysk na przednich łapach.