Złoty piach

Carly

- Betą - rzekła szybko, jakby bała się, że głos jej się na chwilę załamie. Bo była, faktycznie, trochę rozgoryczona, że Viktoria, mimo braku zgody watahy, została Alfą - Niestety, Viktoria-san zrzuciła mnie z mego stanowiska. Ale to i tak, wielki zaszczyt - powiedziała już spokojnie.

Dasim

-Rozumiem.-odpowiedział spokojnie, spoglądając na wilczycę.
-Viktorię? Niestety, nie kojarzę. W tej krainie znam jedynie parę wilków z Watahy Nocy. Do tej pory spędzałem tu mało czasu. Zazwyczaj byłem poza granicami.

Carly

Carly kiwnęła łbem, pełna zrozumienia. - Ja wróciłam niedawno. Byłam w swej rodzinnej krainie, pomagałam im odbudowac naszą starą watahę - uśmiechnęła się sympatycznie na samą myśl. Zamachała ogonem, rozgartając na boki złocisty pył leżący na jednej, wielkiej pustyni.

Dasim

-Rozumiem...-odezwał się spokojnie, z lekkim uśmiechem na kufie.
-Mi samotność z braku przyjaciół nie przeszkadza tak, jak samotność w zwiążku z E...-Dasim podskoczył i zamknął usta. Wlazł na grząski grunt. Po co on to mówił? No cóż, może ostatnio zaczęło mu doskwierać to, co Enary robi? Może mu to nie przeszkadzało, gdy tego nie robiła?

Carly

- Ah, więc masz partnerkę - uśmiechnęła się blado - Mój ukochany tymczasowo zniknął z powierzchni krainy, niestety. A ex zdradził mnie z bezduszną Enary, więc.. więc tamten związek i tak nie miał sensu - wzruszyła ramionami. Do jej oczu nie napływały łzy. To był ból, teraz i wcześniej.

Dasim

-E-enary?-wyjąkał Dasim. Widać było, że zaczął się lekko trząść. Czy to ze wstydu za swoją partnerkę, czy ze złości, czy ze zdenerwowania? Nie wiadomo. Ze wszystkiego.
-Cóż, moja partnerka jest w krainie... Ale nie ma dla mnie czasu... Bo robi ciekawsze rzeczy.

Carly

Carly zamrugała znacząco, ze zdziwieniem na zachowanie Dasima. - Coś się stało? Czy ciebie też wykorzystała? - spytała lekko gardłowym głosem. Nie miała dla tej pustej lalki ani krzty szacunku. Niech gnije w odmętach piekła, pod elizejskimi polami głęboko, głęboko. Niech spali się w lawie, niech Hades ją zamknie w czeluściach piekieł, niech ją Cerber na strzępy rozniesie!

Dasim

-Czy wykorzystała?-Dasim nie wiedział, czy powinien to mówić, ale musiał się komuś wyżalić. Nabrał więc powietrza do płuc i...-Tak. Jestem jej partnerem, mówiłem, że nie przeszkadza mi, że samcom podoba się jej uroda i jest duszą towarzystwa, ale ostatnio zobaczyłem, jak się samcom podoba! I teraz widzę, co z nimi robi, gdy mnie nie ma!

Carly

Carly chwilę stała, milcząc - Rozumiem - powiedziała po chwili, grzebiąc łapą w złocistych drobinkach - Jak dla mnie nie powinieneś się z nią związywac. Nie przyjmij tego źle, ale ona jest okropna. Nie liczą się dla niej niczyje uczucia, tylko ona.

Dasim

-Widziałem już raz, co zrobiła później z partnerką jednego wilka, którego uwiodła. Naprawdę, żal mi jej. Dziękuje Ci za radę Carly. O ile wiem, to ty byłaś tą biedną partnerką Wasp'a, tak?-Dasim ze smutkiem spojrzał na waderę.

