Lwia skała

Kaisa

- No i co się tak gapisz? - spytała, marszcząc nos w grymasie głębokiego niezadowolenia. Nie czekając na odpowiedź, odwróciła głowę i znów skupiła się na krajobrazie.

Luan

Zmarszczył brwi i odwrócił wzrok. Spuścił łeb i zmarszczył nos. Nie mógł już wytrzymać z tą łapą ... Musi iść w końcu do lekarza. Znów syknął z bólu pod nosem. Uniósł uszy i machnął ogonem.
- No ... Przepraszam -. wykrztusił w końcu i spojrzał na nią z ukosa.

Kaisa

- Przeprosiny przyjęte - rzuciła krótko, nie odwracając spojrzenia od krainy, która rozciągała się pięknie pod Lwią Skałą. Widok był wspaniały.

Luan

Uniósł łeb i spojrzał na krajobraz ... Faktycznie był piękny. Przymknął oczy i westchnął cicho. Cóż ... nie było za bardzo o czym rozmawiać.

Kaisa

Położyła się, owijając szczelnie długaśnym, puchatym ogonem. Oczy Kaisy wciąż skierowane były na niewielki obszar krainy, który ona tak doskonale znała. Obozowisko Wody, gdzie spędziła dzieciństwo.

Luan

Mruknął coś pod nosem.
- Ym ... Do jakiej watahy należysz ? -. spytał z ciekawości. I spojrzał na nią.

Kaisa

- Do Nocy - odpowiedziała, przenosząc wzrok na wilka. Widocznie usiłował nawiązać rozmowę. Przyjrzała mu się z uwagą... kogoś jej przypominał, jednak Kaisa nie była w stanie wymyślić, kogo.

Luan

Kiwnął tylko głową ...
- Ja do Wody ... -. odparł. Nadal jej się przyglądał ... Kogoś mu przypominała ? Hm ... Chyba tak, ale kogo ?. Jego mina była teraz zagadkowa i nie do zrozumienia.

Kaisa

Skrzywiła się na odpowiedź wilka. - Nie lubię tej watahy - mruknęła, obrzuciwszy wilka jeszcze jednym, tym razem trochę mniej przychylnym spojrzeniem. - Pochodzi z niej moja rodzina.

Luan

Hym ? Nie lubi tej watahy ? ... Dziwne. Uniósł lekko brwi.
- Nie lubisz tej watahy tylko dlatego iż pochodzi z niej twoja rodzina ? ... Hym ? Dlaczego ? -. spytał. Nastawił jeszcze raz uszy nadal patrząc na nią.

Kaisa

- Gdyby rodzina cię zostawiła jako szczeniaka, też byś ją znienawidził - odparła, patrząc gdzieś w dal. Robiło jej się niedobrze na samą myśl o swojej rodzinie. Całej. Zaczynając od babki, a kończąc na niewyrośniętym bracie.

Luan

- Ym ... -. mruknął tylko. Rodzina ? ... Jako szczeniaka ? Hym. Coś mu się przypominało ...
- A co z ojcem ? matką ? Opowiedz coś o nich ... -. powiedział do niej i mrugnął tylko oczyma.

Kaisa

- Nic - burknęła tylko. Sama nie wiedziała, co się z nimi stało. Ojca spotkała jeszcze kiedyś. To, w jaki sposób ją potraktował, utwierdziło Kaisę tylko w przeświadczeniu, że jej rodziny nie można poskładać. - Zresztą, to nie twój interes.

Luan

Spuścił lekko łeb.
- Tak .... wiem. Sorry byłem tylko ciekawy ... -. odparł cicho. Podniósł znów lewą łapę i syknął z bólu.
- Przepraszam ale będę musiał już iść. Niestety mam skręconą łapę i wypada iść do lekarza ... Do zobaczenia -. mruknął cicho i powoli wstał po czym wyszedł kulejąc.

Fedorra

Spojrzała na jasnoniebieską wilczycę i zapytała : Masz ochotę pogadać ?

Sammaria

Rozgłądneła się wokół i zobaczyła czarną lwicę.Nie wiedziała co ona o niej pomyśli, ale podeszła.

Fedorra

- Chyba czarną wilczycę - poprawiła a następnie uśmiechnęła się do niej .

Djablo

Przyszedł ostrożnie spoglądając na zebranych.Podszedł troche dalej i przysiadł nie daleko wejścia.Spoglądając czy z wyjścia nie wynurzy się postaś Evany.Machnoł ogonem i łobuźarsko się uśmiechnoł.

Sammaria

Przeprosiła czarną wilczycę i uśmiechneła się do niej.Zdecydowała zacząć rozmowę z nią.
- Jak się nazywasz? - zapytała machając ogonem przyjaźnie.

Balaa

Weszła i zaóważyła brata.Podbiegła do niego.
-Witaj braciszku!
Powitała go wesoło uśmiechając się do niego.Przysiadła obok niego przyglądając się mu ciekawie.