Królestwo za wzgórzem ...

Karenaj

podeszłam w okolice zamku

Dragonus · Gość

polazłem za nia

Karenaj

pokazałam na Shatana-To on, Pan Nocy-dodałam w myślach

Dragonus · Gość

spojzalem w strone którą wskazała Karenaj-to jest wilk???

Karenaj

tak-odpowiedziałam w myslach-Krik, twój znajomy mu służy, i sam przyszedł do wilka nocy, ten zabił ponoc niejednego wilka...

Dragonus · Gość

nie wiedziałem

Karenaj

oczywiście z tymi zabujstwami to było o Panu Nocy-powiedziałam w myślach

Dragonus · Gość

czyli krik jest niebezpieczny?-odpowiedziałem jej w myslach

Karenaj

nie wiem, w każdym razie służy panu nocy, który jak mówiiłam, ponoc jest niebezpieczny-powiedziałam w myślach

Dragonus · Gość

dobra chocmy do twojej kryjówki-złapałem karenaj i posadziłem ja na grzbiecie i wystartowałem

Karenaj

dobra, lec wysoko!

Mack

Przyszedł rozglądał się po miejscu.

Lamingraa

przyleciałam-dziwny wilk-powiedziałam wmyśli

Mack

Ziewnął pokazując kły, spojrzał na smoczy ce.

Bridget · Gość

spoglądając na ten zamek zamarzyłam sobie taki
to tylko nie spełnione marzenia
stwierdziła

kociusiek

Wpadła narobiła chuku i zionęła ogniem... jednym susem wzleciała ponad chmury... a potem jednym susem opadła zatrzymując się na pazurach...

Nirdosa

Powoli oraz całkiem ostrożnie stawiała swe łapy pewna szara wadera. Lewa jej łapa nadal nieco tliła się turkusowym blaskiem - oto pamiątka po zetknięciu z pewną dziwną substancją. Możliwe, że zniknie, na co w głębi serca wilczyca ta liczyła. Zadarła łeb, analizując wspaniały zamek, wyłaniający się z oddali. Gdzież to ona trafiła? Dokąd zaprowadził ją zwyczajny przypadek?

Massacre

Za śladami wadery kroczyła owa zjawa. Jak dawno jej nie gnębił...
Przeleciał nad nią, wyprzedzając ją o parę ładnych kroków.
Stanął naprzeciw wadery i uśmiechnął się.
- A dokąd to się wybierasz? Hm? - zapytał cwaniacko.
Basior nie miał zamiaru odpuścić jej ani trochę. Gdy tylko była okazja, korzystał z niej.
- Gdzie Twój zacny mężulek? - dodał po chwili, mając na myśli jej "faceta".

Nirdosa

- Mężulka nie posiadam, mylisz mnie z kimś. - warknęła jedynie, obdarzając ducha przelotnym spojrzeniem turkusowych ślepi, po czym - całkiem go ignorując - przeszła przez ego niematerialną powłokę, udając się w dalszą podróż wcześniej wyznaczonym sobie szlagiem. Obrała inną taktykę, nie będzie polemizować z kimś tak głupim i zaślepionym jak Massacre. Tym bardziej, że ów ktoś nie posiadał nawet ciała, o mózgu nie wspomniawszy! Powoli - jak dotąd - pokonywała kolejne kroki, z gracją stawiając łapy. Sprawiała wrażenie, jakby nie szła, a raczej płynęła, niesiona dziwnym prądem. Jej puszysta, jasna kita kołysała się rytmicznie - choć całkiem powoli - na boki, wyglądając momentami niczym spokojne morze o delikatnych falach, obmywających z wyczuciem nabrzeże. Ignorowała zaczepki ze strony Masakry. Szkoda nerwów, aby się tym przejmować. Miała gorsze zmartwienia...

Massacre

Massacre nie przestawał się za nią szwendać. Ona myślała, że jak go zignoruje to sobie odpuści? Ha!
- Coś nie wyglądasz na szczęśliwą... Raczej na zagubioną w tymże świecie. - parsknął cichym śmiechem.
Dziwne, że ciągle spotyka ją samą.