Carly

Wilczyca kiwnęła łbem zgodnie. - Tak. Ale, właściwie, skoro zdołał to zrobic, to tak na prawdę nie czuł do mnie nic. Uzmysłowiła to nam obojgu, lecz mu to nic nei przeszkadzało, ja cierpiałam najbardziej, żywiąc do niego bezgraniczne uczucie. Najbardziej nienawidzę jej za to, że wpadłam w taki amok, że dzieci nie odzywały się do mnie całe miesiące.. - powiedziała, zerkając na zachodzące słońce. Lekki wiatr rozwiał jej futro.

Dasim

Dasim westchnął ciężko.
-Więc widzę, że Enary obudziła we mnie moją najgorszą cechę-zazdrość. Ale jak tu nie zazdrościć? Skoro gdy zobaczyła mnie rozmawiającego z waderą, tylko rozmawiającego, tyle się od niej nasłuchałem...-tutaj zerknął na waderę-Choć jeszcze bardziej współczuje Tobie. Mi nie wyrządziła aż takiej szkody. Ale jedno nas łączy- obydwojgu Enary dała nieźle popalić.

Carly

- Tak, owszem - zgodziła się - Czyli jedziemy na jednym wózku? - uśmiechnęła się niby to blado, niby do serdecznie, lekko przekrzywiając łeb w bok, a jednocześnie wlepiając błękitne, lustrzane patrzałki w wilka z czarną grzywą. - Wiesz, jak sobie myślałam o tym, że Enary może miec partnera, było dla mnie to takie nieprawdopodobne.. Bo kto by wytrzymał te jej ciągłe skoki w bok?

Dasim

-Owszem.-potwierdził-Sam się dziwię. Ale większość czasu, gdy byliśmy razem, ona była poza granicami krainy. A te pare dni, które poza tym ze sobą spędziliśmy...-westchnął, ale zaraz wysilił się na drobny uśmiech na kufie.

Carly

Skrzydlata kiwała łbem ze zrozumieniem. - No, dobrze. No to dośc tych smutków, dośc tej Enary. Pogadajmy o czymś innym. Masz pomysł? - machnęła ogonem wesoło, gotowa podjąc temat do rozmowy zapodany przez Dasima. Wspólny problem sprawiał, że Carly czuła się, że w końcu ktoś ją rozumie. Do tej pory chyba każdy popierał Waspa..

Dasim

-Cóż...-zastanowił się Dasim. Nie miał kompletnego pomysłu na dalszą rozmowę. Ale czego to ten basior nie wykombinuje!
-Cóż, ostatnio kraina jest bardzo spokojna. Chyba żadne szczenięta się nie urodziły, nikt nie zdał na nowe stanowiska...

Carly

- Tak, owszem, ale.. ale pogadajmy o czymś wesołym - dodała, poszerzając uśmiech tak, że stał się uroczy, niby jak u Beyonce. 3: - Może.. może.. z jakiej jesteś watahy? O to jeszcze nie spytałam. Pełnisz weń jakąś funkcję? - tak, o sobie już mówiła. On właściwie, o sobie osobiście, nie mówił wcale, a wcale wiele. Jej ogon począł machać na boki.

Dasim

-Jestem z Nocy. Sam nie wiem, czemu wybrałem tą watahę. Byłem młody i niezdecydowany.Gdybym mógł cofnąć czas, dołączyłbym do Wiatru,
wody... Czy pełnie funkcję? Nie.-odpowiedział spokojnie- A ty?

Carly

- Noo.. powiedziałam już - roześmiała się - Jestem Betą Watahy Wody. Uważaj, bo głowy zapomnisz - dodała informująco z rozbrajającym uśmieszkiem na pysku. Strzeliła uszami na boki gwałtownie, po czym zerknęła na podłoże pod sobą. Taka wielka.. kuweta.

Dasim

Dasim zaśmial się pogodnie. Tak, on to by ogona zapomniał, gdyby nie był przymocowany do jego ciała.
-Oj, no tak. Ja już tak mam.-powiedział wesoło-Muszę przyznać, że rozmowa z Tobą jest naprawdę miła. Jak ty.