Tęczowa Pustynia

Yumi

Przyszła spokojnie lekko rozglądając się dookoła.
Zauważyła Daleka. Znała go z nad wodospadu...
Uśmiechnęła się do niego i podeszła.
-Hej - Powiedziała z uśmieszkiem na pyszczku.

Hari

Znał ją z widzenia, lecz nie pamiętał dokładnie, gdzie ją spotkał. Zmarszczył nos w zastanowieniu, lecz w końcu zrezygnował z chęci przypomnienia sobie miejsca. Ważne, że wiedział, iż ta wilczyca nie stanowi zagrożenia. Cóż, nieufność.
- Cześć - przywitał się z uśmiechem.

Yumi

-Co tam słychać? - Zapytała.
-I jak... Nauczyłeś się już funkcjonować z zamkniętymi oczami? - Zapytała

Hari

- Cóż, spotkałem matkę - wzruszył ramionami. - I owszem, potrafię już mniej więcej się poruszać bez patrzenia - dopowiedział, wypinając dumnie pierś. Wtem spojrzał uważniej na waderę, przekrzywiając nieco łeb.
- Nie wiem, czy się przedstawialiśmy sobie. W każdym razie, jestem Dalek - powiedział, machając puszystym ogonem i wyciągając przed siebie prawą łapę.

Yumi

-Nie pamiętam... Ale jakby co. Ja jestem Yumi - Powiedziała.
-Jeśli nie to przepraszam. - I także podała wilkowi prawą łapę.
-No jak widzę to podrosłeś od kiedy cię ostatnio widziałam. - Przyznała.
-Ooo... No to widzę, że miałeś ciekawe, chyba spotkanie. - Oznajmiła.

Hari

- Miło mi - rzekł z uśmiechem. - I rzeczywiście, chyba trochę podrosłem - dodał, strzygąc zabawnie uszami i kręcąc się na swoim miejscu. Spojrzał w górę, na nieskalany, czysty błękit falujący od panującej na pustyni temperatury. Potem przeniósł wzrok z powrotem na waderę.
- A u ciebie coś się działo? - zapytał, wymijając się od opowiadania o matce.

Yumi

-Hmm... - W myślach cofnęła się w przeszłość.
-Raczej nic nowego. Chodziłam, zwiedzałam, starałam się przekonać do polowania. I chyba zaczęło mi to wychodzić - Zaśmiała się lekko z siebie.
-Ale ogólnie to sama nuda. Szukam jakiś ciekawych miejsc, w których coś się dzieje. - Powiedziała już ze spokojem.

Hari

Skinął łbem.
- U mnie też trochę nudno ostatnio - powiedział z niezadowoleniem. Tak żywiołowy oraz pełen energii osobnik powinien mieć dużo ruchu, a tymczasem on spędzał dnie na siedzeniu i podziwianiu nieba. Nawet pyska nie było do kogo otworzyć.
- Fajnie, że cię spotkałem - rzekł, nadal się uśmiechając. Jego humor poprawił się znacznie.

Yumi

-I wzajemnie - Odpowiedziała. Sama już dawno z nikim nie rozmawiała. Nie wiedziała nawet dlaczego... Nie miała żadnych ważnych spraw do załatwienia.
Nie chciała znaleźć na nic odpowiedzi. Nic jej nie dręczyło. Najwyraźniej tak się jakoś dziwnie złożyło.
-Hmmm... Co można by porobić? - Zapytała.

Hari

Nadstawił uszu na propozycję, lecz wkrótce potem sam ją wysunął. Z błyskiem w ślepiach skoczył na równe łapy, wyraźnie ignorując panujący wokoło żar. Jego postawa jasno wskazywała, iż ma zamiar skoczyć na waderę w celu bliżej nieokreślonym.

