Lwia skała

Fedorra

- Przecież wiesz ! - zwróciła się do swojej rozmówczyni , a następnie uśmiechnęła się do Bali , - Cześć - powiedziała radośnie , następnie popatrzyła na jej brata i odwóciła się do Sammarii .

Balaa

Ogróciła się do Fedorry i uśmiechneła się do niej.Następnie przyjżała się Djablowi.
-Hej tu jestem!
Zaczeła machać mu łapą przed ślepiami.Co miłość może zrobić z wilkiem.Westchneła zakochany basior jej braciszek oszalał.

Djablo

Wilk spojrzał na siostre.
-Możesz przestać machać tą łapą.
Powiedział spokojnie.
-Co ty tu robisz?
Spytał przyglądając się jej bacznie.

Balaa

Wilczyca uśmiechneła się zabawnie do brata.
-Jak to co? Zawsze chodze gdzie mi się podoba.
Rozejżała się po terenie i zgromadzonych tu wilkach.
-Jak tam...no ta...hmm...Evana?
Uśmiechneła się do niego cwaniacko.

Djablo

Djablo uśmiechnoł się ciepło do Bali.
-A co cie to obchodzi?
Zapytał cwaniacko,wciąż usmiechając się ciepło.
-A..u Evany dobrze.

Nikita

Weszła .
Rozejrzała się dookoła lecz nie dostrzegła nikogo prócz siebie . Nie tracąc czasu wbiegła szybko na szczyt Lwiej Skały i położyła się . Spoglądając na przepiękną krainę myślała - Gdzie się wszyscy podziali -

Fedorra

Weszła .
Czekała na swoją przyjaciółkę z którą się tu umówiła .
Usiadła i czekała spokojnie na przybycie wadery . Nagle zobaczyła swoją przyjaciółkę na szczycie lwiej skały , podbiegła do niej i zapytała : - Co tam ?

Nikita

Kiedy dojrzała nowo przybyłą . Zaczęła wymachiwać swoim pięknym ogonem i wołać - Hej ! Fedorra ! Tutaj jestem ! -

Fedorra

- Wiem - odpowiedziała , -Zapytałam co u Ciebie ? przysiadła obok niej wpatrywując się w chmury .

Nikita

- Nic ciekawego - Rzekła ciepło . Następnie dodała - A u Ciebie ? - Wpatrywała się w piękne fioletowe oczy wadery .

Fedorra

- Też - odparła lekko pesząc się wzrokiem wadery , - Nikito , czy , Ty masz jakiegoś wilka na oku ? - zapytała lekko się rumieniąc .

Nikita

- Wiesz .... Jest taki jeden - Kiedy to powiedziała cały jej pyszczek oblał się rumieńcem . Po chwili zapytała - A Ty ?

Fedorra

- U mnie też - odpowiedziała speszona , - Hm a mogę znać jego imię ? - zapytała machając rytmicznie ogonem .

Nikita

- Cóż ... Nazywa się Torres - Uśmiechnęła się ciepło , po chwili opowiedziała całą historie - Wszystko zaczęło się od pobytu na pustyni . Widziałam , że basior wpatruje się we mnie i kiedy zapytałam go czemu powiedział , że dlatego , że jestem bardzo ładna . Potem zrobiło mi się bardzo zimno (bo w końcu noce na pustyni potrafiły być bardzo zimne) i on mnie do siebie przytulił potem mnie pocałował . I oto cała nasza historia . Jednak boję się , że to wszystko działo się za szybko . - Kiedy to powiedziała na jej pysku pojawił się wyraźny smutek .
Dodała - A Twój jak się nazywa ?

Fedorra

- Nieważne - powiedziała rumieniąc się od stóp do głów a nastepnie uśmiechnęła się do Nikity ciepło .

Cleo

Przyleciała ciężko opadając. Była w ciąży no cóż życie takie jest. Spojrzała z szacunkiem na inne stworzenia i ukłoniła im się. Położyła się bo ją bardzo bolało.

Nikita

Kiedy ujrzała gryfa przestraszyła się , jednak kiedy zobaczyła , że gryf cierpi podeszła do niej spokojnie uśmiechnęła się ciepło i zapytała - Mogę ci jakoś pomóc ? -
Po chwili odwróciła się do Fedorry i z naciskiem powiedziała - No proszę powiedz ... Ja ci też wszystko dokładnie opowiedziałam . Powiedz jak się nazywa i opowiedz jak się poznaliście . - Minę zrobiła proszącą .

Fedorra

- No dobrze , ale to nie żaden partner tylko przyjaciel , poznaliśmy się tu na lwiej skale , rozmawialiśmy.... i tyle - dokończyła , i podeszła do gryfa , - Widzę że nosisz w sobie nowe życie - podeszła do niej machając ogonem , - Który to miesiąc ? - zapytała , - Jeśli można zapytać . - dodała szybko .

Nikita

Wzrok Nikity błyskawicznie przeszedł na Fedorre . Rzuciła się przyjacielsko na wadere tak , że przednimi łapami stała jej na ramionach a tylnymi na jej nogach . W takiej niewygodnej pozycji szepcząc jej do ucha zapytala - Dobrze nie chcesz powiedzieć jak się poznaliście to trudno , ale prosze powiedz chociaż jak się nazywa .

Cleo

Uśmiechnęła się do wilczycy i szepneła -mozesz mi pomóc odbierając poród, bo zaraz staniesz się świadkiem maleństwa uśmiechnęła się. Skrzywiła się i zaczęła krzyczeć z bólu. Miala nadzieję że jej ktoś pomoże.