Przepaść

Morir

Odprowadził Kelira poirytowanym wzrokiem. Miał ochotę zrównać go ze śniegiem za "małego"...
- "No ale cóż, nie którzy nie są reformowalni" - pomyślał złośliwie.
Nagle zdał sobie sprawę, że Or nadal boczy się na niego za "owieczkę".
- Nie miałem niczego złego na myśli! - szybko powiedział - Chciałem tak tylko zażartować, nie myślałem, że weźmiesz to na poważnie. Zerknął w bok, aby sprawdzić, czy Kelir oddalił się wystarczająco.
- A jego gadaniem się nie przejmuj. Ostatnio cały czas szwendał się za taką jedną i mu chyba nie wyszło, bo nie tak dawno temu siedział tu na krawędzi urwiska cały markotny - powiedział półgłosem - Więc musiał sobie pogadać, żeby podbudować swoje ego - dodał.

Daria

Daria uśmiecneła się gdybym byla barankiem marny byłby mój los nie nic mnie nie boli tylko lubię przesiadywać niedaleko obcego wilka wtedy czuję się bezpiecznie jeśli ci moja obecnośc nie przeszkadza Daria rykneła ochrypłym śmiechem

Sky

//Dario, używaj znaków interpunkcyjnych... xD

Przybyła półprzytomna. Co chwila przecierając oczy i ziewając na całą paszczę, siadła obok Oru. Sama nie wiedziała czy już śpi, usypia czy może jest po drugiej stronie. Skutki picia vódki? Nie, nie tym razem xD.
- Dzień dobry wieczór. - wymamrotała pod nosem, patrząc ślepo w przestrzeń.

Sasha

przyszła podeszła do końca urwiska tam zakręciło się jej w głowie położyła się płasko na ziemi i zaczęła się czołgać jak najdalej od krawędzi

Athoria

Przybyła, biegnąc lekko po krawędzi urwiska złota wilczyca. Cicho i bezszelestnie mknęła niczym wiatr, by w końcu zatrzymać się i spojrzeć w dal. Omijając łatwo wszelkie przeszkody okrążyłą miejsce, w którym były inne wilki i zatrzymała się w cieniu drzewa. Spojrzała na każdego po kolei swoimi dużymi oczami, w których blade światło zupełnie zasłaniało źrenice. Jeszcze raz zdołała każdego przeszyć swoim tajemniczym spojrzeniem, po czym usiadła na skale spoglądając w głuchą odległą przestrzeń.

Morir

Spojrzał na nowo przybyłych. Rzucił na nich przelotny wzrok i znowu spojrzał na Oru$$. Na tą chwilę niewiele go obchodziły inne wilki. Cała jego uwaga była skupiona na towarzyszącej mu wilczycy. Zastanawiał się, czy nadal jest na niego obrażona.
- Czemu się nie odzywasz? - trącił ją nosem w bok - Nadal się boczysz o tą owieczkę? - uśmiechnął się, próbując zrobić minę skruszonego.

Sky

Opatuliła się ogonem śnieżnej wadery. Pociągnęła nosem.
- Owieczki? - mruknęła do siebie, rozglądając się za owieczkami.
Owieczek jak nie było, tak nie ma, jednak dostrzegła w swoim polu widzenia Morir'a.
Zmrużyła oczy, próbując przywrócić ostrość obrazu.
- Ktoś się boczy na owieczki? xD - pełna powaga.

Athoria

Znów spojrzała na Sky, wybałuszając na nią swoje ocyska xD Uśmiechnęła się lekko i uniosła pysk ku górze, widocznie wyraźnie czując jakąś woń, następnie znudzona opuściła łeb i głośno ziewnęła o.O.

Orussis

Morir

Patrzył na nią, a w jego kudłatej głowie myśli kotłowały się, niczym owce okrążone przez watahę wygłodniałych wilków.
- Może i o zimnie... - przyznał - Chociaż możliwe jest, że mówił o tym, co między nami zachodzi... - zatrzymał się, spojrzał na wilczycę jakby w oczekiwaniu na odpowiedź. Po chwili jednak dodał - A ty Or? Co o tym sądzisz?