Yumi

Yumi lekko się poruszyła. Lecz nadal siedziała. Podniosła jedną brew do góry i spojrzała pytająco na Daleka.
Zastanawiała się co mu chodzi po głowie. Na wszelki wypadek była gotowa wstać, odsunąć się czy coś w tym rodzaju xdd
Na jej pyszczek wszedł cwaniacki uśmieszek

Hari

Dalek wyskoczył do przodu, lecz nie doleciał do wilczycy. Łapy zagłębiły się w gorącym piasku, zaś nos szturchnął waderę prosto w czoło. Szary wilk zaśmiał się, odskoczył i zaczął uciekać.
- Gonisz! - wykrzyknął, oglądając się przez ramię.

Yumi

Dużymi oczami spojrzała na Daleka.
-Ah tak? - Zapytała.
I zaczęła biec za samcem. Trudno jej się biegło, iż nie była przyzwyczajona do poruszania się na piasku... Starała się go dogonić, ale także się nie wywrócić. Przyśpieszyła i bum! Wywróciła się na pyszczek. Zaczęła się śmiać... Po czym wstała i dalej goniła Daleka.
-Wiedz, że tak czy inaczej cię dogonię! - Krzyknęła

Hari

- Zobaczymy! - okrzyknął, brnąc przez tęczowe piaski i uciekając od wadery. Trudno było kogoś zgubić na takim terenie, gdyż nie było tutaj żadnej roślinności czy skał. Dalek więc wskoczył za jedną wydmę i uciekł niepostrzeżenie wzdłuż niej, śmiejąc się głośno.

Yumi

Zatrzymała się na chwilę rozglądając dookoła.
Podniosła uszy do góry i nasłuchiwała. Zaczęła biec w stronę noszącego się śmiechu. Wbiegła na wydmę i już widziała Daleka.
No właśnie... Zobaczymy. Powiedziała do siebie z cwaniackim uśmieszkiem. Po czym dalej biegła... Przyśpieszyła, wiadomo z górki łatwiej ;D Już była niedaleko samca, właściwie bok niego. Więc skoczyła i dotknęła go łapą w głowę.
-Berek! Teraz ty. - Powiedziała. I zaczęła uciekać.

Hari

Aż przewrócił się z powodu śmiechu, jaki nim zawładnął. Nie przejął się porażką, a zaraz wstał i zataczając się pobiegł za wilczycą. Marnie mu szło, lecz kiedy wziął się w garść, poszło mu lepiej. Żwawo przebierając łapami gonił waderę po ciepłych piaskach.

Yumi

Obejrzała się za siebie chcąc wiedzieć jak daleko od niej jest Dalek.
Niestety przez to po raz drugi się wywróciła i zaczęła zataczać fikołki. xdd
Zatrzymała się. Kręciło jej się w głowie. Ale starała się dalej biec. Chwilę później było dobrze. Zaczęła się śmiać. Nie wiedziała dlaczego... Śmieszyła ją chyba ta jej niezdarność.

Hari

On również śmiał się głośno, będąc w doskonałym nastroju. I choć nie zbliżał się do Yumi, jej kozłowanie trochę wybiło ją naprzód, bawił się doskonale. Biegł na jedną z wydm i rzucił się z niej. Jego ciało poturlało się po nachylonej płaszczyźnie, a z pyska nie schodził radosny uśmiech.

Yumi

Zatrzymała się starając się znowu nie wywrócić. Spojrzała na Daleka.
Zaczęła się także śmiać. Zawróciła i wbiegła na wydmę.
-Dobry pomysł. - Powiedziała.
Cofnęła się o parę kroków. I zaczęła biec, aby rzucić się z wydmy...

Hari

Przeturlał się pod samo podnóże wydmy, ciągnąc za sobą olbrzymi orszak wzburzonego piasku. Zatrzymawszy się wreszcie, wstał i otrzepał futro silnymi ruchami. Zaśmiał się, obserwując szczyt wydmy, gdzie do skoku przygotowywała się Yumi.