Przepaść

Shadow

- Emm... Yy... Ee... Że co, że jak? - zarumieniłem się nieco. - Nie-e sąądzi-i-sz że-e je-jesteśmy na to za starzy? - jąkałem się oO.

Wardress

- No co Ty. - wskoczyła mu na plecy xD.

Shadow

- Eee... Aha, ehe... Ale to, że jak, że teraz, że już, w tej chwili?! oO - wrzasnąłem wystraszony XD.

Wardress

Wyszczerz. xD. - No może nie nad przepaścią xD. - zaśmiała się. Spadła mu z grzbietu T.T

Shadow

- Uff... - odetchnąłem z ulgą. Nadal byłem wstrząśnięty xD

Wardress

- Sądzisz, że staro wyglądam!? - wrzasnęła wstając w momencie xD.

Shadow

- Nieeeee, wcale nie miałem tego na myśli.

Wardress

- A daaaalej Ci się podobam ? ; >

Shadow

- E... No... A jakże, śmiesz w to wątpić? oO

Wardress

- Oszszsz Ty mendo. kłamiesz! - skoczyła na niego gryząc go delikatnie oO'

Shadow

- Nie kłamie xd - wypełzłem spod Wardress wystraszonyyy ;p

Wardress

Obraziła się. : <
-Shadow.. - mruknęła.
-Przepraszaaaaam. - powiedziała tuląc się do Niego.
- Kocham Cię skarbie. - dodała i pocałowała go w pysia.

Shadow

- W porządku ; ) Nie żebym ja miał coś przeciwko, tylko wiesz... Następnym razem mnie uprzedź, bo trochę mnie gnaty bolą po wczorajszym xD A jak masz tak gwałtownie na mnie się rzucać to ja nie wiem czy długo pożyję ;p - zaśmiałem się i przytuliłem Ward.

Wardress

Pocałowała go delikatnie. - Następnym razem będę ostrożna. - uśmiechnęła się. - Przejdziemy się gdzieś? - zapytała wtulając się w jego sierść.

Shadow

Odwzajemniłem pocałunek i uśmiech ;] - Z chęcią, a gdzie masz ochotę? ^^

Wardress

- Pamiętasz naszą łakę? - uśmiechnęła się kładąc na grzbiecie : ).

Westchnęła. Spojrzała na partnera[?] i wyszła.

Monalisa

Przyszła gdzieś, gdzie jest wysoko i stromo, popatrzyła na urwisko, chodziła po krawędzi. Nagle noga jej się poślizgnęła, odskoczyła i odeszła od krawędzi, szybko wybiegła.

Orussis

Biegła i nie zamierzała się zatrzymać. A, to tu przypomniała sobie i zatrzymała się dysząc lekko. No, a gdzie ten młody? spytała się w myślach czekając na wilka.

Morir

- No jestem - powiedział Morir tuż zza jej pleców - Długo czekasz?

Kelir

Wspiął się na strome urwisko, kompletnie nie przejmując się zebranymi wilkami. Nawet Młody go w tej chwili nie irytował. Podszedł do krawędzi skały, spojrzał w dół, westchnął ciężko i usiadł ze zwieszoną głową. Siedział, zamyślony, targany gwałtownymi porywami wiatru.