Orussis

Jej pysk wykrzywił lekki uśmiech. - To znaczy o czym sądzę? - spytała, niby nie wiedząc o co chodzi. W rzeczywistości myślała nad tym wszystkim. Wciąż nerwowo patrzyła w horyzont, od czasu do czasu zerkając na Morira.

Idalia

Przyszłą powolnym krokiem, nadal lekko utykając. To było bardzo dziwne miejsce, panowała tu dziwna, jakby poważna atmosfera. Szła przed siebie nie wiedząc, że jest tu urwisko, aż jej łapa natrafiła na pustkę. Hekate cofnęła się gwałtownie i pomyślała:
- "Przepaść... pewnie dlatego jest tutaj tak dziwnie. Zapewne wiele wilków straciło tu życie..."

Morir

Uśmiechnął się mimo woli, słysząc pytanie Or. Spodziewał się tego. Podniósł się powoli, i zbliżył się do wilczycy patrząc jej w oczy.
- Dobrze wiesz o czym mówię - powiedział prawie szeptem, nieustępliwie wpatrując się w Oru$$.

Athoria

Wstała, przeszła parę kroków i zniknęła za skałą. Rozmowa dwuch wilków wyraźnie jej przeszkadzała. Pod skałą unosiła się jeszcze przez chwilę złota mgła, lecz po pewnym czasie także znikneła, a raczej rozpłynęła się w zimnym powietrzu.

Idalia

Położyła się niedaleko urwiska. Pogrążona we własnych rozmyślaniach nie zwracała uwagi na rozmowę nieznajomych wilków. Nie miała też zamiaru się stąd ruszać - wreszcie znalazła miejsce, w którym nikt jej nie przeszkadza.

Orussis

Popatrzyła mu głęboko w oczy. Z lekkim wahaniem powiedziała. - Wiesz... Bardzo Cię lubię... naprawdę. Tylko... nie jestem pewna czy Cię tylko lubię... - powiedziała, spuszczając głowę. Nie mogła już na niego patrzeć, wstydziła się. - A ty... czy... no wiesz? - spytała szeptem.

Morir

Pod wpływem jej spojrzenia, i tego co powiedziała, Morirowi zabiło mocniej serce.
- Ty mi też nie jesteś obojętna - powiedział - Od początku nie byłaś mi obojętna. Nie mogę zaprzeczyć, że coś do ciebie czuję. Ale czy ty czujesz to samo do mnie? I czy jesteś tego pewna? - zapytał przyglądając się jej.
Wstał i powoli zbliżył się do wilczycy. Spojrzał jej w oczy swoim przenikliwym wzrokiem.
- Dokończymy rozmowę jak już będziesz pewna swoich uczuć, ponieważ nie chcę siebie, a przede wszystkim ciebie ranić. - polizał ją delikatnie po pyszczku - Znajdziesz mnie w moim legowisku... - wyszeptał - ...będę tam na ciebie czekał.
Wstał, odszedł kilka kroków. Jeszcze raz się obejrzał za Or.
Obawiał się, że wilczyca nie zjawi się u niego, ale musiał sprawdzić. Musi być pewny.
Westchnął, po czym wbiegł do lasu.

Orussis · Wysłany: Nie 18:55, 01 Mar 2009 Temat postu:

Uśmiechnęła się. - Dobrze, przyjdę. - powiedziała, już do siebie patrząc za odchodzącym wilkiem. Westchnęła i pobiegła za nim.

Krik · Wysłany: Nie 21:40, 01 Mar 2009 Temat postu:

Przyszedłem, rozejrzałem się po zebranych tu wilkach, nie rozpoznałem żadnego znajomego pyska, co zresztą nie dziwiło, nie miałem wiel znajomych...

Inna · Wysłany: Pon 12:57, 02 Mar 2009 Temat postu:

Przyszła. Poczuła woń Hekate... Jednak zawahała się. Nie chciała się naprzykrzać, więc się do niej nie zbliżyła.
Będąc w sporej odległości od niej, postanowiła zwrócić się do niej telepatycznie, ale nic prowokującego do rozmowy...
- Tym razem chyba nie ma tu samobójców... Spokój i milutka cisza. Zastrzygła uszami, by sprawdzić, czy coś na to odpowie. Jeśli tak, pozwoli jej się poznać, jeśli nie odejdzie pozostawiając ją w spokoju.